Zagubione dzieci Menassesa

Prze­pro­wadz­ka do Izra­ela stu żydów z Indii, któ­rzy uwa­ża­ją się za potom­ków biblij­ne­go ple­mie­nia Menas­se­sa, wywo­ła­ło namięt­ną dys­ku­sję na temat dzie­się­ciu ple­mion żydow­skich, po któ­rych ślad zagi­nął przed 2700 laty. Przy­by­li do Izra­ela żydzi nale­żą do ple­mie­nia Shin­glung, któ­re daw­niej zamiesz­ki­wa­ło Per­sję, a następ­nie prze­nio­sło się do Chin, skąd zosta­ło wygna­ne w 600 roku po Chry­stu­sie, ucie­ka­jąc do Wiet­na­mu.

Na tym jed­nak wędrów­ka się nie skoń­czy­ła, gdyż póź­niej zosta­li zmu­sze­ni wyemi­gro­wać do Taj­lan­dii i Myan­ma­ru (d. Bir­ma­nia), aby w koń­cu osiąść w Indiach.

Dziś do ple­mie­nia Shin­glung nale­ży według róż­nych sza­cun­ków od jed­ne­go do dwóch milio­nów osób. Więk­szość z nich sta­no­wią dziś chrze­ści­ja­nie, któ­rych przed oko­ło stu laty nawró­ci­li euro­pej­scy misjo­na­rze.

Do Izra­ela wyemi­gro­wa­ło dotych­czas 1500 osób z tego ple­mie­nia, a w Indiach juda­izm prak­ty­ku­je oko­ło 5.000 człon­ków tej wspól­no­ty, posia­da­ją­cej 40 syna­gog.

Zanim otrzy­ma­ją oby­wa­tel­stwo izra­el­skie muszą nauczyć się jesz­cze w Indiach zasad juda­izmu, a męż­czyź­ni muszą pod­dać się obrzez­ce. Emi­gran­ta­mi z Indii zaj­mu­je się orga­ni­za­cja “Sha­vei Isra­el” (“Ci, któ­rzy powra­ca­ją do Izra­ela”) i wbrew nie­za­do­wo­le­niu bur­mi­strza miej­sco­wo­ści Par­des Hana, Haima Gaasha, zosta­li umiesz­cze­ni w semi­na­rium Noam. Według Gaasha “Bnei Mena­shé” („Syno­wie Menas­se­sa”) zosta­li tam umiesz­cze­ni w tajem­ni­cy przed miesz­kań­ca­mi mia­sta.

Tym­cza­sem Shin­lung z Indii nie są jedy­ny­mi, któ­rzy twier­dzą, że są potom­ka­mi jed­ne­go z zagu­bio­nych ple­mion żydow­skich. W Izra­elu prze­by­wa­ją jesz­cze nie­le­gal­ni robot­ni­cy z ple­mie­nia Ibo w Nige­rii, któ­rzy twier­dzą, że są potom­ka­mi daw­nych ple­mion Efra­ima i Gada. Ich lider, Pau­lis Ama­nu­do, przy­jął juda­izm i ubie­ra się na czar­no, jak to czy­nią orto­dok­syj­ni Żydzi, na znak żało­by po znisz­czo­nej świą­ty­ni w Jero­zo­li­mie. Zmie­nił rów­nież swo­je imię i nazwi­sko na “Hai Ben Daniel”, i jest aktu­al­nie podej­rza­ny o nie­le­gal­ne spro­wa­dza­nie do Izra­ela innych Nige­ryj­czy­ków, obie­cu­jąc im, że po nawró­ce­niu na juda­izm otrzy­ma­ją auto­ma­tycz­nie izra­el­skie oby­wa­tel­stwo.

Poszu­ki­wa­nie potom­ków zagu­bio­nych ple­mion roz­po­czął przed 18 laty rabin Elia­hu Avi­jai, zało­ży­ciel orga­ni­za­cji Ami­shav (mój lud powra­ca). Miał on zna­leźć w Peru, Mek­sy­ku i w innych kra­jach tubyl­ców prak­ty­ku­ją­cych zasa­dy reli­gii hebrej­skiej. W Peru żyją oni w Caja­mar­ca, Tru­jil­lo i w Limie, a w Mek­sy­ku w Hala­pa. Praw­do­po­dob­nie cho­dzi o potom­ków hisz­pań­skich Żydów.

Według arche­olo­ga i etno­lo­ga z Muzeum Izra­el­skie­go, pani Rivki Gonen, zagi­nio­ne ple­mio­na w rze­czy­wi­sto­ści zni­kły jesz­cze w cza­sach biblij­nych, ponie­waż według Pisma Świę­te­go już wów­czas prze­sta­li oni prak­ty­ko­wać juda­izm.

Z kolei ame­ry­kań­ski badacz Law­ren­ce J. Epste­in twier­dzi, że w połu­dnio­wej Afry­ce za Izra­eli­tów uwa­ża się oko­ło 100 tysię­cy człon­ków ple­mie­nia Lem­ba, jak rów­nież „czar­no­skó­rzy Żydzi”, poli­ga­mi­ści i wege­ta­ria­nie z USA, któ­rzy od 1969 roku miesz­ka­ją w izra­el­skim mie­ście Dimo­na. Ich rzecz­nik, Ahma­diel ben Iehu­da, uwa­ża, że muzy­ka „nigro spi­ri­tu­als”, bala­dy o Syjo­nie i rze­ce Jor­dan, któ­re śpie­wa­li nie­gdyś murzyń­scy nie­wol­ni­cy z USA, naj­le­piej świad­czą o ich hebraj­skim pocho­dze­niu.

Według Epste­ina rów­nież oko­ło 15 milio­nów człon­ków ple­mie­nia Pathan (lub Pasz­tu­ni) w Afga­ni­sta­nie i w Paki­sta­nie, cho­ciaż ofi­cjal­nie są muzuł­ma­na­mi, to jed­nak w więk­szym lub mniej­szym stop­niu wypeł­nia­ją oni 21 pod­sta­wo­wych zwy­cza­jów żydow­skich. Dla przy­kła­du, kie­dy nad­cho­dzi sobo­ta (sza­bat) kobie­ty zapa­la­ją świe­ce, oświe­tla się gwiaz­dę Dawi­da, a męż­czyź­ni uży­wa­ją żydow­skie­go, modli­tew­ne­go tali­tu.