Arcybiskupka Uppsali u papieża Franciszka

Abp Antje Jac­ke­lén jest pierw­szą kobie­tą spra­wu­ją­cą urząd Arcy­bi­sku­pa Uppsa­li. W swo­im prze­mó­wie­niu abp Jac­ke­lén wspo­mnia­ła eku­me­nicz­ne nie­szpo­ry w kate­drze w Lund, upa­mięt­nia­ją­ce 25. rocz­ni­cę piel­grzym­ki Jana Paw­ła II do Szwe­cji, a tak­że swo­ją roz­mo­wę ze szwedz­kim duchow­nym lute­rań­skim ks. dr. Ander­sem Ruuth, któ­ry opi­sał pry­ma­sce swo­je doświad­cze­nia z Argen­ty­ny. Rów­nież papież pod­kre­ślił, że wie­le zawdzię­cza pasto­ro­wi Ruutho­wi, szcze­gól­nie w pogłę­bia­niu swo­jej ducho­wo­ści.

Arcy­bi­skup­ka wska­za­ła na wspól­ne osią­gnię­cia eku­me­nicz­ne lute­ra­nów i rzym­skich kato­li­ków, pod­kre­śla­jąc wagę wspól­ne­go doku­men­tu Od kon­flik­tu do Komu­nii (2013), a tak­że wcze­śniej­sze poro­zu­mie­nie z 1999 roku, doty­czą­ce nauki o uspra­wie­dli­wie­niu. – Mamy wspól­ne doświad­cze­nie wza­jem­nych potę­pień, podzia­łu i nie­na­wi­ści, ale tak­że życio­daj­ne­go pojed­na­nia oraz zaan­ga­żo­wa­nia wie­lu świec­kich i oddol­nych ini­cja­tyw gor­li­wie anty­cy­pu­ją­cych rze­czy­wi­stość, któ­rą musi potwier­dzić jesz­cze wza­jem­ny dia­log. Abp Jac­ke­lén wyra­zi­ła radość z eku­me­nicz­nych sta­rań Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go i Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej zmie­rza­ją­cych do wspól­ne­go upa­mięt­nie­nia 500-lecia Refor­ma­cji.

Zwierzch­nicz­ka szwedz­kich lute­ra­nów zwró­ci­ła rów­nież uwa­gę na pro­blem bie­dy i nie­spra­wie­dli­wo­ści spo­łecz­nej, gło­du i prze­mo­cy, któ­rych ofia­ra­mi naj­czę­ściej pada­ją kobie­ty i dzie­ci. Arcy­bi­skup­ka podzię­ko­wa­ła papie­żo­wi za jego zaan­ga­żo­wa­nie przy tych wyzwa­niach – Wasza Świą­to­bli­wość wywo­łał falę nadziei na całym świe­cie, mówiąc o pro­ble­mach zwią­za­nych z bie­dą, mar­gi­na­li­za­cją i rów­no­ścią – ostat­nio o skan­da­lu, jakim jest prze­paść w zarob­kach kobiet i męż­czyzn. Jac­ke­lén doda­ła, że spo­łecz­ność LGBT w Szwe­cji popro­si­ła ją o prze­ka­za­nie papie­żo­wi słów wdzięcz­no­ści, gdyż nie­któ­re wypo­wie­dzi Fran­cisz­ka “pozwo­li­ły doznać pew­ne­go rodza­ju pojed­na­nia i choć­by jutrzen­ki akcep­ta­cji”.

Waż­nym ele­men­tem prze­mó­wie­nia szwedz­kiej arcy­bi­skup­ki była sytu­acja uchodź­ców oraz kwe­stie kli­ma­tycz­ne. Odno­sząc się do powsta­ją­cej ency­kli­ki papie­ża poświę­co­nej sze­ro­ko rozu­mia­nej eko­lo­gii abp Jac­ke­lén przy­po­mnia­ła o nie­daw­nym liście paster­skim szwedz­kich bisku­pów lute­rań­skich na ten temat.

Rów­nież papież Fran­ci­szek nawią­zał do lute­rań­sko-rzym­sko­ka­to­lic­kich dążeń ekum­nicz­nych, wska­zu­jąc na doku­ment Od kon­flik­tu do komu­nii i ape­lu­jąc jed­no­cze­śnie o wspól­ne świa­dec­two wobec zra­nio­ne­go świa­ta. Biskup Rzy­mu dodał, że klu­czo­we pyta­nia doty­czą­ce god­no­ści ludz­kie­go życia i sek­su­al­no­ści nie mogą być igno­ro­wa­ne w oba­wie przed wyrzą­dze­niem szko­dy poro­zu­mie­niom eku­me­nicz­nym, któ­re już zdo­ła­no osią­gnąć. Papież Fran­ci­szek dzię­ko­wał tak­że „dro­giej Sio­strze” za pomoc udzie­lo­ną przez Kościół Szwe­cji połu­dnio­wo­ame­ry­kań­skim emi­gran­tom.

W spo­tka­niu, oprócz szwedz­kich duchow­nych lute­rań­skich, uczest­ni­czył rów­nież kar­dy­nał Kurt Koch, prze­wod­ni­czą­cy Papie­skiej Rady ds. Popie­ra­nia Jed­no­ści Chrze­ści­jan, oraz sekre­tarz gene­ral­ny Rady, ks. dr Mat­thias Türk.

Ostat­nim arcy­bi­sku­pem Uppsa­li, któ­ry odwie­dzał Bisku­pa Rzym był abp Anders Wej­ryd, poprzed­nik pry­mas Jac­ke­lén. W 2007 roku został przy­ję­ty przez papie­ża Bene­dyk­ta XVI.