Dialog między starokatolikami i Kościołem Szwecji zakończony

Od 10 do 12 kwiet­nia mia­ło miej­sce w Höör, w połu­dnio­wej Szwe­cji, dwu­na­ste i naj­praw­do­po­dob­niej ostat­nie spo­tka­nie Komi­sji Mie­sza­nej ds. Dia­lo­gu mię­dzy Unią Utrechc­ką (zrze­sza­ją­ca Kościo­ły sta­ro­ka­to­lic­kie) i (lute­rań­skim) Kościo­łem Szwecji.Komisja zosta­ła powo­ła­na w 2005 r. w celu zba­da­nia moż­li­wo­ści usta­no­wie­nia peł­nej wspól­no­ty ekle­zjal­nej mie­dzy Kościo­ła­mi sta­ro­ka­to­lic­ki­mi i Kościo­łem Szwe­cji, na podo­bień­stwo tej, któ­ra od lat ist­nie­je pomię­dzy tym Kościo­łem i Wspól­no­tą Angli­kań­ską, z któ­rą sta­ro­ka­to­li­cy znaj­du­ją się już w peł­nej komu­nii od 1931 r.

W toku kil­ku inten­syw­nych sesji zakoń­czo­no pra­ce nad wspól­nym
doku­men­tem, któ­ry zawie­ra infor­ma­cje o tym, dla­cze­go roz­po­czę­to dia­log, o jego
prze­bie­gu, a tak­że (auto-)prezentacje bio­rą­cych w nim udział Kościo­łów. W
kolej­nych roz­dzia­łach zawar­to zarys wspól­nej wizji Kościo­ła i jego
funk­cjo­no­wa­nia oraz zapre­zen­to­wa­no zagad­nie­nia, któ­re powin­ny w przy­szło­ści
stać się przed­mio­tem roz­mów. Doku­ment koń­czy się listą zale­ceń Komi­sji. Teraz
zosta­nie on zapre­zen­to­wa­ny wła­dzom Kościo­łów bio­rą­cych udział w dia­lo­gu, a
następ­nie opu­bli­ko­wa­ny. Komi­sja Mie­sza­na liczy na pozy­tyw­na reak­cje władz
kościel­nych na jej pra­ce, któ­re obec­nie uwa­ża za zakoń­czo­ne.       

Zbieg oko­licz­no­ści spra­wił, że mia­łem oka­zję z bli­ska
obser­wo­wać począt­ki prac tej Komi­sji. Pomi­mo panu­ją­cej po oby­dwu stro­nach
świa­do­mo­ści wza­jem­ne­go pokre­wień­stwa oby­dwu stron, nie były one wca­le tak
łatwe, jak moż­na się było spo­dzie­wać. Już pierw­sze spo­tka­nia ujaw­ni­ły rów­nież
róż­ni­ce — np. w rozu­mie­niu zna­cze­nia poszcze­gól­nych posług kościel­nych.
Sta­ro­ka­to­li­cy mie­li wąt­pli­wo­ści w odnie­sie­niu do — wciąż jesz­cze ist­nie­ją­cych -
związ­ków Kościo­ła Szwe­cji z pań­stwem, szwedz­cy lute­ra­nie ze sta­ro­ka­to­lic­ką
teo­lo­gią urzę­du. Jed­nak od same­go począt­ku wąt­pli­wo­ściom towa­rzy­szy­ło dużo
dobrej woli po obu stro­nach. I wyglą­da na to, że to wła­śnie ta dobra wola -
wola dia­lo­gu — osta­tecz­nie zwy­cię­ży­ła.

Miej­my nadzie­ję, że wła­dze kościel­ne sta­ną rów­nież na wyso­ko­ści
zada­nia i już nie­ba­wem będzie­my mogli cie­szyć się zawar­ciem kolej­ne­go
poro­zu­mie­nia mię­dzy­ko­ściel­ne­go ponad histo­rycz­ny­mi gra­ni­ca­mi, któ­re poka­że, że
Kościo­ły potra­fią się wza­jem­nie odnaj­dy­wać i podą­żać dro­gą jed­no­ści, nie tra­cąc
nicze­go ze wszyst­kich tych war­to­ścio­wych rze­czy, któ­re je od sie­bie odróż­nia­ją
i two­rzą ich spe­cy­ficz­ne toż­sa­mo­ści ekle­zjal­ne, dok­try­nal­ne i
teo­lo­gicz­ne.