Stereotypy na drodze do dialogu

Ste­reo­ty­py, brak wspól­ne­go języ­ka i teo­lo­gicz­nej
ter­mi­no­lo­gii — to głów­ne prze­szko­dy w dia­lo­gu mię­dzy wschod­nim a zachod­nim
chrze­ści­jań­stwem — do takich wnio­sków doszli pra­wo­sław­ni uczest­ni­cy spo­tka­nia z
ks. dr. Kon­ra­dem Raise­rem — sekre­ta­rzem Świa­to­wej Rady Kościo­łów.

O. Wsie­wo­łod Cza­plin pod­kre­ślił, że jed­nym z naj­groż­niej­szych ste­reo­ty­pów mogą­cym prze­kre­ślić dia­log, jest prze­ko­na­nie licz­nych pra­wo­sław­nych, że eku­me­nizm jest spra­wą wąskiej gru­py ludzi zacho­du, któ­rzy sta­ra­ją się pod­po­rząd­ko­wać sobie świat, i w tym celu zmniej­sza­ją róż­ni­ce mię­dzy reli­gia­mi.

Na inną cho­ro­bą cier­pią, zda­niem Cza­pli­na, biu­ro­kra­ci ze Świa­to­wej Rady Kościo­łów. Oni, dla odmia­ny, są prze­ko­na­ni, że dla więk­szo­ści chrze­ści­jan świa­ta — eku­me­nizm to już oczy­wi­stość. A prze­cież, zwra­ca uwa­gę rosyj­ski duchow­ny — nie jest to praw­da.

Dia­kon Wła­di­mir Soko­łow zwró­cił nato­miast uwa­gę na brak wspól­ne­go języ­ka, czy ter­mi­no­lo­gii teo­lo­gicz­nej, któ­ra znacz­nie utrud­nia dia­log eku­me­nicz­ny. I nie cho­dzi tu tyl­ko o dia­log Wscho­du z Zacho­dem, ale tak­że o roz­mo­wy wewnątrz świa­ta zachod­nie­go. — Sam byłem kie­dyś świad­kiem sesji eku­me­nicz­nej, na któ­rej chrze­ści­ja­nie Zacho­du nie mogli się doga­dać. Jed­ni mówi­li o nadziei w zna­cze­niu spo­łecz­nym, a dru­dzy w escha­to­lo­gicz­nym — opo­wia­da o. Soko­łow.

Wie­le z tych opi­nii podzie­la sekre­tarz ŚRK. Ks. Raiser pod­kre­ślił, że rze­czy­wi­ście koniecz­ne jest wypra­co­wa­nie spo­so­bu poro­zu­mie­wa­nia się mię­dzy dwo­ma kosmo­sa­mi poję­cio­wy­mi “wschod­nim i zachod­nim”.

Naj­cie­kaw­szą wypo­wie­dzią pod­czas kon­fe­ren­cji były jed­nak sło­wa ks. Andrie­ja Rezni­czen­ki z Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła Ingrii. Pod­kre­ślił on, że jego wyzna­nie, nie nale­żą­ce do ŚRK — o wie­le łatwiej doga­du­je się z Cer­kwią pra­wo­sław­ną niż z licz­ny­mi Kościo­ła­mi zachod­ni­mi. I cho­dzi tu nie tyl­ko o kwe­stie spo­łecz­ne, ale i … dogma­tycz­ne.