O Eucharystii nieekumenicznie?

Nie­moż­li­we jest jesz­cze spra­wo­wa­nie inter­ko­mu­nii, czy­li wspól­ne spra­wo­wa­nie Eucha­ry­stii przez przed­sta­wi­cie­li róż­nych wyznań. W przy­pad­ku wspól­not pro­te­stanc­kich brak jest tam sakra­men­tu kapłań­stwa pre­zbi­te­rial­ne­go, nato­miast w przy­pad­ku Kościo­łów wschod­nich bra­ku­je peł­nej jed­no­ści natu­ry ekle­zjal­nej — przy­po­mniał w nowej ency­kli­ce “Ecc­le­sia de Eucha­ri­stia” papież. Doku­ment ten jest już  14. ency­kli­ką Jana Paw­ła II. Przy­go­to­wa­na ona zosta­ła na Wiel­ki Czwar­tek 2003 roku, zamiast tra­dy­cyj­ne­go listu papie­ża do kapła­nów.

Ency­kli­ka ma tak­że przy­czy­nić się “do roz­pro­sze­nia cie­ni wąt­pli­wo­ści dok­try­nal­nych i zanie­cha­nia nie­do­pusz­czal­nych prak­tyk, tak aby Eucha­ry­stia nadal jaśnia­ła peł­nym bla­skiem całej swo­jej tajem­nicy” — wyja­śnia papież. Takim, zda­niem papie­ża nie­do­pusz­czal­ny­mi prak­ty­ka­mi są roz­ma­ite ini­cja­ty­wy eku­me­nicz­ne, “któ­re, choć nie pozba­wio­ne dobrych inten­cji, sto­su­ją prak­ty­ki eucha­ry­stycz­ne nie­zgod­ne z dys­cy­pli­ną, w jakiej Kościół wyra­ża swo­ją wia­rę. Jak więc w obli­czu takich fak­tów nie wyra­zić głę­bo­kie­go bólu? Eucha­ry­stia jest zbyt wiel­kim darem, aże­by moż­na było tole­ro­wać dwu­znacz­no­ści i umniej­sze­nia”.

Papież pod­kre­śla tak­że, że nie moż­na oddzie­lać sakra­men­tu Eucha­ry­stii od kapłań­stwa. Peł­na ofia­ra eucha­ry­stycz­na ma miej­sce tyl­ko wów­czas, gdy spra­wo­wa­na jest w opar­ciu o sakra­ment kapłań­stwa. “Dla­te­go też, wier­ni kato­li­cy, sza­nu­jąc prze­ko­na­nia reli­gij­ne naszych bra­ci odłą­czo­nych, win­ni jed­nak powstrzy­mać się od uczest­nic­twa w Komu­nii roz­dzie­la­nej pod­czas ich cele­bra­cji, aże­by nie czy­nić wia­ry­god­ną dwu­znacz­no­ści doty­czą­cej natu­ry Eucha­ry­stii i w kon­se­kwen­cji nie zanie­dbać obo­wiąz­ku jasne­go świad­cze­nia o praw­dzie” — przy­po­mi­na Jan Paweł II. Sło­wa te w spo­słób oczy­wi­sty odno­szą się do wspól­not pore­for­ma­cyj­nych, i przy­po­mi­na­ją tra­dy­cyj­ną naukę Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go, któ­ry odrzu­ca waż­ność ich komu­nii.

Z innych powo­dów nie­moż­li­wa, zda­niem Jana Paw­ła II, jest tak­że peł­na inter­ko­mu­nia z pra­wo­sła­wiem, bowiem bra­ku­je peł­nej jed­no­ści natu­ry ekle­zjal­nej. “Ponie­waż wła­śnie jed­ność Kościo­ła, któ­rą Eucha­ry­stia urze­czy­wist­nia przez ofia­rę i komu­nię z Cia­łem i Krwią Pana, koniecz­nie doma­ga się peł­nej komu­nii w zakre­sie wyzna­nia wia­ry, sakra­men­tów i wła­dzy kościel­nej, nie jest moż­li­we kon­ce­le­bro­wa­nie tej samej litur­gii eucha­ry­stycz­nej, dopó­ki nie będzie na nowo przy­wró­co­na w peł­ni ta więź. Tego rodza­ju kon­ce­le­bra­cja nie była­by waż­nym środ­kiem, a wręcz mogła­by oka­zać się prze­szko­dą do osią­gnię­cia peł­nej komu­nii, pomniej­sza­jąc poczu­cie dystan­su dzie­lą­ce­go nas od celu, i wpro­wa­dza­jąc lub uwia­ry­god­nia­jąc nie­ści­sło­ści w rozu­mie­niu takiej czy innej praw­dy wia­ry. Dro­ga ku peł­nej jed­no­ści może być reali­zo­wa­na tyl­ko w praw­dzie. W tym zakre­sie zakaz zawar­ty w pra­wie Kościo­ła nie zosta­wia miej­sca na nie­pew­no­ści, z posza­no­wa­niem nor­my moral­nej ogło­szo­nej przez Sobór Waty­kań­ski II” — pod­kre­ślił papież.

Jed­no­cze­śnie Jan Paweł II przy­po­mniał, że w szcze­gól­nych oko­licz­no­ściach kato­li­cy mogą pro­sić o udzie­le­nie sakra­men­tów, w tym sakra­men­tu Eucha­ry­stii duchow­nych Kościo­łów, w któ­rych sakra­ment ten jest spra­wo­wa­ny, i w któ­rych trwa sakra­ment kapłań­stwa (cho­dzi o pra­wo­sław­nych, kościo­ły przed­chal­ce­doń­skie i sta­ro­ka­to­li­ków). Papież zastrzegł jed­nak, że kato­lik nie może przy­jąć komu­nii we wspól­no­cie, w któ­rej nie ma waż­nych świę­ceń kapłań­skich (trze­ba pamię­tać, że waż­nych świę­ceń kapłań­skich, według kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go nie prze­cho­wa­ła żad­na wspól­no­ta pro­te­stanc­ka, nawet angli­ka­nie).

Papież przy­po­mi­na w nowej ency­kli­ce, że Eucha­ry­stia jest cen­tral­ną tajem­ni­cą życia wspól­no­ty ekle­zjal­nej. Jan Paweł II gło­si tak­że na kar­tach swej ency­kli­ki “ekle­zjo­lo­gię komu­nii”, wypra­co­wa­ną pod­czas Sobo­ru Waty­kań­skie­go II.

Jan Paweł II dzie­li się tak­że swo­im spo­so­bem prze­ży­wa­nia Eucha­ry­stii, jako naj­waż­niej­sze­go wąt­ku wła­snej dro­gi kapłań­skiej.

Ency­kli­ka Ecc­le­sia de Eucha­ri­stia