Feministki nie lubią św. Brygidy

Uro­czy­sto­ści 700 rocz­ni­cy uro­dzin św. Bry­gi­dy — patron­ki Szwe­cji odby­ły się w tym kra­ju. Potę­pi­ły je zde­cy­do­wa­nie szwedz­kie femi­nist­ki. Wzię­li w nich nato­miast udział m.in. król i kró­lo­wa Szwe­cji oraz pre­zy­den­ci Fin­lan­dii, Łotwy i Esto­nii.

W uro­czy­sto­ściach wzię­ło udział pra­wie 5 tysię­cy osób. Znacz­ną część z nich sta­no­wi­ły sio­stry bry­git­ki. Kaza­nie o życiu i cno­tach świę­tej wygło­sił biskup lute­rań­ski, kato­lic­ki hie­rar­cha nato­miast modlił się o jed­ność chrze­ści­jan.

Św. Bry­gi­da uro­dzi­ła się w Fin­stad w Szwe­cji w 1302 r. w rodzi­nie ary­sto­kra­tycz­nej. Jej ojciec, Bir­ger Per­s­son, był rząd­cą pro­win­cji Uppland. Już w dzie­ciń­stwie zosta­ła obda­rzo­na mistycz­ny­mi wizja­mi Chry­stu­sa.

W 1316 r. wyszła za mąż za Ulfa Gud­mars­so­na. Uro­dzi­ła ośmio­ro dzie­ci. Wraz z mężem odby­ła wie­le piel­grzy­mek do głów­nych chrze­ści­jań­skich sank­tu­ariów w Euro­pie i Zie­mi Świę­tej. W uzna­niu jej talen­tu peda­go­gicz­ne­go król Szwe­cji Magnus II powie­rzył jej wycho­wa­nie swo­ich dzie­ci. Po śmier­ci męża w 1344 r. z coraz więk­szym poświę­ce­niem odda­wa­ła się dzia­łal­no­ści cha­ry­ta­tyw­nej i modli­twie. Posłusz­na woli Chry­stu­sa, obja­wio­nej w mistycz­nych wizjach, udzie­la­ła napo­mnień ówcze­snym monar­chom, aby przy­wró­ci­li chrze­ści­jań­ski pokój i porzą­dek w Euro­pie. W tym okre­sie zało­ży­ła Zakon Naj­święt­sze­go Zba­wi­cie­la.

W 1349 r. uda­ła się do Rzy­mu, aby zabie­gać o powrót papie­ża z Awi­nio­nu i jed­ność podzie­lo­ne­go Kościo­ła. W Wiecz­nym Mie­ście pozo­sta­ła aż do śmier­ci, któ­ra nastą­pi­ła 23 lip­ca 1373 r. pod­czas Mszy św. odpra­wia­nej w jej poko­ju. Dzie­ło św. Bry­gi­dy kon­ty­nu­owa­ła jed­na z jej córek, Kata­rzy­na, któ­ra rów­nież była świę­tą. W 1391 r. Boni­fa­cy IX kano­ni­zo­wał Bry­gi­dę.

Na kil­ka dni przed uro­czy­sto­ścia­mi gru­pa szwedz­kich kobiet-pasto­rek opu­bli­ko­wa­ła w pra­sie oświad­cze­nie, w któ­rym wyra­ża­ła nie­za­do­wo­le­nie z fak­tu, że Kościół uzna­je Bry­gi­dę za wzór cnót, pod­czas gdy ona wyko­rzy­sty­wa­ła swo­je obja­wie­nia i prze­ko­na­nia reli­gij­ne do ogra­ni­cze­nia praw kobiet.