Mandala Krwi będzie zrekonstruowana

Naj­star­sza kolo­ro­wa man­da­la w Japo­nii, zwa­na Man­da­lą Krwi, zosta­nie odtwo­rzo­na w świą­ty­ni Kon­go­bu­ji za pomo­cą zaawan­so­wa­nych tech­nicz­nie urzą­dzeń w cią­gu zapla­no­wa­ne­go na 10 lat Pro­jek­tu Man­da­la. Świą­ty­nia Kon­go­bu­ji znaj­du­je się na górze Koya w pre­fek­tu­rze Wakay­ama i jest jed­nym z cen­trów japoń­skiej szko­ły shin­gon (chiń. chen-yen), wpro­wa­dzo­nej do Japo­nii przez mni­cha Kuka­ia (jego pośmiert­ne imię to Kobo Daishi, 774–835), któ­ry stu­dio­wał bud­dyzm ezo­te­rycz­ny u mistrzów indyj­skich w sta­rej chiń­skiej sto­li­cy Chan­g’an. Postać Kuka­ia, któ­ry w swo­jej dzia­łal­no­ści łączył tra­dy­cje ducho­we Indii, Chin i Japo­nii, sym­bo­li­zu­je moż­li­wość współ­ist­nie­nia i wza­jem­ne­go ubo­ga­ca­nia się poszcze­gól­nych kul­tur i reli­gii. Wła­dze świą­ty­ni Kon­go­bu­ji we współ­pra­cy z Eihe­iji, świą­ty­nią zen szko­ły soto (pre­fek­tu­ra Fukui), posta­no­wi­ły uczcić przy­pa­da­ją­ce na 2016 r. uro­czy­sto­ści 1200-lecia budo­wy Kon­go­bu­ji m.in. poprzez prze­pro­wa­dze­nie dokład­nych badań nad tzw. Man­da­lą Krwi, nama­lo­wa­ną według man­da­li przy­wie­zio­nej z Chin przez Kukaia.W bud­dy­zmie ezo­te­rycz­nym man­da­la (sło­wo pocho­dzą­ce z san­skryc­kie­go “maalam”, krąg) jest iko­no­gra­ficz­nym sym­bo­lem jed­no­ści wszech­świa­ta, przed­sta­wia­ne­go zwy­kle jako dia­gram pała­cu z czte­re­ma bra­ma­mi w czte­rech kie­run­kach i cen­trum, w któ­rym znaj­du­je się postać głów­ne­go bud­dy oto­czo­ne­go bud­da­mi i bodhi­sat­twa­mi towa­rzy­szą­cy­mi. Man­da­la słu­ży do kon­tem­plo­wa­nia w cza­sie medy­ta­cji — każ­da z uży­tych w niej posta­ci i przed­mio­tów ma swo­je zna­cze­nie, repre­zen­tu­jąc jakiś aspekt pozna­nia lub przy­po­mi­na­jąc medy­tu­ją­ce­mu o zasa­dach, do jakich powi­nien się sto­so­wać, by medy­ta­cja była owocna.Mandala Krwi, jeden ze skar­bów kul­tu­ry japoń­skiej, skła­da się z dwóch czę­ści: Man­da­li Świa­ta Dia­men­to­we­go (jap. Kon­go­kai, san­skr. Vaj­ra­dha­tu, czy­li świa­ta, w któ­rym wła­da nie­znisz­czal­na i zwy­cię­ska praw­da, któ­rej sym­bo­lem jest dia­ment) i Man­da­li Mat­czy­ne­go Łona (jap. Taizo­kai, san­skr. Gar­bha­dha­tu, czy­li świa­ta, w któ­rym znaj­du­je się prak­ty­ku­ją­cy nowi­cjusz, pra­gną­cy wyko­rzy­stać moż­li­wo­ści osią­gnię­cia prze­bu­dze­nia). Oby­dwie czę­ści mają wymia­ry 4.27 m na 3.94 m każ­da i zosta­ły nama­lo­wa­ne na sied­miu pła­tach jedwa­biu; według zapi­sów świą­tyn­nych mia­ły zostać zawie­szo­ne w głów­nym holu świą­ty­ni, odbu­do­wa­nym po poża­rze w 1149 r. Według legen­dy opi­sa­nej w trze­cim zwo­ju epo­su wojen­ne­go z okre­su Kama­ku­ra, “Opo­wie­ści o Heike” (“Heike mono­ga­ta­ri”), gło­wa rodu Heike, Taira-no Kiy­omo­ri (1118–1181), któ­ry przy­czy­nił się do restau­ra­cji świą­ty­ni, dodał kro­plę swo­jej krwi z czo­ła do far­by, któ­rą zosta­ła nama­lo­wa­na koro­na Bud­dy Powszech­ne­go Oświe­ce­nia, Daini­chi Nyorai, w Man­da­li Mat­czy­ne­go Łona — stąd też nazwa Man­da­la Krwi (jap. chi mandara).Ponieważ man­da­la znacz­nie wybla­kła i jest uszko­dzo­na, wła­dze świą­tyn­ne zde­cy­do­wa­ły się na uży­cie repro­duk­cji w celu przed­sta­wie­nia filo­zo­fii man­da­li współ­cze­sne­mu świa­tu. Roz­po­czę­to już wstęp­ne foto­gra­fo­wa­nie man­da­li przy uży­ciu naj­now­szych tech­nik, w celu wydo­by­cia dotych­czas nie pozna­nych szcze­gó­łów. Pla­no­wa­ne jest pod­da­nie man­da­li dzia­ła­niu pro­mie­ni rent­ge­now­skich i pro­mie­ni ultra­fio­le­to­wych, a następ­nie skom­pu­te­ry­zo­wa­nie danych. Prze­ana­li­zo­wa­ne zosta­ną uży­te barw­ni­ki, a tak­że szki­ce, obec­nie nie­wi­docz­ne na powierzch­ni. Po dokład­nym prze­ba­da­niu ory­gi­nal­ne­go malo­wi­dła na jedwa­biu pocho­dzą­ce­go z tere­nów, przez któ­ry prze­cho­dził Jedwab­ny Szlak, zosta­nie spo­rzą­dzo­na wier­na kopia man­da­li, przy uży­ciu tra­dy­cyj­nych sprosz­ko­wa­nych barw­ni­ków pocho­dze­nia mineralnego.W Cen­trum Edu­ka­cyj­nym Koy­asan-Daishi, nie­da­le­ko świą­ty­ni Kon­go­bu­ji, Man­da­la Krwi zosta­nie przed­sta­wio­na tak­że za pomo­cą trój­wy­mia­ro­wych ilu­mi­no­wa­nych ilu­stra­cji na trzech war­stwach szkła. Rów­no­le­głym przed­się­wzię­ciem będzie forum na temat kul­tu­ry man­da­li, któ­re w przy­szłym roku ma się odbyć w Tokio i Osa­ce. Towa­rzy­szą­cy­mi wyda­rze­nia­mi będą kon­cer­ty muzy­ki litur­gicz­nej i wiel­ka wysta­wa na temat histo­rii bud­dy­zmu ezo­te­rycz­ne­go.