Ubodzy i ewangelia sukcesu w centrum dialogu luterańsko-zielonoświątkowego

Pra­ce przy­go­to­waw­cze trwa­ły aż sześć lat – od 2004 do 2010 roku. W obec­nej fazie celem dia­lo­gu nie jest for­mu­ło­wa­nie poro­zu­mień o cha­rak­te­rze dogma­tycz­nym, a o wie­le bar­dziej pozna­wa­nie się. Zie­lo­no­świąt­kow­cy i lute­ra­nie spo­ty­ka­ją się w róż­nych czę­ściach świa­ta. Oby­dwie wspól­no­ty zma­ga­ją się z podob­ny­mi wyzwa­nia­mi – jak choć­by tzw. ewan­ge­lia suk­ce­su. – Uczest­ni­cy dia­lo­gu zgo­dzi­li się, że nale­ży odrzu­cić teo­lo­gię suk­ce­su, któ­ra ofe­ru­je fał­szy­we obiet­ni­ce i czy­ni z Boga przed­miot ludz­kich pra­gnień, ale pod­kre­śli­li, iż musi­my na nowo przy­jąć obiet­ni­cę Jezu­sa obfi­te­go życia dla wszyst­kich ludzi, jak czy­ta­my w u ewan­ge­li­sty Jana: „Ja przy­sze­dłem, aby mia­ły życie, i to w obfi­to­ści.” (J 10,10, BE) – powie­dzia­ła ks. Anne Bur­ghardt, sekre­tarz ŚFL ds. rela­cji eku­me­nicz­nych.

Pod­czas spo­tka­nia ks. dr Richard Wal­drop wygło­sił refe­rat nt. ubo­gich z per­spek­ty­wy zie­lo­no­świąt­ko­wej, zary­so­wu­jąc klu­czo­wą rolę ubo­gich dla histo­rii i roz­wo­ju pen­te­ko­sta­li­zmu. Z kolei ks. dr Wal­ter Alt­mann – lute­rań­ski teo­log z Bra­zy­lii – zapre­zen­to­wał rozu­mie­nie ubó­stwa w teo­lo­gii Mar­ci­na Lutra, kon­cen­tru­jąc się na per­spek­ty­wie krzy­ża Jezu­sa Chry­stu­sa.

Uczest­ni­cy spo­tka­nia odby­li roz­mo­wy z bisku­pa­mi dwóch Kościo­łów człon­kow­skich ŚFL – Lute­rań­skie­go Kościo­ła w Chi­le oraz Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła w Chi­le – oraz przed­sta­wi­cie­la­mi róż­nych Kościo­łów zie­lo­no­świąt­ko­wych. Odby­ły się wspól­ne nabo­żeń­stwa – wpierw w koście­le lute­rań­skim, a następ­nie w zbo­rach zie­lo­no­świąt­ko­wych nale­żą­cych do Kościo­ła Meto­dy­stycz­no-Zie­lo­no­świąt­ko­we­go oraz Kościo­ła zie­lo­no­świąt­ko­we­go w Chi­le.

Kolej­ne spo­tka­nie zapla­no­wa­no na 2019 roku w Afry­ce, a w 2020 roku w Ame­ry­ce Pół­noc­nej, gdzie zosta­nie przy­go­to­wa­ny doku­ment koń­co­wy obec­nej fazy dia­lo­gu.

Kon­tak­ty zie­lo­no­świąt­ko­wo-lute­rań­skie są trud­ne szcze­gól­nie w miej­scach, gdzie obser­wu­je się dużą eks­pan­sję pen­te­ko­sta­li­zmu. Kościo­ły i ruchy zie­lo­no­świąt­ko­we suk­ce­syw­nie rekru­tu­ją nowych człon­ków z Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go i histo­rycz­nych Kościo­łów refor­ma­cyj­nych jak np. w Bra­zy­lii. Dia­log lute­rań­sko-zie­lo­no­świąt­ko­wy jest jed­nym z naj­młod­szych dia­lo­gów teo­lo­gicz­nych pro­wa­dzo­nych na płasz­czyź­nie glo­bal­nej. Wyni­ka to mię­dzy inny­mi z pro­ble­mów repre­zen­ta­cji Kościo­łów zie­lo­no­świąt­ko­wych, ale też z czę­sto nie­chęt­ne­go sta­no­wi­ska nie­któ­rych Kościo­łów do ruchu eku­me­nicz­ne­go w ogó­le.

W Pol­sce nie ma ofi­cjal­ne­go dia­lo­gu mię­dzy Kościo­łem ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skim a jakim­kol­wiek Kościo­łem o cha­rak­te­rze zie­lo­no­świąt­ko­wym. Ist­nie­ją jed­nak poje­dyn­cze kon­tak­ty mię­dzy para­fia­mi, a tak­że współ­pra­ca zie­lo­no­świąt­kow­ców z inny­mi Kościo­ła­mi mniej­szo­ścio­wy­mi z Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej na płasz­czyź­nie nauko­wej — szcze­gól­ną rolę peł­ni tutaj Chrze­ści­jań­ska Aka­de­mia Teo­lo­gicz­na w War­sza­wie oraz Ewan­ge­li­kal­na Wyż­sza Szko­ła Teo­lo­gicz­na we Wro­cła­wiu.

---

Gale­ria