Nowy Kościół Ewangelicki w Niemczech

W ramach refor­my ewan­ge­lic­kich struk­tur kościel­nych w Niem­czech przed­sta­wi­cie­le 14 kościo­łów kra­jo­wych oraz Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Unij­ne­go (EKU) pod­pi­sa­li w ewan­ge­lic­kiej kate­drze ber­liń­skiej (Ber­li­ner Dom) trak­tat zało­ży­ciel­ski Unii Kościo­łów Ewan­ge­lic­kich (UEK).

Zgod­nie z posta­no­wie­nia­mi trak­ta­tu samo­roz­wią­za­niu ule­ga EKU oraz tzw. Kon­fe­ren­cja Arnold­she­in, zrze­sza­ją­ca Kościo­ły Ewan­ge­lic­ko-Unij­ne, Kościół Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ny oraz nie­któ­re Kościo­ły tra­dy­cji lute­rań­skiej, nie nale­żą­ce do Zjed­no­czo­ne­go Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Nie­miec (VELKD). Trak­tat wej­dzie w życie z dniem 1. lip­ca 2003 roku.

UEK repre­zen­tu­je ok. 26,6 milio­nów ewan­ge­lic­kich chrze­œci­jan w Niem­czech. Człon­ka­mi UEK z ramie­nia EKU są nastę­pu­ją­ce Kościo­ły: Ewan­ge­lic­ki Kościół Anhalt, Pomor­ski Kościół Ewan­ge­lic­ki, Ewan­ge­lic­ki Kościół West­fa­lii, Ewan­ge­lic­ki Kościół Nad­re­nii, Ślą­ski Kościół Ewan­ge­lic­ki Gór­nych Łużyc, Ewan­ge­lic­ki Kościół Ber­li­na i Bran­den­bur­gii oraz Sak­soń­ska Pro­win­cja Kościel­na. Nato­miast z ramie­nia Kon­fe­ren­cji Arnold­she­in w skład UEK wcho­dzą: Kościół Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ny, Ewan­ge­lic­ki Kościół Baden, Kościół Kra­jo­wy Bre­my, Kościół Ewan­ge­lic­ki Hesji-Nassau, Kościół Ewan­ge­lic­ki Kur­hes­sen-Wal­deck, Ewan­ge­lic­ki Kościół Lip­pe oraz Pala­ty­na­tu. Kościół Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­ski Olden­bur­ga, któ­ry był człon­kiem Kon­fe­ren­cji Arnold­she­in odmó­wił wstą­pie­nia do UEK.

Kon­fe­ren­cja bisku­pów VELKD wraz z Syno­dem tego Kościo­ła, któ­ry repre­zen­tu­je 8 lute­rań­skich kościo­łów kra­jo­wych sta­now­czo odrzu­ci­ła roz­wią­za­nie VELKD na rzecz stwo­rze­nia jed­ne­go, orga­ni­za­cyj­ne­go Kościo­ła Ewan­ge­lic­kie­go w Niem­czech w tro­sce o zanik lute­rań­skiej toż­sa­mo­ści. Pomysł zli­kwi­do­wa­nia VELKD wzbu­dził wie­le kon­tro­wer­sji wewnątrz i poza Niem­ca­mi. Ostat­nio w tej spra­wie wypo­wie­dział się zwierzch­nik Die­ce­zji Hel­sin­ki Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła Fin­lan­dii, ks. biskup Eero Huovi­nen. Rów­nież przed­sta­wi­cie­le ruchu eku­me­nicz­ne­go z Kościo­ła Pra­wo­sław­ne­go i Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go wyra­zi­li sta­now­cze popar­cie dla dal­sze­go ist­nie­nia VELKD, pod­kre­śla­ją­ce­go wyraź­nie lute­rań­ski pro­fil teo­lo­gicz­ny.

Zgod­nie z pla­nem ini­cja­to­rów refor­my struk­tur kościel­nych ist­nie­ją­cy Ewan­ge­lic­ki Kościół Nie­miec (EKD) miał­by być prze­kształ­co­ny w Kościółwe wła­ści­wym sło­wa tego zna­cze­niu. EKD nie jest bowiem Kościo­łem (nie posia­da ksiąg sym­bo­licz­nych, a przez to ści­śle ekle­zjal­ne­go cha­rak­te­ru), a jedy­nie ogól­no­na­ro­do­wym zrze­sze­niem wszyst­kich Kościo­łów Ewan­ge­lic­kich (Lute­rań­skich, Refor­mo­wa­nych i Unij­nych), któ­rej celem jest jed­no­li­te repre­zen­to­wa­nie sta­no­wi­ska nie­miec­kich pro­te­stan­tów.

Do zadań EKD nale­ży m.in. pie­lę­gno­wa­nie kon­tak­tów zagra­nicz­nych, opie­ka dusz­pa­ster­ska nad nie­miec­ko­ję­zycz­ny­mi zbo­ra­mi ewan­ge­lic­ki­mi zagra­ni­cą, repre­zen­to­wa­nie ewan­ge­li­ków nie­miec­kich przy orga­nach wła­dzy pań­stwo­wej i Unii Euro­pej­skiej czy pro­wa­dze­nie dia­lo­gu teo­lo­gicz­ne­go.