Nowy misyjny zakon anglikański

Nowy, nowo­cze­sny zakon misyj­ny (The Order of Mis­sion — TOM) powstał w tym mie­sią­cu w Koście­le Anglii. Za ofi­cjal­ny jego począ­tek uwa­ża­na jest data ślu­bów jego pierw­szych człon­ków. Zło­żo­ne one zosta­ły 6 kwe­it­nia w Shef­field.

Nowy zakon jest, według zało­ży­cie­li, odpo­wie­dzią St Tho­mas’ Church na Boże wezwa­nie do pro­wa­dze­nia misji w świe­cie szyb­kie­go prze­pły­wu infor­ma­cji, kul­tu­ry post­mo­der­ni­stycz­nej XXI wie­ku. Zosta­ło ono odczy­ta­ne po mie­sią­cych dys­ku­sji i modli­twy Mike­’a Bre­en rek­to­ra kościo­ła św. Toma­sza, jego pomoc­ni­ków oraz arcy­bi­sku­pa Yor­ku i bisku­pa Shef­field.

- Żyje­my w cza­sach misyj­nych. Kościół na Zacho­dzie nie może już kon­cen­tro­wać się wyłącz­nie na dzia­łal­no­ści dusz­pa­ster­skiej, ale musim sta­wać się coraz bar­dziej misyj­ny. Brak misyj­no­ści powo­du­je, że co roku uby­wa ludzi w kościo­łach — wska­zu­ją człon­ko­wie zgro­ma­dze­nia.

Nowa wspól­no­ta jest obec­nie zako­nem reli­gij­nym uzna­wa­nym przez Wspól­no­tę Angli­kań­ską oraz Unię Bap­ty­stycz­ną. Jego człon­ko­wie zapew­nia­ją jed­nak, że chcą być eku­me­nicz­nie otwar­ci i są goto­wi na przyj­mo­wa­nie do sie­bie rów­nież osób innych wyznań.

TOM chce przy­go­to­wy­wać, kształ­cić i for­mo­wać misjo­na­rzy, któ­rzy będą chcie­li poświę­cić swo­je życie Bogu w służ­bie w nowych for­mach ewan­ge­li­za­cji. Człon­ko­wie zgro­ma­dze­nia skła­da­ją ślu­by wier­no­ści Regu­le Zako­nu i życia w ducho­wej dys­cy­pli­nie życia poświę­co­ne­go na modli­twę, stu­dia i posty.

We wcze­snym eta­pie roz­wo­ju struk­tu­ry zako­nu mają roz­wi­jać się ewo­lu­cyj­nie i być w dużej mie­rze pro­wi­zo­rycz­ne, dosto­so­wu­jąc się do metod i spo­so­bów pra­cy misyj­nej.

Wszy­scy człon­ko­wie nowe­go zako­nu wezwa­ni są do życia w mona­stycz­nej pro­sto­cie, skrom­no­ści i poboż­no­ści. Ducho­wość mona­stycz­na jest ducho­wym DNA zgro­ma­dze­nia. Ma być ono ukie­run­ko­wa­ne na Boga w modli­twie, ale otwar­te na świat. Każ­dy dzień życia zakon­ni­ka ma być podzie­lo­ny na okre­sy modli­twy (wspól­ne będą się odby­wać o 7, 9, 12, 15 i 19. Człon­ko­wie zako­nu, któ­rzy w tym cza­sie będą w pra­cy otrzy­ma­ją na swo­je tele­fo­ny komór­ko­we kró­ciut­kie roz­wa­ża­nia modli­tew­ne), stu­diów, pra­cy misyj­nej, aktyw­ne­go dusz­pa­ster­stwa, ale tak­że odpo­czyn­ku i kla­sycz­nej zakon­nej rekre­acji.

Roz­wój ducho­wy człon­ków zgro­ma­dze­nia będzie kon­tro­lo­wa­ny w miło­ści przez odpo­wied­nich prze­ło­żo­nych.

Zakon będzie przyj­mo­wał trzy rodza­je człon­ków: sto­wa­rzy­szo­nych, cza­so­wych i sta­łych. Ci pierw­si odpo­wia­da­ją mniej wię­cej kato­lic­kim człon­kom tak zwa­nych Trze­cich Zako­nów lub obla­tów zako­nów mona­stycz­nych. Będą oni uczest­ni­czyć czę­ścio­wo w życiu modli­tew­nym czy finan­so­wym zgro­ma­dze­nia, ale nie będą skła­da­li ślu­bów i nie będą mie­li praw wybor­czych.

Człon­ko­wie cza­so­wi — to po pro­stu ludzie, któ­rzy zde­cy­do­wa­li się na wstą­pie­nie do zako­nu i podej­mu­ją pró­bę ślu­bów cza­so­wych. Człon­ko­wie sta­li — to już peł­ni zakon­ni­cy.

Na pierw­szym inau­gu­ru­ją­cym dzia­łal­ność zgro­ma­dze­nia nabo­żeń­stwie 28 osób zło­ży­ło pierw­sze ślu­by i zosta­ło cza­so­wy­mi człon­ka­mi zgro­ma­dze­nia. Za trzy lata zakoń­czą oni swój nowi­cjat i zło­żą ślu­by sta­łe. Dzie­siąt­ki innych osób zło­ży­ło już swo­je oświad­cze­nia o woli przy­stą­pie­nia do TOM.

Chęć przy­ję­cia do swo­ich wspól­not człon­ków zgro­ma­dze­nia wyra­zi­ły już kościo­ły Indo­ne­zji, Nige­rii, Sta­nów Zjed­no­czo­nych, Nepa­lu, Tur­cji oraz Danii. Dwie die­ce­zje Kościo­ła Anglii wyrsa­zi­ły już tak­że chęć moc­ne­go wspie­ra­nia nowe­go ruchu reli­gij­ne­go.