400-lecie świętej księgi Sikhów

Set­ki tysię­cy Sikhów z całe­go świa­ta wzię­ło udział w odby­wa­ją­cych się w Amri­star w Indiach obcho­dach 400-rocz­ni­cy usta­no­wie­nia 11 guru ich reli­gii, czy­li świę­tych pism, noszą­cych nazwę Pani Księ­ga.

- Bło­go­sła­wio­ny, każ­dy kto wyzna­je, że Bóg jest wiecz­ny — śpie­wa­li piel­grzy­mi zmie­rza­jąc do Zło­tej Świą­ty­ni. Spo­dzie­wa­no się, że na obcho­dy przy­bę­dzie ok. 3 milio­nów wier­nych, tej liczą­cej ok. 30 milio­nów reli­gii.

- To praw­do­po­dob­nie naj­wspa­nial­sze wyda­rze­nie ducho­we w moim życiu — pod­kre­śla Kar­tar Singh, biz­nes­men z Pen­dża­bu. — Czu­ję się bar­dzo szczę­śli­wy, że mogłem uczest­ni­czyć w tych obcho­dach.

Sikhizm naro­dził się w XVI wie­ku. Jego zało­ży­cie­lem był Guru Nanak, nauczy­ciel, łączą­cy w swo­ich mowach ele­men­ty isla­mu i hin­du­izmu. Reli­gia naucza­ła, że ist­nie­je jeden Bóg, a wszy­scy ludzie są rów­ni.

Nauki te pro­pa­go­wa­ne były przez kolej­nych 8 guru, dzie­sią­ty z nich Guru Gobind Singh obwie­ścił, że Sikho­wie nie będą mie­li kolej­nych nauczy­cie­li, a jedy­ne co im pozo­sta­nie będzie świę­ta księ­ga, któ­ra od tego momen­tu będzie ich guru. To wła­śnie tę księ­gę wpro­wa­dzo­no 400 lat temu do Zło­tej Świą­ty­ni.

Księ­ga liczy sobie 1.430 stron i jest kom­pi­la­cją hym­nów, poezji i lite­ra­tu­ry ducho­wej spi­sa­nej w języ­ku Gur­mu­khi. Zawie­ra ona tak­że modli­twy, medy­ta­cje oraz listę moral­nych zasad nie­zbęd­nych do roz­wo­ju ducho­we­go i zba­wie­nia.

Sikho­wie wyzna­ją, że ist­nie­je jeden Bóg, Stwór­ca wszyst­kie­go, pod­trzy­mu­ją­cy wszyst­kie życie w ist­nie­niu i Nisz­czą­cy je. Bóg ten nie może przy­jąć ludz­kiej posta­ci. Celem życia ludz­kie­go jest wyrwa­nie się z cyklu wcie­leń i bycie z Bogiem. Doko­nać tego moż­na poprzez zacho­wy­wa­nie nauk Guru, medy­ta­cję Świę­te­go Imie­nia oraz akty służ­by i miło­sier­dzia.

Sikho­wie odrzu­ca­ją też wszel­ki rytu­alizm, zacho­wy­wa­nie obo­wiąz­ko­wych postów czy wege­ta­ria­nizm. Ich zda­niem do zba­wie­nia nie jest nie­zbęd­ne życie w celi­ba­cie. Sikh musi żyć w świe­cie i zacho­wu­jąc czy­stość umy­słu być: żoł­nie­rzem, uczo­nym i świę­tym.

Jedy­nym guru jest Pani Księ­ga.