Bp Samiec: ważna i problematyczna modlitwa

Nie­za­leż­nie od moty­wów, któ­re spra­wia­ją, że na kon­kret­nym nabo­żeń­stwie znaj­dzie się ta czy inna oso­ba, to każ­de spo­tka­nie jest oka­zją do pozna­nia się lub pogłę­bie­nia rela­cji. Nabo­żeń­stwa te speł­nia­ją też rolę oswa­ja­nia się z inno­ścią. Ci, któ­rzy zdo­bę­dą się na odwa­gę sko­rzy­sta­nia z zapro­sze­nia ina­czej wie­rzą­cych, mają oka­zję, może po raz pierw­szy, obej­rzeć ich świą­ty­nię, zoba­czyć jak wyglą­da nabo­żeń­stwo, msza, jakie panu­ją zwy­cza­je — zauwa­ża lute­rań­ski biskup.

Według bisku­pa Sam­ca wciąż pro­ble­ma­tycz­na jest modli­twa o jed­ność, któ­rą poszcze­gól­ne Kościo­ły róż­nie rozu­mie­ją: — Sko­ro więc modli­my się o jed­ność musi­my uwa­żać, aby Pan Bóg przy­pad­kiem jej nie wysłu­chał. Czę­sto odno­szę takie wra­że­nie, że chcie­li­by­śmy jed­no­ści, tej ducho­wej, tej pod wzglę­dem gło­szo­nej nauki i tej orga­ni­za­cyj­nej pod warun­kiem, że to inni przyj­dą do nas i sta­ną się nam podob­ny­mi. Czy modląc się o jed­ność chrze­ści­jan jestem goto­wy na to, aby się zmie­nić? Mam duże wąt­pli­wo­ści — napi­sał biskup.

Bez­po­śred­ni link do wpi­su ks. bp. Jerze­go Sam­ca

---

Gale­ria