Zieloświątkowcy i reformowani w dialogu ekumenicznym

Mię­dzy­na­ro­do­wy dia­log teo­lo­gicz­ny pomię­dzy Kościo­ła­mi zie­lo­no­świąt­ko­wy­mi a Kościo­ła­mi refor­mo­wa­ny­mi, zrze­szo­ny­mi w Świa­to­wym Alian­sie Kościo­łów refor­mo­wa­nych wkro­czył w kolej­ną fazę.

W dniach 5 ‑11 czerw­ca 2003 r. odby­ła się w San Juan w Puer­to Rico dru­ga sesja, kolej­nej pię­cio­let­niej run­dy roz­mów pro­wa­dzo­nych przez przed­sta­wi­cie­li Kościo­łów zie­lo­no­świąt­ko­wych oraz Świa­to­we­go Alian­su Kościo­łów Refor­mo­wa­nych. Sesja poświę­co­na była prak­ty­ce ucznio­stwa w tra­dy­cjach refor­mo­wa­nej i zie­lo­no­świąt­ko­wej.

Dia­log roz­po­czę­to 1996 r. Był to pierw­szy prze­pa­dek dia­lo­gu na płasz­czyź­nie mię­dzy­na­ro­do­wej zie­lo­no­świąt­kow­ców z inną pro­te­stanc­ką wspól­no­tą świa­to­wą. Mię­dzy­na­ro­do­wy dia­log teo­lo­gicz­ny Kościo­łem Rzym­sko-kato­lic­kim trwa już od 1972 r. W 2000 r. roz­po­czął zaś pra­ce Wspól­ny Komi­tet Zie­lo­no­świąt­ko­wy i Świa­to­wej Rady Kościo­łów.

Pierw­sza rud­na dia­lo­gu zie­lo­no­świąt­ko­wo refor­mo­wa­ne­go roz­po­czę­ła się w Tor­re Peli­ce we Wło­szech spo­tka­niem na temat “Duchowść i wyzwa­nia współ­cze­sno­ści”. Następ­ne spo­tka­nia mia­ły miej­sce: w 1997 r. w Chi­ca­go (“Rola i miej­sce Ducha Świę­te­go w Koście­le”), w 1998 w Kapel w Szwaj­ca­rii (Duch Świę­ty i misja w per­spek­ty­wie escha­to­lo­gicz­nej”), w 1999 r. w Seu­lu (“Duch Świę­ty, cha­ry­zma­ty i Kró­le­stwo Boże”), w 2000 w Sao Paolo („Duch Świę­ty w Koście­le i w świe­cie”). Na ostat­nim z tych spo­tkań pod­su­mo­wa­no i oce­nio­no osią­gnię­cia całe­go pię­cio­let­nie­go okre­su wska­zu­jąc na obsza­ry tak zgod­no­ści jak i wyma­ga­ją­ce dal­szych wspól­nych poszu­ki­wań. Owo­cem był wspól­ny doku­ment “Sło­wo i Duch, Kościół i Świat” prze­ję­ty we wrze­śniu 2000 r.

Dru­gą pię­cio­let­nią run­dę roz­mów posta­no­wio­no wzno­wić w 2002 r. Prze­wi­dzia­no jako jej temat prze­wod­ni: “Doświad­cze­nie chrze­ści­jań­skiej wia­ry i życia”. Temat ten podej­mu­je pro­blem zna­cze­nia doświad­cze­nia chrze­ści­jań­skie­go w obu wspól­no­tach: refor­mo­wa­nej i zie­lo­no­świąt­ko­wej oraz róż­no­rod­nej oce­ny doświad­cze­nia jako źró­dła i nor­my chrze­ści­jań­skich prze­ko­nań i świa­dec­twa. Temat ten ma tak­że pozwo­lić na to, aby pro­wa­dzo­ny dia­log wyszedł poza teo­re­tycz­ne stwier­dze­nia ku prze­eg­za­mi­no­wa­niu fun­da­men­tal­nych prak­tyk poszcze­gól­nych Kościo­łów. Zapro­po­no­wa­no, aby ten ogól­ny temat prze­wod­ni roz­wa­ża­ny był na każ­dej, corocz­nej sesji pod innym kątem: nabo­żeń­stwa, ucznio­stwa, wspól­no­ty i spra­wie­dli­wo­ści. Każ­dy z tych aspek­tów sta­wia pyta­nia tak wobec refor­mo­wa­nych jak i zie­lo­no­świąt­kow­ców: Jaka jest rola doświad­cze­nia w wie­rze i w życiu? Jakie doświad­cze­nie moż­na uznać za klu­czo­we dla wia­ry i życia? Jakie są kon­se­kwen­cje doświad­cze­nia dla wia­ry i życia? Te pyta­nia sta­no­wią ramy poszu­ki­wań pro­wa­dzo­nych w cza­sie wspól­nych roz­mów.

Ta zmia­na nasta­wie­nia od “porów­ny­wa­nia się” na rzecz wspól­ne­go pogłę­bie­nia i poszu­ki­wa­nia zakła­da nową meto­do­lo­gię dia­lo­gu, któ­ra wycho­dząc poza ogól­ne sfor­mu­ło­wa­nia podej­mu­je poszcze­gól­ne aspek­ty w roż­nym kon­tek­ście. Jako że kolej­ne sesje odby­wa­ją się w wie­lu czę­ściach świa­ta, szcze­gól­ny nacisk poło­żo­ny jest na roz­wa­że­nie tego, jak kon­kret­ne, lokal­ne wspól­no­ty refor­mo­wa­ne i zie­lo­no­świąt­ko­we wcie­la­ją w życie tema­ty­kę pro­wa­dzo­ne­go dia­lo­gu. Taka meto­do­lo­gia ma też uła­twić recep­cję wyni­ków dia­lo­gu przez Kościo­ły refor­mo­wa­ne i zie­lo­no­świąt­ko­we na świe­cie.

Przed­sta­wia­my poni­żej wspól­ny komu­ni­kat Mię­dzy­na­ro­do­we­go dia­lo­gu teo­lo­gicz­ne­go pomię­dzy refor­mo­wa­ny­mi a zie­lo­no­świąt­kow­ca­mi, Puer­to Rico 5–11 czerw­ca 2003 r:

“Przed­sta­wi­cie­le nie­któ­rych kla­sycz­nych kościo­łów Zie­lo­no­świąt­ko­wych oraz dele­ga­ci Świa­to­we­go Alian­su Kościo­łów Refor­mo­wa­nych zebra­li się w San Juan w Puer­to Rico w dniach 5 ‑11 czerw­ca 2003 r. Spo­tka­nie to odby­wa­ło się w ramach dru­giej już pię­cio­let­niej run­dy mię­dzy­na­ro­do­we­go dia­lo­gu na temat “Doświad­cze­nie Chrze­ści­jań­skiej wia­ry i życia”, któ­ra roz­po­czę­ła się w 2002 r. Pierw­sza pię­cio­let­nia sesja dia­lo­gu teo­lo­gicz­ne­go (1996–2000) mia­ła jako temat “Sło­wo i Duch, Kościół i Świat”.

Tema­tem tego­rocz­ne­go spo­tka­nia była rela­cja pomię­dzy doświad­cze­niem a pod­sta­wo­wy­mi ele­men­ta­mi chrze­ści­jań­skie­go życia. Dys­ku­sja sku­pia­ła się głów­nie na spo­so­bach wyra­zu i prak­ty­ce chrze­ści­jań­skie­go ucznio­stwa. Zosta­ły zapre­zen­to­wa­ne trzy arty­ku­ły sta­no­wią­ce pod­sta­wę wspól­ne­go pogłę­bie­nia pro­ble­mu: zbiór krót­kich wypo­wie­dzi na temat chrze­ści­jań­skie­go życia pocho­dzą­cych z kla­sycz­nych i współ­cze­snych pism refor­mo­wa­nych, stu­dium “Wzra­sta­nie w życiu chrze­ści­jań­skiej wia­ry” prze­go­to­wa­ne przez Kościół Pre­zbi­te­riań­ski w USA (PC USA) ze stro­ny refor­mo­wa­nej oraz doku­ment “Z mocą wobec mocy – zapo­mnia­na rola prze­ło­mu w wesley­ań­skim i zie­lo­no­świąt­ko­wym ucznio­stwie” przy­go­to­wa­ny przez Che­ryl Brid­ges Johns ze stro­ny zie­lo­no­świąt­ko­wej.

Tego­rocz­ną sesję mię­dzy­na­ro­do­we­go dia­lo­gu zie­lo­no­świąt­ko­wo – refor­mo­wa­ne­go gościł Synod Puer­to Rico Pre­zbi­te­riań­skie­go Kościo­ła USA w ści­słej współ­pra­cy z Ewan­ge­lic­kim Semi­na­rium Teo­lo­gicz­nym Puer­to Rico oraz Biu­rem Teo­lo­gii i Kul­tu Kościo­ła Pre­zbi­te­riań­skie­go. Uczest­ni­cy dia­lo­gu wzię­li udział w nabo­żeń­stwie nie­dziel­nym w koście­le pre­zbi­te­riań­skim Hugh O’Neill. Spo­tka­li się rów­nież z człon­ka­mi Syno­du Puer­to Rico, Rady Kościo­łów Puer­to Rico oraz wła­dza­mi Ewan­ge­lic­kie­go Semi­na­rium Teo­lo­gicz­ne­go. Spe­cjal­ną sesję poświę­co­no wspól­ne­mu chrze­ści­jań­skie­mu świa­dec­twu w wal­ce prze­ciw obec­no­ści mor­skiej bazy woj­sko­wej USA na wyspie Vie­qu­es, Puer­to Rico.

W skład dele­ga­cji zie­lo­no­świąt­ko­wej wcho­dzi­li: Dr David Daniels (Współ­prze­wod­ni­czą­cy, USA), Dr. Harold Hun­ter (USA), Dr Cecil M. Robeck (USA), Dr Anthea Butler (USA) i Dr Jean-Daniel Pluss (Szwaj­ca­ria). Stro­nę refor­mo­wa­ną repre­zen­to­wa­li: Dr. Joseph Small (współ­prze­wod­ni­czą­cy, USA), Noli­pher Moyo (Zambia, Refor­mo­wa­na Rada Eku­me­nicz­na), ks. Aureo Rodri­gu­es de Oli­ve­ora (Bra­zy­lia), Dr Mar­sha Snul­li­gan Haney (USA), Dr Cephas Ome­nyo (Gha­na), Dr Gesi­ne von Klo­eden (Niem­cy) i Dr Oda­ir Pedro­so Mateus (Świa­to­wy Alians Kościo­łów Refor­mo­wa­nych , Bra­zy­lia.).

Następ­ne spo­tka­nie w ramach dia­lo­gu zie­lo­no­świąt­ko­wo – refor­mo­wa­ne­go będzie kon­ty­nu­ować temat ucznio­stwa, w kon­tek­ście roze­zna­nia i dys­cy­pli­ny w chrze­ści­jań­skim życiu i dzia­ła­niu. Spo­tka­nie odbę­dzie się w RPA we wrze­śniu 2004 r.”

Kim są zie­lo­no­świąt­kow­cy?