Ekumeniczna historia napisana w Lund — początek Roku Reformacji

Litur­gia w kate­drze lute­rań­skiej w Lund była litur­gią sym­bo­li, ale przede wszyst­kim słów. Nie padły prze­ło­mo­we dekla­ra­cje, choć waż­nych stwier­dzeń nie zabra­kło. Kon­tekst wytwo­rzył atmos­fe­rę wyjąt­ko­wo­ści i histo­rycz­no­ści. Chy­ba nie­przy­pad­ko­wo głów­ni cele­bran­si — papież Fran­ci­szek, abp Antje Jac­ke­len, bp Munib Younan i ks. dr Mar­tin Jun­ge — byli ubra­ni prak­tycz­nie tak samo. Alby i czer­wo­ne stu­ły, sym­bo­li­zo­wa­ły dzia­ła­nie Ducha Świę­te­go. Jego obec­ność moż­na było odczuć szcze­gól­nie, zupeł­nie nie­na­chal­nie.

Wspól­ne wsłu­chi­wa­nie się w sło­wa Ewan­ge­lii i sio­strza­no-bra­ter­skie gesty obję­cia wska­zy­wa­ły z jed­nej stro­ny na wyjąt­ko­wość chwi­li, a z dru­giej demon­stro­wa­ły „jak ma być mię­dzy wami”.

Papież Fran­ci­szek nie zawiódł. — Z wdzięcz­no­ścią uzna­je­my, że Refor­ma­cja przy­czy­ni­ła się do uzna­nia cen­tral­ne­go miej­sca Pisma Świę­te­go w życiu Kościo­ła. Ducho­we doświad­cze­nie Mar­ci­na Lutra przy­po­mi­na nam, że bez Boga nic nie może­my zro­bić. Dok­try­na o uspra­wie­dli­wie­niu wyra­ża isto­tę ludz­kie­go życia przed Bogiem — mówił Biskup Rzy­mu.

Powie­dział też znacz­nie wię­cej, jed­nak już sama obec­ność i uczest­nic­two w tej modli­twie — zupeł­nie nie­oczy­wi­ste — wyma­ga­ły od Fran­cisz­ka eku­me­nicz­nej odwa­gi. Sło­wa Bisku­pa Rzy­mu i przed­sta­wi­cie­li Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej przej­dą do histo­rii ze wzglę­du na kon­tekst miej­sca i cza­su. Już sta­ły się waż­nym momen­tem w histo­rii współ­cze­sne­go eku­me­ni­zmu. Nie wyda­rzy­ło się to „tak po pro­stu”. To owoc cięż­kiej pra­cy, modlitw, ale przede wszyst­kim — jak wie­rzy­my — łaski Bożej i miło­sier­dzia.

Wspól­na modli­twa, śpiew i świa­dec­twa zwy­kłych ludzi w Mal­mö Are­na były przy­pie­czę­to­wa­niem litur­gii z Lund. Pro­stej, głę­bo­kiej, ujmu­ją­cej.

Bogu dzię­ki.

» Ekumenizm.pl: Inau­gu­ra­cja 500 lat Refor­ma­cji w Cie­szy­nie

---

Gale­ria