Ewangelicy przepraszają za ikonoklazm

Spo­tka­nie dele­ga­cji EKD i pra­wo­sław­nych przed­sta­wi­cie­li patriar­cha­tu eku­me­nicz­ne­go doty­czy­ło wła­śnie rozu­mie­nia “wize­run­ku”.

W I poło­wie XVI wie­ku na tere­nach połu­dnio­wych Nie­miech, Holan­dii, Anglii i Szwaj­ca­rii doszło do maso­wych znisz­czeń przed­sta­wień Naj­święt­szej Marii Pan­ny i świę­tych. Ucier­pia­ły też witra­że, orga­ny, reli­kwia­rze i inne przed­mio­ty kul­tu koja­rzo­ne z “ido­la­trycz­nym” kato­li­cy­zmem. Na przy­kład w cza­sie tzw. dnia ido­la­trii w 1531 roku w kate­drze w Ulm znisz­czo­no 60 ołta­rzy i orga­ny. Iko­no­klazm doty­czył przede wszyst­kim refor­mo­wa­ne­go i ariań­skie­go nur­tu Refor­ma­cji.

Na zdję­ciu ryci­ny prze­ciw­ni­cy wize­run­ków nisz­czą wypo­sa­że­nie kościo­ła. Po pra­wej stro­nie ks. Mar­cin Luter pro­te­stu­ją­cy prze­ciw­ko nisz­cze­niu figur i obra­zów.

» Luter2017.pl: Obra­zy, wize­run­ki i kru­cy­fik­sy