- 23 sierpnia, 2018
- przeczytasz w 3 minuty
23 sierpnia 1948 roku w reformowanym Nowym Kościele (Nieuwe Kerk) w Amsterdamie swoją pielgrzymkę rozpoczyna Światowa Rada Kościołów (ŚRK). W zrujnowanej przez wojnę Europie, 351 delegatów, repezentujących 145 Kościołów z 44 krajów wzięło udział w dość rzadkim...
Światowa Rada Kościołów — 70 lat temu w Amsterdamie i dziś…
23 sierpnia 1948 roku w reformowanym Nowym Kościele (Nieuwe Kerk) w Amsterdamie swoją pielgrzymkę rozpoczyna Światowa Rada Kościołów (ŚRK). W zrujnowanej przez wojnę Europie, 351 delegatów, repezentujących 145 Kościołów z 44 krajów wzięło udział w dość rzadkim wówczas wydarzeniu – nabożeństwie ekumenicznym, które zainaugurowało instytucjonalne ramy raczkującego ekumenizmu.
W nabożeństwie uczestniczą członkowie Prowizorycznego Komitetu ŚRK zaangażowani w stworzenie Rady, która mogłaby już wtedy obchodzić 10. urodziny, ale jej powstanie uniemożliwił wybuch II wojny światowej. W Nowym Kościele obecny jest francuski pastor reformowany Marc Boegner, honorowy zwierzchnik Wspólnoty Anglikańskiej arcybiskup Canterbury Geoffrey Fisher, metropolita Germanos reprezentujący Ekumeniczny Patriarchat Konstantynopola, arcybiskup Uppsali Erling Eidem (luterański Kościół Szwecji) oraz pastor K. H. E. Gravemeyer w imieniu Holenderskiego Kościoła Reformowanego oraz wielu innych.
Nabożeństwo pełne jest ekumenicznych akcentów – pierwszym hymnem jest pieśń pochodząca z Psałterza Genewskiego „All people that on earth do dwell”, dziś znana szczególnie w świecie anglosaskim dzięki aranżacji R. Vaughana Williamsa.
Śpiewane są również inne pieśni z tradycji prawosławnej i katolickiej.
Jednak brak jest rzymskich katolików, nawet w roli obserwatorów. Kilka miesięcy po historycznym spotkaniu w Amsterdamie, papież Pius XII wydaje dokument, zakazujący katolikom udziału w ekumenicznych spotkaniach. 21, 36 i 70 lat później jego następcy będą honorowymi gośćmi w siedzibie ŚRK w Genewie. Również sceptycznie wobec ruchu ekumenicznego wypowiada się wówczas przedstawiciel Patriarchatu Moskiewskiego, mówiąc także w imieniu niektórych Cerkwi zza Żelaznej Kurtyny.
Są przemówienia zasłużonych ojców ruchu ekumenicznego — ojców, bo wówczas jeszcze mało kto myślał o udziale kobiet w sprawach ekumenii. Kazanie wygłasza 40-letni ks. D.T. Niles, metodystyczny duchowny ze Sri Lanki, pierwszy dyrektor Wydziału ds. Młodzieży ŚRK.
Kolejne Zgromadzenia Ogólne ŚRK stawiają swoje akcenty, są laboratoriami teologii ekumenicznej w burzliwych czasach wojen i zbrojeń, apartheidu i (post)kolonializmu. Teologia, a raczej różne brzmienia teologii ŚRK są do dziś przedmiotem refleksji, modlitwy, dziękczynienia, inspiracji, ale też sporów i dyskusji.
ŚRK po 70 latach
Dziś — 23 sierpnia 2018 roku — ona odżyje, również w Nieuwe Kerk w Amsterdamie.
W 1948 roku wśród Kościołów założycielskich było kilka Kościołów z Polski – Kościół ewangelicko-augsburski, Kościół metodystyczny i Kościół polskokatolicki. W 1961 r. dołączył do tego grona Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, a w 1969 r. Kościół Starokatolicki Mariawitów.
Obecny prezes Polskiej Rady Ekumenicznej, bp Jerzy Samiec (Kościół ewangelicko-augsburski) napisał w liście gratulacyjnym do ks. dr. Olava Tveit Fykse’a, sekretarza generalnego ŚRK, o „różnych temperaturach, kolorach i zapachach światowego chrześcijaństwa, których doświadczamy i dostrzegamy w ŚRK. Pojednana różnorodność nie jest bowiem dla ŚRK teologicznym spektaklem, ale codziennym oddechem. Nawet jeśli w ferworze konfesyjnych walk i w zniechęceniu ekumenizmem zdajemy się o tym zapominać, jesteśmy jednak świadomi Bożej łaski, która pozwala nam ujrzeć jedność w wierze mimo różnic i naszej małowierności.”
Kościoły członkowskie ŚRK, których jest dziś ponad 110, reprezentują dziś ponad pół miliarda chrześcijan na całym świecie. ŚRK to największa, globalna organizacja ekumeniczna, do której należy nigdzie indziej niespotykana mozaika różnych tradycji chrześcijańskich: Kościoły prawosławne, orientalne, anglikańskie, luterańskie, reformowane, metodystyczne, baptystyczne, inne Kościoły protestanckie, oraz Kościoły starokatolickie różnych tradycji.
ŚRK nie jest super-Kościołem i nigdy w swoich zamierzeniach nie miała nim być. ŚRK jest znakiem i instrumentem jedności – wątłej, niepełnej, kruchej, ale jednocześnie silnej w swojej misji i powołaniu na rzecz jedności.
» Luteranie.pl: Biskup Kościoła prosi o modlitwę w 70. rocznicę powstania Światowej Rady Kościołów
» Ekumenizm.pl: Siedem dekad ekumenicznej odysei
» Ekumenizm.pl: Ekumeniczny manifest papieża Franciszka w ŚRK
» Ekumenizm.pl: Realpolitik ekumenizmu — spotkanie ekumeniczne w ŚRK