Sanktuaria maryjne ekumenicznie — Walsingham

Dzie­je Sank­tu­arium MB z Wal­sin­gham są fascy­nu­ją­ce: powsta­ło w dru­giej poło­wie XI wie­ku po trzech obja­wie­niach maryj­nych, jakie mia­ła otrzy­mać szlach­cian­ka Richel­dis de Faver­ches. Obja­wie­nia pole­ga­ły na mistycz­nym prze­nie­sie­niu jej do Naza­re­tu, gdzie otrzy­ma­ła pole­ce­nie od Mat­ki Bożej, aby w Wal­sin­gham wybu­do­wać repli­kę Świę­te­go Domu, w któ­rym doszło do zwia­sto­wa­nia Marii Pan­nie. Sank­tu­arium wznie­sio­no i opie­ko­wa­li się nim kano­ni­cy regu­lar­ni.

Miej­sce cie­szy­ło się ogrom­ną popu­lar­no­ścią wier­nych, w tym moż­no­wład­ców, któ­rzy ocho­czo nawie­dza­li Wal­sin­gham, w tym Hen­ryk VIII, któ­ry w 1538 roku – w ramach swo­jej refor­ma­cji i wro­giej poli­ty­ki wobec klasz­to­rów – zamknął sank­tu­arium. Ory­gi­nal­na figu­ra Mat­ki Bożej z Wal­sin­gham zosta­ła znisz­czo­na. Przez wie­ki daw­ne sank­tu­arium peł­ni­ło róż­ne funk­cje świec­kie.

Sank­tu­arium zmar­twych­wsta­je dzię­ki angli­ka­nom

Dopie­ro w latach 20. roz­po­czął się pro­ces rewi­ta­li­za­cji zapo­cząt­ko­wa­ny przez angli­kań­skie­go pro­bosz­cza ks. Alfre­da Hope Pat­te­na. Na pod­sta­wie histo­rycz­nych pie­czę­ci odtwo­rzył wize­ru­nek Mat­ki Bożej z Wal­sin­gham i w 1922 r. umie­ścił w para­fial­nym koście­le mariac­kim.

Nie­speł­na 10 lat póź­niej powsta­ło angli­kań­skie Sank­tu­arium MB z Wal­sin­gham, wybu­do­wa­no nowy kościół Marii Pan­ny, a w póź­niej­szych latach cen­trum piel­grzym­ko­we.

» Angli­kań­skie Sank­tu­arium Mat­ki Bożej z Wal­sin­gham

Powrót kato­li­ków

Mniej wię­cej w tym samym cza­sie tak­że po rzym­sko­ka­to­lic­kiej stro­nie odra­dza­ła się idea reak­ty­wa­cji sank­tu­arium – sta­ło się to moż­li­we dzię­ki zaku­po­wi jesz­cze w pod koniec XIX w. przez ary­sto­krat­kę Char­lot­te Boyd dział­ki z daw­nym kościo­łem św. Kata­rzy­ny nazy­wa­nym Slip­per Cha­pel (“Kapli­ca Klap­ków”). Do świą­ty­ni spro­wa­dzo­no repli­kę figu­ry Mat­ki Bożej z Wal­sin­gham , któ­ra wypro­du­ko­wa­no na zamó­wie­nie w Niem­czech.

W 1934 roku odby­ła się pierw­sza od cza­sów refor­ma­cji msza rzym­sko­ka­to­lic­ka, a w 1954 decy­zją papie­ża Piu­sa XII doko­na­no koro­na­cji figu­ry w świą­ty­ni, któ­rą papież Fran­ci­szek pod­niósł w 2015 roku do ran­gi bazy­li­ki mniej­szej. W uro­czy­stej koro­na­cji uczest­ni­czy­li pol­scy emi­gran­ci prze­by­wa­ją­cy w Wiel­kiej Bry­ta­nii po II dru­giej woj­nie świa­to­wej.

» Rzym­sko­ka­to­lic­kie Sank­tu­arium Maryj­ne Mat­ki Bożej z Wal­sin­gham

Dziś ist­nie­ją­ce nie­opo­dal sie­bie sank­tu­aria współ­pra­cu­ją ze sobą. W 2018 roku pod­pi­sa­ne zosta­ło Eku­me­nicz­ne Przy­mie­rze, któ­re czer­piąc z owo­ców mię­dzy­na­ro­do­we­go dia­lo­gu angli­kań­sko-rzym­sko­ka­to­lic­kie­go (ARCIC) przed­sta­wia sze­reg kon­kret­nych spo­so­bów współ­pra­cy mię­dzy sank­tu­aria­mi, pod­kre­śla­jąc, że pozo­sta­ną one dla wszyst­kich bez wzglę­du na wyzna­nie. W dekla­ra­cji – oprócz angli­kań­skich i rzym­sko­ka­to­lic­kich sygna­ta­riu­szy – wymie­nie­ni są „sio­stry i bra­cia z tra­dy­cji pra­wo­sław­nej i meto­dy­stycz­nej.”

Pro­te­stanc­kie pro­te­sty

Jed­nak naj­więk­szym zain­te­re­so­wa­niem cie­szy się angli­kań­skie sank­tu­arium – nie tyl­ko ze wzglę­du na ogrom­ne zaple­cze piel­grzym­ko­we, ale przede wszyst­kim fakt, że to wła­śnie tra­dy­cja odwo­łu­ją­ca się do dzie­dzic­twa refor­ma­cyj­ne­go pie­lę­gnu­je tra­dy­cje maryj­ne­go sank­tu­arium, pod­kre­śla­jąc swo­je przy­wią­za­nie do anglo­ka­to­lic­kich form poboż­no­ści, w tym mszy w rycie try­denc­kim czy pro­ce­sji z figur­ką Mat­ki Bożej z Wal­sin­gham i z Prze­naj­święt­szym Sakra­men­tem.

Co roku orga­ni­zo­wa­ne są piel­grzym­ki dla mło­dzie­ży, piel­grzym­ki połą­czo­ne z modli­twa o uzdro­wie­nie, ale przede wszyst­kim Naro­do­wa Piel­grzym­ka (Natio­nal Pil­gri­ma­ge) do Wal­sin­gham, nazy­wa­ne­go angiel­skim Naza­re­tem (oczy­wi­ście, Naro­do­wa Piel­grzym­ka ma też swo­ją wer­sję rzym­sko­ka­to­lic­ką). Orga­ni­zo­wa­nym od kil­ku­dzie­się­ciu lat piel­grzym­kom towa­rzy­szy nie­ma­łe zain­te­re­so­wa­nie, ale też demon­stra­cje coraz mniej­szej już gru­py pro­te­stanc­kich rady­ka­łów, któ­rzy oskar­ża­ją wyso­ko­ko­ściel­nych angli­ka­nów o zdra­dę zasad wia­ry (w tym 39 Arty­ku­łów) i pro­mo­wa­nie prze­są­dów oraz papi­zmu.

W tego­rocz­nej Piel­grzym­ce Naro­do­wej uczest­ni­czył Arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry Justin Welby wraz z Bisku­pem Burn­ley Phi­li­pem Nor­them (die­ce­zja Black­burn). Pry­mas Całej Anglii wygło­sił kaza­nie pod­czas uro­czy­stej Mszy.

Won­der­ful to be back in Wal­sin­gham on Mon­day with people of all ages on the Natio­nal Pil­gri­ma­ge to England’s Naza­reth! The catho­lic tra­di­tion in the @churchofengland is flo­uri­shing and is a gre­at gift to all of us. May we tre­asu­re it. pic.twitter.com/aHveM0Gtu1

— Arch­bi­shop of Can­ter­bu­ry (@JustinWelby) May 29, 2019

Maria jest tą, któ­ra przy­go­to­wu­je miej­sce dla Boga, Tego, któ­ry zro­bił miej­sce w jej cie­le dla Syna Boże­go i dla sie­bie w jej umy­śle i ser­cu. Maria przy­ję­ła dar bycia The­to­kos, Mat­ką Bożą, ale nie postrze­ga­ła tego jako cze­goś dla sie­bie. Była dla innych, dla cie­bie i dla mnie, i wciąż modli się za nas – mówił abp Welby

Cie­ka­wost­ką jest też fakt, że w angli­kań­skim sank­tu­arium znaj­du­je się wize­ru­nek MB Czę­sto­chow­skiej pod­pi­sa­ny w języ­ku pol­skim, “Kró­lo­wo Koro­ny Pol­skiej. Módl się za nami.” Angli­kań­skie sank­tu­arium – oprócz wier­nych Kościo­łów angli­kań­skich – odwie­dza­ją tak­że kato­li­cy, lute­ra­nie (głów­nie ze Skan­dy­na­wii), sta­ro­ka­to­li­cy, meto­dy­ści oraz coraz wię­cej pra­wo­sław­nych, któ­rzy wewnątrz kościo­ła angli­kań­skie­go mają swo­ją kapli­cę. Ponad­to, budy­nek sta­cji kole­jo­wej został prze­bu­do­wa­ny i pokon­se­kro­wa­ny na cer­kiew pra­wo­sław­ną św. Sera­fi­na z Saro­wa znaj­du­ją­cą się w jurys­dyk­cji Rosyj­skiej Cer­kwi Pra­wo­sław­nej.

Mat­ka Boża z Wal­sin­gham jest patron­ką angiel­skie­go ordy­na­ria­tu dla byłych angli­ka­nów, któ­rzy na mocy decy­zji papie­ża Bene­dyk­ta XVI mogli kon­wer­to­wać do Kościo­ła rzym­skie­go zacho­wu­jąc litur­gię Kościo­ła angli­kań­skie­go.

---

Gale­ria