Polscy muzułmanie potępiają terroryzm

- W imie­niu muzuł­ma­nów w Pol­sce sta­now­czo potę­pia­my jakie­kol­wiek akty ter­ro­ru i woj­ny. Skła­da­my tak­że naro­do­wi bry­tyj­skie­mu kon­do­len­cje, a rodzi­nom ofiar wyra­zy współ­czu­cia — oświad­czył po zama­chach w Lon­dy­nie mufti Tomasz Miś­kie­wicz, prze­wod­ni­czą­cy Muzuł­mań­skie­go Związ­ku Reli­gij­ne­go w Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej.

“Islam potę­pia ter­ro­ryzm, zabi­ja­nie, nie­spra­wie­dli­wość a szcze­gól­nie wobec nie­win­nych, bez­bron­nych ludzi. Ludzie, któ­rzy doko­na­li tego bar­ba­rzyń­skie­go aktu, na pew­no nie są zwią­za­ni z isla­mem. Wyko­rzy­stu­ją reli­gię do swo­ich pry­wat­nych oraz poli­tycz­nych celów” ‑napi­sał w spe­cjal­nym oświad­cze­niu mufti Pol­ski, czy­li przy­wód­ca muzuł­mań­ski, uczo­ny i znaw­ca pra­wa isla­mu. Jak pod­kre­ślił Miś­kie­wicz, “spraw­ców ata­ku nale­ży zna­leźć i spra­wie­dli­wie uka­rać, bez wzglę­du na pocho­dze­nie czy przy­na­leż­ność reli­gij­ną”.

W zama­chach ter­ro­ry­stycz­nych, któ­re mia­ły miej­sce 4 lip­ca br. w Lon­dy­nie, zgi­nę­ło co naj­mniej 56 osób, w tym trzy z Pol­ski, ran­nych jest ponad 700 osób. 22 lip­ca ponow­nie doszło do incy­den­tów bom­bo­wych w trzech liniach lon­dyń­skie­go metra i w auto­bu­sie, na szczę­ście nikt nie odniósł obra­żeń.

Kościół kato­lic­ki opo­wia­da się za dia­lo­giem z isla­mem, co zna­la­zło wyraz w dekla­ra­cji “Nostra aeta­te” Sobo­ru Waty­kań­skie­go II. Czy­ta­my w niej m. in.: “Kościół spo­glą­da z sza­cun­kiem rów­nież na maho­me­tan, odda­ją­cych cześć jedy­ne­mu Bogu, żywe­mu i samo­ist­ne­mu, miło­sier­ne­mu i wszech­moc­ne­mu, Stwór­cy nie­ba i zie­mi. Przez swój mono­te­izm wyznaw­cy Alla­ha pozo­sta­ją nam szcze­gól­nie bli­scy”.

Wiel­ką wagę do przy­ja­ciel­skich sto­sun­ków z muzuł­ma­na­mi przy­wią­zy­wał Jan Paweł II. 27 paź­dzier­ni­ka 1986 roku w Asy­żu, w cza­sie Świa­to­we­go Dnia Modlitw o Pokój, papież spo­tkał się i modlił z przed­sta­wi­cie­la­mi pra­wie wszyst­kich reli­gii świa­ta, w tym z duchow­ny­mi muzuł­mań­ski­mi.

W roku 1999 Jan Paweł II uca­ło­wał ofia­ro­wa­ny mu w pre­zen­cie przez duchow­nych, zaś 8 maja 2001 roku zło­żył bez­pre­ce­den­so­wą wizy­tę w mecze­cie Umaj­ja­dów w syryj­skim Damasz­ku. W tej jed­nej z naj­waż­niej­szych dla muzuł­ma­nów świą­tyń, któ­ra do 636 roku była kościo­łem chrze­ści­jań­skim, Ojciec Świę­ty wyra­ził nadzie­ję, że “chrze­ści­jań­scy i muzuł­mań­scy przy­wód­cy reli­gij­ni i nauczy­cie­le będą przed­sta­wiać dwie wiel­kie wspól­no­ty wier­nych jako wspól­no­ty dia­lo­gu, opar­te­go na wza­jem­nym sza­cun­ku, a nie wspól­no­ty pozo­sta­ją­ce w sta­nie kon­flik­tu”.

W przy­ja­ciel­skim uści­sku Jan Paweł II podał wte­dy dłoń wiel­kie­go muftie­mu Damasz­ku, oraz powie­dział, że “trze­ba nam szu­kać prze­ba­cze­nia u Wszech­mo­gą­ce­go za wszyst­kie cza­sy, kie­dy to chrze­ści­ja­nie i muzuł­ma­nie czy­ni­li sobie wza­jem­nie krzyw­dy. Trze­ba nam tak­że, aby­śmy sami mogli nawza­jem prze­ba­czyć nasze winy. Razem uzna­je­my ist­nie­nie jed­ne­go, nie­po­dziel­ne­go Boga, stwór­cy wszyst­kie­go, co ist­nie­je. Razem musi­my gło­sić świa­tu, że imię Boga jest imie­niem poko­ju i wezwa­niem do poko­ju”.

Spo­łecz­ność muzuł­mań­ska liczy obec­nie w Pol­sce oko­ło 5 tys. wyznaw­ców. Są to potom­ko­wie pol­skich Tata­rów, któ­rzy na tere­nie nasze­go kra­ju osie­dli­li się pod koniec XIV wie­ku, oraz współ­cze­śni przy­by­sze z Bośni, Koso­wa, Afga­ni­sta­nu i kra­jów arab­skich. Naj­więk­szy­mi sku­pi­ska­mi wyznaw­ców isla­mu są Bia­ły­stok i Trój­mia­sto. Naj­star­szy w Pol­sce, XVII-wiecz­ny meczet znaj­du­je się w Kru­szy­nia­nach k. Bia­łe­go­sto­ku, w woje­wódz­twie pod­la­skim.

Na zdję­ciu meczet w Kru­szy­nia­nach fot. ks. Witold Pobie­dziń­ski.