4. Niedziela po Trójcy Świętej

“Bra­cia Józe­fa, widząc, że umarł ojciec ich, mówi­li: Może Józef będzie teraz wro­go do nas uspo­so­bio­ny i odpła­ci nam sowi­cie za wszyst­ko zło, któ­re mu wyrzą­dzi­li­śmy? Kaza­li więc Józe­fo­wi powie­dzieć: Ojciec twój dał takie pole­ce­nie przed śmier­cią: Tak powiedz­cie Józe­fo­wi: Ach, prze­bacz bra­ciom swo­im ich wystę­pek i ich grzech oraz zło, któ­re ci wyrzą­dzi­li. Odpuść prze­to teraz wystę­pek sług Boga ojca twe­go. I zapła­kał Józef, gdy to mówio­no do nie­go. Potem przy­szli bra­cia jego, upa­dli przed nim i rze­kli: Słu­ga­mi two­imi jeste­śmy. A Józef rzekł do nich: Nie bój­cie się! Czyż ja jestem na miej­scu Boga? Wy wpraw­dzie knu­li­ście zło prze­ciw­ko mnie, ale Bóg obró­cił to w dobro, chcąc uczy­nić to, co się dziś dzie­je: zacho­wać przy życiu licz­ny lud. Nie bój­cie się więc. Ja będę utrzy­my­wał was i dzie­ci wasze. Tak pocie­szał ich i przy­jaź­nie z nimi roz­ma­wiał.” 1 Mż 50,15–21 Histo­ria Józe­fa wypeł­ni­ła się. Patrzy on na swe życie z per­spek­ty­wy prze­ży­tych lat, i dopie­ro z odda­li dostrze­ga zarys Bożej obec­no­ści. Zapew­ne była ona ukry­ta przed ocza­mi Józe­fa na dnie stud­ni, do któ­rej wrzu­ci­li go jego bra­cia; nie dostrze­gał jej w nie­wo­li czy wię­zie­niu fara­ona. Dopie­ro u kre­su histo­rii miło­sier­dzie Naj­wyż­sze­go jaśnie­je w peł­nym bla­sku.

Być może, jak bra­cia Józe­fa, uczy­ni­łeś w swym życiu coś bar­dzo złe­go. Może przy­tła­cza Cię cię­żar prze­szło­ści. Jeśli tak Józef ma dla Cie­bie waż­ne prze­sła­nie: „Wy wpraw­dzie knu­li­ście zło, ale Bóg obró­cił to w dobro”. On jest sil­niej­szy niż grzech.

Może jesteś wła­śnie na dnie roz­pa­czy, nie mogąc odna­leźć sen­su i Boga w ciem­no­ściach życia. Jeśli tak jest wsłu­chaj się w mądrość Józe­fa: wszyst­ko to słu­ży oca­le­niu, a miło­sier­dzie Boga roz­pię­te jest nad naszym życiem jak namiot schro­nie­nia.

Nikt z nas nie jest Bogiem, nie zna­my jesz­cze tajem­ni­cy nasze­go ist­nie­nia. Nie osą­dzaj­my więc zbyt pochop­nie – pozo­staw­my w naszym życiu miej­sce na dzia­ła­nie Naj­wyż­sze­go.