Islamski łańcuszek szczęścia

Wśród islam­skich uczo­nych toczy się spór czy tzw. łań­cusz­ki szczę­ścia roz­sy­ła­ne pocz­tą elek­tro­nicz­ną są pozy­tyw­ną meto­dą dusz­pa­ster­ską czy też dowo­dem nie­wia­ry. Dys­ku­sję wywo­łał w Tatar­sta­nie nie­wiel­ki liścik nie­ja­kie­go szej­ka Ahme­da — za wysła­nie, któ­re­go moż­na otrzy­mać wiel­kie bło­go­sła­wień­stwo.

W liście napi­sa­nym w języ­ku tatar­skim szejk prze­ko­nu­je, że otrzy­mał zada­nie od pro­ro­ka Maho­me­ta. Ma nim być prze­ka­za­nie zanie­po­ko­je­nia pro­ro­ka upad­kiem moral­nym. Aby wszy­scy muzuł­ma­nie mogli poznać to posła­nie — trze­ba je roz­sy­łać dalej — a za każ­dy wysła­ny list Bóg obda­rzy bło­go­sła­wem. Każ­dy, kto go nie wyśle zosta­nie nato­miast suro­wo uka­ra­ny.

O mailo­wym łań­cusz­ku szczę­ścia wypo­wie­dział się już sędzia Ducho­we­go Kie­row­nic­twa Muzuł­ma­nów Tatar­sta­nu Gadel­chak Sama­tow. Jego zda­niem — liści­ki te peł­nią pozy­tyw­ną rolę w roz­po­wszech­nia­niu nauki islam­skiej. Inne­go zda­nia jest Azat Ahu­now — uczo­ny z Kaza­nia. Jego zda­niem wysy­ła­nie takich maili jest dowo­dem bra­ku wia­ry. Powo­łał się on przy tym na fatwy wyda­ne na “łań­cusz­ki szczę­ścia” przez muzuł­ma­nów z Dage­sta­nu i Ukra­iny.