Szczególny czas dla ekumenizmu

Decy­du­ją­cym i prze­ło­mo­wym okre­sem dla eku­me­ni­zmu okre­ślił obec­ny moment kar­dy­nał Wal­ter Kasper, prze­wod­ni­czą­cy Papie­skiej Rady ds. Popie­ra­nia Jed­no­ści Chrze­ści­jan. Kar­dy­nał zastrzegł jed­nak, że nie jest to wyra­zem nie­po­wo­dze­nia eku­me­ni­zmu, lecz prze­ciw­nie — skut­kiem jego ogrom­ne­go suk­ce­su.

Jego zda­niem szcze­gól­ność obec­nych cza­sów spo­wo­do­wa­na jest tym, że chrze­ści­ja­nie róż­nych wyznań, któ­rzy się już do sie­bie zbli­ży­li, bar­dziej niż inni odczu­wa­ją to, co ich dzie­li.

Według Kaspe­ra przy­po­mi­na­nie o ist­nie­ją­cych róż­ni­cach nie ozna­cza koń­ca dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go, lecz sta­no­wi wyzwa­nie do bar­dziej inten­syw­ne­go jego pro­wa­dze­nia.

Nie­miec­ki hie­rar­cha pod­kre­ślił, że w cza­sach glo­ba­li­za­cji dla eku­me­ni­zmu nie ma real­nej alter­na­ty­wy. Przy­po­mniał tak­że, że eku­me­nizm nie pole­ga na dzia­łal­no­ści dyplo­ma­tycz­nej, ani na czy­sto aka­de­mic­kiej wymia­nie myśli, lecz jest to pro­ces ducho­wy, któ­e­go celem jest nawró­ce­nie chrze­ści­jan do Chry­stu­sa.