Echa spotkania Benedykt XVI — Fellay

Jak infor­mo­wa­li­śmy w zeszłym tygo­dniu papież Bene­dykt XVI przy­jął na audien­cji bp Fel­laya, zwierzch­ni­ka Brac­twa Kapłań­skie­go św. Piu­sa X. Na kon­fe­ren­cji pra­so­wej po spo­tka­niu rzecz­nik Waty­ka­nu Joaqu­in Navar­ro-Valls wyraź­nie baga­te­li­zo­wał zna­cze­nie 35-minu­to­wej roz­mo­wy, zazna­czył jed­nak że daje ono począ­tek bar­dziej regu­lar­nym kon­tak­tom. Obie stro­ny wyka­za­ły wolę stop­nio­we­go zbli­że­nia.

Z kolei bp Fel­lay powie­dział po audien­cji, że była ona “oka­zją do zama­ni­fe­sto­wa­nia iż Brac­two zawsze było — i będzie — przy­wią­za­ne do Sto­li­cy Apo­stol­skiej, Wiecz­ne­go Rzy­mu”. Według nie­go Brac­two, sku­pia­ją­ce ok. 450 księ­ży w 26 kra­jach całe­go świa­ta, modli się “by Ojciec Świę­ty zna­lazł siłę by poło­żyć kres kry­zy­so­wi wewnątrz Kościo­ła, i odno­wić wszyst­ko w Chry­stu­sie”.

We wto­rek 31 sierp­nia kard. Fran­ce­sco Pom­ped­da, były pre­fekt Sygna­tu­ry Apo­stol­skiej, powie­dział wło­skie­mu dzien­ni­ko­wi La Stam­pa że peł­na wspól­no­ta mię­dzy­Ko­ścio­łem Kato­lic­kim a lefe­bry­sta­mi może być osią­gnię­ta jedy­nie gdy Brac­two pod­po­rząd­ku­je się wła­dzy papie­skiej i uzna waż­ność dekre­tów Sobo­ru Waty­kań­skie­go II. Lefe­bry­ści win­ni rów­nież uznać waż­ność wybo­ru wszyst­kich papie­ży od cza­su Piu­sa XII.

Przy­po­mnij­my że bp Fel­lay oświad­czył po śmier­ci Jana Paw­ła II, że Brac­two nigdy nie apro­bo­wa­ło wysił­ków zmar­łe­go papie­ża na rzecz eku­me­ni­zmu, któ­re w opi­nii lefe­bry­stów pro­wa­dzi­ły do osła­bie­nia praw­dy wia­ry kato­lic­kiej.

Brac­two św. Piu­sa X zosta­ło zało­żo­ne w 1970 r. przez abp Marcel‑a Lefebvre‑a w celu obro­ny try­denc­kie­go rytu mszy świę­tej, zre­for­mo­wa­nej grun­tow­nie po zakoń­cze­niu Sobo­ry Waty­kań­skie­go II. Rychło oka­za­ło się, że za przy­wią­za­niem do sta­re­go rytu kry­je się odrzu­ce­nie posta­no­wień Vati­ca­num II, w tym otwar­cia na eku­me­nizm i dia­log mię­dzy­re­li­gij­ny.

Pogłę­bia­ją­cy się kon­flikt mię­dzy Waty­ka­nem a Brac­twem spra­wił, że w 1976 r. papież Paweł VI ode­brał abp Lefe­bvre wła­dzę spra­wo­wa­nia sakra­men­tów. Papież Jana Paweł II od począt­ku swe­go pon­ty­fi­ka­tu pró­bo­wał zała­go­dzić spór, zezwa­la­jąc — pod spe­cjal­ny­mi warun­ka­mi — na spra­wo­wa­nie mszy w rycie try­denc­kim. Mimo to w 1988 r. abp Lefe­bvre zade­cy­do­wał się na osta­tecz­ne zerwa­nie z Rzy­mem, wyświę­ca­jąc bez papie­skie­go pozwo­le­nia nowych bisku­pów dla Brac­twa.