Zwyczaje Jom Kippur — największego święta żydowskiego

Jutro, Żydzi będą obcho­dzić naj­więk­sze swe świę­to Jom Kip­pur. 10 dzień tiszri jest świę­tym dniem prze­zna­czo­nym na ducho­wy wzrost i przy­bli­że­nie do Boga. Modli­twy tego dnia pod­kre­śla obo­wią­zek porzu­ce­nia grze­chów i powro­tu do Boga, do życia peł­ne­go prze­strze­ga­nia przy­ka­zań (micwot), czy­sto­ści ser­ca i pra­wo­ści. Żydzi wie­rzą, że świę­tość tego dnia jest tak ogrom­na, że jeśli towa­rzy­szy jej skru­cha, jest w sta­nie odku­pić grze­chy czło­wie­ka. Zaska­ku­ją­ce są oby­cza­je zwią­za­ne z tym świę­tem.

Jom Kip­pur to naj­święt­szy dzień w roku, Żydzi są w tym dniu jak anio­ło­wie — czy­ści, z ser­cem zwró­co­nym ku Bogu. Dzień ten to Sza­bat Sza­ba­tów — dla­te­go obo­wią­zu­ją w nim wszyst­kie zaka­zy, któ­re doty­czą Sza­ba­tu, a dodat­ko­wo pięć innych zaka­zów — mają­cych za cel “uci­ska­nie duszy”, jak naka­zu­je Tora: abso­lut­ny zakaz jedze­nia i picia (a nawet prze­płu­ka­nia ust wodą); zakaz kąpie­li, mycia się (wol­no jedy­nie umyć pal­ce dło­ni); zakaz namasz­cza­nia, czy­li uży­wa­nia jakich­kol­wiek kosme­ty­ków, kre­mów itp.; zabro­nio­ne jest zakła­da­nie skó­rza­ne­go obu­wia jakie­go­kol­wiek rodza­ju — tak­że obu­wia jedy­nie czę­ścio­wo skó­rza­ne­go; zakaz sto­sun­ków mał­żeń­skich.

Zwy­cza­jem jest, aby w dniu tym zakła­dać bia­łe ubra­nie — nie­któ­rzy męż­czyź­ni zakła­da­ją bia­ły kitel (ubra­nie przy­po­mi­na­ją­ce far­tuch), co ma jesz­cze bar­dziej pod­kre­ślić podo­bień­stwo do anio­łów oraz czy­stość ser­ca. Dzień ten jest tak waż­ny, że wła­ści­wie zaczy­na się go już w dzień poprze­dza­ją­cy (Erew Jom Kip­pur), czy­li dzia­siaj. Obo­wiąz­kiem jest, aby przed roz­po­czę­ciem postu zjeść uro­czy­sty posi­łek — jedze­nie w Erew Jom Kip­pur jest tak samo waż­ne, jak post w Jom Kip­pur. Posi­łek ten nazy­wa się seu­da hama­fse­ket i nale­ży go zakoń­czyć tro­chę przed zacho­dem słoń­ca — nie w ostat­niej chwi­li.

Dzień Jom Kip­pur (czy­li od zacho­du słoń­ca do zapad­nię­cia nocy następ­ne­go dnia) wypeł­nio­ny jest modli­twa­mi i bła­ga­nia­mi. Żydzi pro­szą Boga, aby wyba­czył im grze­chy i zapi­sał w Księ­dze Życia na przy­szły rok. Szcze­ra skru­cha nie zawsze wystar­czy — jeże­li popeł­ni­ło się grzech wobec swo­je­go bliź­nie­go i nie uzy­ska się jego prze­ba­cze­nia, Bóg nie wyba­czy. Dla­te­go bar­dzo waż­ne jest, aby przed Jom Kip­pur szcze­rze popro­sić swo­ich zna­jo­mych, bli­skich o wyba­cze­nie za świa­do­me i nie­świa­do­me krzyw­dy. Tyl­ko wte­dy moż­na liczyć na prze­ba­cze­nie ze stro­ny Boga.

Wie­czór Jom Kipur roz­po­czy­na się modli­twą Kol Nidre, nato­miast ostat­nią modli­twą w Jom Kipur jest neila, któ­rą mówi się w chwi­li, gdy los na przy­szły rok jest już przy­pie­czę­to­wy­wa­ny — to dla Żydów ostat­nia chwi­la, by bła­gać Boga o dobry wyrok. Moce Jom Kip­pur (noc po Jom Kip­pur), czy­li po uka­za­niu się gwiazd, po modli­twach koń­czą­cych świę­to oraz haw­da­li spo­ży­wa się posi­łek, pod­czas któ­re­go nale­ży być rado­snym — nale­ży mieć ufność, że modli­twy zosta­ły wysłu­cha­ne. Tra­dy­cją jest, aby natych­miast roz­po­cząć budo­wa­nie suki (namio­tu) — aby oka­zać tym swo­ją miłość do przy­ka­zań (micwot) Boga.

Forum Żydów Pol­skich