Unia Utrechcka i Kościół Szwecji w pełnej komunii

Poro­zu­mie­nie w imie­niu Kościo­ła Szwe­cji pod­pi­sa­ła arcy­bi­skup­ka Uppsa­li Antje Jac­ke­lén, a w imie­niu sta­ro­ka­to­li­ków, arcy­bi­skup Utrech­tu Joris Ver­cam­men. Sygno­wa­nie doku­men­tu przy­pie­czę­to­wa­ła wspól­na Msza cele­bro­wa­na w Uppsa­li.

Zarów­no arcy­bi­skup­ka Uppsa­li, jak i arcy­bi­skup Utrech­tu pod­kre­śli­li, że poro­zu­mie­nie o nawią­za­niu peł­nej komu­nii poprze­dził wie­lo­let­ni dia­log eku­me­nicz­ny, w któ­rym uzna­no wspól­ne dzie­dzic­two litur­gicz­ne, zna­cze­nie Eucha­ry­stii oraz zacho­wa­nie suk­ce­sji apo­stol­skiej. – Nie stwo­rzy­li­śmy nicze­go nowe­go, a odkry­li­śmy naszą wspól­no­tę – powie­dział abp Ver­cam­men.

W Szwe­cji ist­nie­je zale­d­wie sześć para­fii sta­ro­ka­to­lic­kich, któ­re nale­żą do Kościo­ła Sta­ro­ka­to­lic­kie­go Szwe­cji i Danii, powsta­łe­go w 1976 roku po kon­wer­sji na sta­ro­ka­to­li­cyzm szwedz­kie­go duchow­ne­go lute­rań­skie­go. Kościół nie posia­da wła­sne­go bisku­pa i znaj­du­je się pod jurys­dyk­cją bisku­pa die­ce­zji Haar­le­mu (Holan­dia) bp. Dika Scho­ona. Kościół Szwe­cji z kolei posia­da para­fie zagra­nicz­ne w kra­jach, gdzie obec­ne są Kościo­ły sta­ro­ka­to­lic­kie Unii Utrechc­kiej: w Niem­czech, Holan­dii, Szwaj­ca­rii i Austrii.

Zawar­ta w Uppsa­li peł­na komu­nia mię­dzy Kościo­łem Szwe­cji a Kościo­ła­mi Unii Utrechc­kiej doty­czy rów­nież Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go w Pol­sce, któ­ry jest peł­no­praw­nym człon­kiem Unii. Jed­nak ze wzglę­du na brak prak­ty­ki udzie­la­nia świę­ceń kapłań­skich kobie­tom, duchow­ni Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go powstrzy­mu­ją się od kon­ce­le­bry i przyj­mo­wa­nia Komu­nii Świę­tej pod­czas nabo­żeństw, któ­rym (współ)przewodniczą kobie­ty. Doty­czy to rów­nież nabo­żeństw w pozo­sta­łych Kościo­łach sta­ro­ka­to­lic­kich, ponie­waż więk­szość z nich wyświę­ca kobie­ty na kapła­nów.

Naj­waż­niej­sze punk­ty Poro­zu­mie­nia, któ­re jako pierw­si publi­kuj­my w języ­ku pol­skim, doty­czą wza­jem­ne­go uzna­nia się za praw­dzi­we Kościo­ły, w któ­rych zosta­ła zacho­wa­na suk­ce­sja apo­stol­ska oraz życie eucha­ry­stycz­ne; zobo­wią­za­nia do trak­to­wa­nia wier­nych każ­de­go z Kościo­łów na rów­ni z wier­ny­mi swo­je­go Kościo­ła. W przy­pad­ku kon­wer­sji duchow­nych, Kościo­ły hono­ru­ją waż­ność ich świę­ceń i nie doko­nu­ją reor­dy­na­cji.

W 2017 roku pla­no­wa­na jest wspól­na uro­czy­stość w Utrech­cie. Przed pod­pi­sa­niem Poro­zu­mie­nia abp Ver­cam­men uczest­ni­czył w obra­dach Syno­du Kościo­ła Szwe­cji.

Poro­zu­mie­nie

Zjed­no­czo­ne w Unii Utrechc­kiej Kościo­ły sta­ro­ka­to­lic­kie repre­zen­to­wa­ne przez Jori­sa Ver­cam­me­na, arcy­bi­sku­pa Utrech­tu i prze­wod­ni­czą­ce­go Mię­dzy­na­ro­do­wej Sta­ro­ka­to­lic­kiej Kon­fe­ren­cji Bisku­pów

oraz

Kościół Szwe­cji, repre­zen­to­wa­ny przez Antje Jac­ke­lén, arcy­bi­skup­kę Uppsa­li, akcep­tu­ją uzna­nie wspól­no­ty naszych oby­dwu Kościo­łów na pod­sta­wie rapor­tu z nasze­go dia­lo­gu „Utrecht i Uppsa­la – na dro­dze do wspól­no­ty kościel­nej“.

Uzna­je­my, że

1. każ­dy z obu Kościo­łów urze­czy­wist­nia jeden, świę­ty, powszech­ny i apo­stol­ski Kościół Jezu­sa Chry­stu­sa;
2. odmien­ne tra­dy­cje w naszych Kościo­łach, czy to natu­ry struk­tu­ral­nej, litur­gicz­nej, teo­lo­gicz­nej, czy też dys­cy­pli­nar­nej, nie wyklu­cza­ją, że Kościo­ły nasze pozo­sta­ją w trwa­ją­cej od stu­le­ci cią­gło­ści tra­dy­cji apo­stol­skiej; potwier­dza­ją raczej, że róż­no­rod­ność nie negu­je fun­da­men­tal­nej jed­no­ści, któ­ra może być jesz­cze pogłę­bio­na w przy­szłej wspól­no­cie;
3. każ­dy z oby­dwu Kościo­łów posia­da boga­te życie litur­gicz­ne i eucha­ry­stycz­ne, nie­prze­rwa­ną bisku­pią struk­tu­rę, głę­bo­kie zobo­wią­za­nie wobec widzial­nej jed­no­ści Kościo­ła, a tym samym rów­nież dla ruchu eku­me­nicz­ne­go, oraz otwar­te i kry­tycz­ne sta­no­wi­sko wobec zmie­nia­ją­cych się war­to­ści w spo­łe­czeń­stwie;
4. ist­nie­je moc­ny fun­da­ment na płasz­czyź­nie ducho­wej i insty­tu­cjo­nal­nej, któ­ry umoż­li­wia przy­szłe rela­cje mię­dzy naszy­mi Kościo­ła­mi oraz nasza wspól­na wia­ra i nasze wspól­ne posłan­nic­two stwa­rza­ją moż­li­wo­ści, aby wspie­rać się w Euro­pie oraz, poprzez wspól­ne kon­tak­ty, na innych kon­ty­nen­tach. 

Zobo­wią­zu­je­my się do:

5. postrze­ga­nia ochrzczo­nych człon­ków oby­dwu Kościo­łów, w zgo­dzie z obo­wią­zu­ją­cy­mi regu­ła­mi, za człon­ków wła­sne­go Kościo­ła;


6. zapra­sza­nia człon­ków naszych Kościo­łów do przyj­mo­wa­nia sakra­men­tów oraz korzy­sta­nia z służ­by dusz­pa­ster­skiej;

7. dzie­le­nia wspól­ne­go życia w posłan­nic­twie i służ­bie, do wspól­nej modli­twy i modli­twy za sie­bie oraz dzie­le­nia się naszy­mi zaso­ba­mi; 


8. przyj­mo­wa­nia osób ordy­no­wa­nych w Koście­le Szwe­cji lub w jed­nym z Kościo­łów sta­ro­ka­to­lic­kich Unii Utrechc­kiej bez koniecz­no­ści prze­pro­wa­dze­nia reor­dy­na­cji w naszych Kościo­łach, gdy dzie­je się to na zapro­sze­nie i w zgo­dzie z zasa­da­mi obo­wią­zu­ją­cy­mi w przyj­mu­ją­cym Koście­le;

9. zapra­sza­nia bisku­pów oby­dwu Kościo­łów do nakła­da­nia rąk pod­czas kon­se­kra­cji bisku­pich;

10. ini­cjo­wa­nia kon­sul­ta­cji repre­zen­tan­tów naszych Kościo­łów oraz wspie­ra­nia się w obsza­rze teo­lo­gii i pasto­ral­ne­go pro­ce­su kształ­ce­nia, a tak­że wymia­ny myśli i infor­ma­cji, jak rów­nież do wymia­ny stu­den­tów;

11. zapra­sza­nia obser­wa­to­rów każ­de­go z Kościo­łów przy więk­szych wyda­rze­niach,

12. wspie­ra­nia współ­pra­cy mię­dzy para­fia­mi Kościo­ła sta­ro­ka­to­lic­kie­go i Kościo­ła Szwe­cji, gdzie­kol­wiek jest to moż­li­we. 


Poro­zu­mie­nie to nabie­ra mocy z chwi­lą pod­pi­sa­nia przez arcy­bi­skup­kę Uppsa­li i arcy­bi­sku­pa Utrech­tu.

A dzia­ło się to w kate­drze w Uppsa­li 23 listo­pa­da 2016 r.

---

Gale­ria