Metodyści

Czy w Koście­le Ewan­ge­lic­ko-Meto­dy­stycz­nym jest coś takie­go jak obłó­czy­ny? Czy kan­dy­da­ci noszą już wcze­śniej togi czy dopie­ro po ordy­na­cji? Dzię­ku­ję za odpo­wiedź i pozdra­wiam.

Kościół Ewan­ge­lic­ko-Meto­dy­stycz­ny w Pol­sce, któ­ry jest czę­ścią Zjed­no­czo­ne­go Kościo­ła Meto­dy­stycz­ne­go (The Uni­ted Metho­dist Church — UMC), nie uży­wa ter­mi­nu “obłó­czy­ny” w odnie­sie­niu do litur­gicz­nej cere­mo­nii nakła­da­nia szat duchow­ne­go przy pierw­szych świę­ce­niach kapłań­skich. Zasad­ni­czo duchow­ni meto­dy­stycz­ni na co dzień noszą “zwy­kłe sza­ty świec­kie”. Tzw. kolo­rat­kę, czy­li koszu­lę z odwi­nię­tym koł­nie­rzy­kiem z bia­łą wkład­ką zakła­da­ją wów­czas, gdy wystę­pu­ją przy oka­zji ofi­cial­nych uro­czy­sto­ści i spo­tkań, by w ten spo­sób wizu­al­nie pod­kre­ślić przy­na­leż­ność do sta­nu duchow­ne­go. Pra­wo nosze­nia koszu­li z kolo­rad­ką przy­słu­gu­je zasad­ni­czo dla osób, któ­re są w pro­ce­sie do ordy­na­cji, tzn. stu­den­tom teo­lo­gii, któ­rzy prze­szli pierw­szy sto­pień na dro­dze do ordy­na­cji zwia­za­ny z zakwa­li­fi­ko­wa­niem ich i przy­ję­ciem przez Zgro­ma­dze­nie Duchow­nych Kościo­ła na 1 rok pró­by.

Toga, jako litur­gicz­ny strój duchow­ne­go meto­dy­stycz­ne­go zasad­ni­czo przy­słu­gu­je tym oso­bom, któ­re są po ordy­na­cji na dia­ko­na (w Koście­le Ewan­ge­lic­ko-Meto­dy­stycz­nym obo­wia­zu­je dwu­stop­nio­wa ordy­na­cja: naj­pierw na dia­ko­na — dia­kon może pod nie­obec­nośc star­sze­go (pre­zbi­te­ra) prze­wod­ni­czyć nabo­żeń­stwu, udzie­lać chrztów, spra­wo­wać pogrze­by, nie może nato­miast spra­wo­wać Sakra­men­ru Wie­cze­rzy Pań­skiej), póź­niej, tzn., co naj­mniej po 2 let­niej pró­bie na pre­zbi­te­ra (star­sze­go), zwa­ne­go kie­dyś kazno­dzie­ją wędrow­nym, ponie­waż taka oso­ba pod­le­ga­ła pro­ce­so­wi prze­no­sin (biskup, któ­ry stoi na cze­le Kościo­ła może zgod­nie z pro­ce­du­rą kościel­ną każ­de­go roku prze­nieść takie­go duchow­ne­go do innej para­fii wska­zu­jąc mu tam jego miej­sce kościel­nej służ­by).

Według prag­ma­ty­ki służ­bo­wej nasze­go Kościo­ła dia­ko­no­wi i pre­zbi­te­ro­wi przy­słu­gu­je tytuł “ksiądz” i jako tacy mają oni pra­wo nosze­nia stro­ju prze­wi­dzia­ne­go dla duchow­ne­go. Stro­jem prze­wi­dzia­nym dla duchow­ne­go “na co dzień” jest wła­śnie koszu­la, tzw. kolo­rat­ka, nato­miast stro­jem litur­gicz­nym jest toga, zazwy­czaj czar­na, cho­ciaż coraz czę­ściej sto­so­wa­ne są rów­nież za wzor­ca­mi idą­cy­mi z zacho­du togi w róż­nych kolo­rach, na któ­re nakła­da się stu­łę (tu wzór i kolor bar­dzo czę­sto uza­leż­nio­ny jest od lokal­nych tra­dy­cji).

Ze wzglę­dów prak­tycz­nych i kościel­nych dopusz­cza się, by oso­by (stu­den­ci teo­lo­gii lub też oso­by na tzw. pró­bie do ordy­na­cji) uczest­ni­czą­ce w litur­gii nabo­żeń­stwa ubie­ra­li sie rów­nież w togi. Zale­ca się tu jed­nak, by były to togi bar­dzo pro­ste bez jakich­kol­wiekm dodat­ko­wych ele­men­tów, jak np. bia­łe bef­ki, czy­li koł­nie­rzyk w kształ­cie dwóch, lek­ko roz­war­tych wsta­żek dłu­go­ści oko­ło 10,15 cm wyło­żó­nych pod szy­ją na togę.

Jesz­cze raz chcę pod­kre­ślić, że nie ma for­mal­nie takie­go aktu jak obłó­czy­ny. Aktem upraw­nia­ją­cym do nosze­nia stro­ju jest nie­wąt­pli­wie ordy­na­cja, czy­li posłu­gu­jąc sie języ­kiem wyro­słym z krę­gu Kościo­ła Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go, wyświę­ce­nie na duchow­ne­go.

Pozdra­wiam ser­decz­nie ks. sup. Zbi­gniew Kamiń­ski Redak­tor “Piel­grzy­ma Pol­skie­go”