Kardynał Godfried Danneels

Dia­log z isla­mem i inny­mi reli­gia­mi, więk­sza nie­za­leż­ność Kościo­łów lokal­nych od Kurii Rzym­skiej i refor­ma orga­nów zarzą­dza­ją­cych Kościo­łem Rzym­sko­ka­to­lic­kim to trzy z dzie­się­ciu wymo­gów, jakie przy­szłe­mu papie­żo­wi sta­wia kar­dy­nał God­fried Dan­ne­els, arcy­bi­skup Bruk­se­li-Mechlen i prze­wod­ni­czą­cy bel­gij­skie­go epi­sko­pa­tu. Swo­je ocze­ki­wa­nia Dan­ne­els przed­sta­wił pod­czas wczo­raj­szej kon­fe­ren­cji pra­so­wej. Kar­dy­nał Dan­ne­els postrze­ga­ny jest jako jeden z naj­bar­dziej libe­ral­nych hie­rar­chów Kościo­ła Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go. Dan­ne­els gło­śno doma­ga się więk­sze­go udzia­łu kobiet w życiu Kościo­ła, nie widząc żad­nych prze­szkód w tym, aby na cze­le rzym­skich kon­gre­ga­cji sta­ły nie­wia­sty. Już po śmier­ci Jana Paw­ła I w 1978 roku uwa­ża­ny był za jed­ne­go z moż­li­wych fawo­ry­tów do papie­skie­go tro­nu pod­czas kolej­nej elek­cji. Pod­czas zbli­ża­ją­ce­go się kon­kla­we jest kan­dy­da­tem z dru­gie­go rzę­du. Kim jest kar­dy­nał Dan­ne­els?

God­fried Dan­ne­els uro­dził się 4 czerw­ca 1933 roku w Kane­gem w zachod­niej Flan­drii. W 1957 roku przy­jął świę­ce­nia kapłań­skie, a po nich pod­jął stu­dia filo­zo­ficz­ne i teo­lo­gicz­ne naj­pierw w Leu­ven, a następ­nie na Papie­skim Uni­wer­sy­te­cie Gre­go­riań­skim w Rzy­mie. Po obro­nie pra­cy dok­tor­skiej z teo­lo­gii był wykła­dow­cą w semi­na­rium duchow­nym w Bru­ges oraz na Uni­wer­sy­te­cie Kato­lic­kim w Leu­ven.

Dan­ne­els jest spe­cja­li­stą od litur­gii. Napi­sał wie­le arty­ku­łów do Słow­ni­ka Litur­gii i aktyw­nie uczest­ni­czył w sobo­ro­wej refor­mie litur­gicz­nej. Uzna­wa­ny jest za jed­ne­go z ojców pierw­szej kon­sty­tu­cji Sobo­ru Waty­kań­skie­go II Sacro­sanc­tum Con­ci­lium.

W 1977 roku Dan­ne­els przy­jął sakrę bisku­pią i został mia­no­wa­ny przez papie­ża Paw­ła VI ordy­na­riu­szem Antwer­pii. W 1979 Jan Paweł II mia­no­wał Dan­ne­el­sa arcy­bi­sku­pem Bruk­se­li-Meche­len, a w 1983 kre­ował go na kar­dy­na­ła. Dan­ne­els zasły­nął w 2001 roku, gdy pod­czas Syno­du bisku­pów euro­pej­skich ener­gicz­nie opo­wia­dał się za nie­za­leż­no­ścią Kościo­łów lokal­nych od zbiu­ro­kra­ty­zo­wa­nej Kurii Rzym­skiej. Hie­rar­cha nara­ził się wie­lu kon­ser­wa­ty­stom za swo­je wypo­wie­dzi na temat anty­kon­cep­cji jako spo­so­bu na wal­kę z Aids.

Kar­dy­nał o homo­sek­su­ali­zmie

Szo­kiem dla wie­lu kato­li­ków były nie­zwy­kle cie­płe stwier­dze­nia hie­rar­chy na temat homo­sek­su­ali­zmu. W jed­nym z wywia­dów Dan­ne­els stwier­dził, że “homo­sek­su­alizm jest natu­ral­ną dys­po­zy­cją, podob­nie jak hete­ro­sek­su­alizm, któ­rej nie da się zmie­nić. Znam dosko­na­łych kapła­nów, któ­rzy są homo­sek­su­ali­sta­mi.” Gdy w 2004 roku kar­dy­nał Gusta­af Joos nazwał homo­sek­su­ali­stów zbo­czeń­ca­mi kar­dy­nał Dan­ne­els publicz­nie zdy­stan­so­wał się od wypo­wie­dzi kole­gi w urzę­dzie. Jego przy­chyl­ność wobec homo­sek­su­ali­stów nie jest jed­nak abso­lut­na: w 1999 roku Dan­ne­els suspen­do­wał dwóch duchow­nych, żyją­cych ze sobą.

Kar­dy­nał Dan­ne­els jest człon­kiem waty­kań­skiej Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry oraz Kon­gre­ga­cji ds. Ducho­wień­stwa. Jako pry­mas Bel­gii kar­dy­nał Dan­ne­els nie­jed­no­krot­nie kon­fron­to­wa­ny był z trud­ny­mi dla Kościo­ła wyda­rze­nia­mi. Gdy w 1998 wybuchł w Bel­gii skan­dal pedo­fil­ski z udzia­łem księ­ży kar­dy­nał Dan­ne­els dobro­wol­nie, jako pierw­szy hie­rar­cha, zezna­wał w sądzie, jed­nak­że zaprze­czył, że wie­dział cokol­wiek o nad­uży­ciach kle­ru.

Zobacz tak­że:

Link: Fan club kar­dy­na­ła Dan­ne­el­sa (j. angiel­ski)