Ekumenicznie dla więźniów

Dwie trze­cie więź­niów wypusz­cza­nych na wol­ność powra­ca do nie­go w cią­gu trzech lat. A wszyst­ko dla­te­go, że bra­ku­je im pie­nię­dzy, pra­cy a czę­sto nawet miej­sca do spa­nia. Z wie­lo­ma z nich kon­tak­ty zerwa­ła nawet naj­bliż­sza rodzi­na. Ten trend posta­no­wi­ła odwró­cić mie­dzy­wy­zna­nio­wa orga­ni­za­cja Exo­dus Mini­stry z Dal­las.

Jej człon­ka­mi są kape­la­ni wię­zien­ni, pra­cow­ni­cy socjal­ni oraz byli więź­nio­wie i ich rodzi­ny. Więź­nio­wie chęt­ni do wzię­cia udzia­łu w trwa­ją­cym pół roku pro­gra­mie są zapra­sza­ni do spe­cjal­ne­go domu orga­ni­za­cji, w któ­rym żyją w spe­cjal­nie dla nich (a czę­sto i dla ich rodzi­ny prze­zna­czo­nym) miesz­kan­ku.

Przez pół roku są tam ucze­ni pla­no­wa­nia budże­tu domo­we­go, szu­ka­nia pra­cy, a czę­sto nawet kaso­wa­nia bile­tów w auto­bu­sie. Poza tym kon­tro­lu­je się ich nar­ko­ty­ko­wą czy­stość, a tak­że uczy codzien­nej lek­tu­ry Pisma Świę­te­go, któ­re jako Sło­wa Boże ma moc odmie­nić ich życie. Wszy­scy uczest­ni­cy pro­gra­mu oczy­wi­ście pra­cu­ją na swo­je utrzy­ma­nie.

Pro­gram obej­mu­je nie tyl­ko więź­niów, ale tak­że ich dzie­ci. Gdy ci pierw­si uczą się nor­mal­ne­go życia, ich pocie­chy cho­dzą do szko­ły, wyjeż­dza­ją na obo­cy czy po pro­stu bawią się z uczest­ni­ka­mi pro­gra­mu. — W ten spo­sób chce­my uchro­nić tych ludzi przez powro­tem do wię­zie­nia, a ich dzie­ci od powta­rza­nia dro­gi rodzi­ców — tłu­ma­czy Jer­ry Gro­om, szef pro­gra­mu i duchow­ny zie­lo­no­świąt­ko­we­go kościo­ła Assem­blies of God.

Efek­ty nie zawsze są widocz­ne. — To nie ma zna­cze­nia. Kościół ma być dro­gą nawró­ce­nia i pojed­na­nia dla wszyst­kich, nawet dla tych, któ­rzy cią­gle upa­da­ją — tłu­ma­czy Gro­om.

Dla pra­cow­ni­ków Exo­dus Mini­stries nagro­dą są nawet poje­dyn­cze nawró­ce­nia czy świa­dec­twa takie, jak sło­wa Tam­my Fer­rell. — Nigdy nie spo­dzie­wa­łam się, że będę mogła być taką mat­ką dla moich dzie­ci, jaką jestem teraz. To sta­ło się moż­li­we tyl­ko dzię­ki łasce Boga — tłu­ma­czy Fer­rell, któ­ra ostat­nich 12 lat swo­je­go życie spę­dzi­ła w wię­zie­niu za han­da­el nar­ko­ty­ka­mi. — Zmia­na wca­le nie była łatwa, ale codzien­nie pro­szę Boga, aby dał mi łaskę wytrwa­nia bez pro­chów - doda­je.