Nowa sensacja z “Ostatnią Wieczerzą” Leonarda Vinci

W jeden nie­peł­ny dzień, czwar­tek 26 lip­ca z rana, aż 15 milio­nów inter­nau­tów odwie­dzi­ło stro­ny z nową teo­rią doty­czą­cą obra­zu Leonar­do da Vin­ci “Ostat­nia Wie­cze­rza”. Są to stro­ny leonardodavinci.tv, codicedavinci.tv, cenacolo.biz i leonardo2007.com. Ogrom­ne zain­te­re­so­wa­nie inter­nau­tów spo­wo­do­wa­ło pro­ble­my z ser­we­ra­mi!

Rene­san­so­we arcy­dzie­ło już od pew­ne­go cza­su znaj­du­je się w cen­trum świa­to­we­go zain­te­re­so­wa­nia po publi­ka­cji kon­tro­wer­syj­nej książ­ki Dana Brow­na „Kod Da Vin­ci”. Teraz Sla­vi­sa Pesci, — wło­ski infor­ma­tyk, wca­le nie histo­ryk sztu­ki — oświad­cza, że nakła­da­jąc na obraz „Ostat­nia Wie­cze­rza” jego odbi­cie w lustrze — otrzy­mu­je się m.in. postać, któ­ra wyglą­da na ryce­rza z Zako­nu Tem­pla­riu­szy, a tak­że postać trzy­ma­ją­cą w ramio­nach dziec­ko.

Po nało­że­niu na sie­bie obra­zu odbi­te­go na obraz rze­czy­wi­sty, po lewej stro­nie Jezu­sa ma się poja­wić postać trzy­ma­ją­ca w ramio­nach dziec­ko. Pesci powstrzy­mał się od suge­stii, że to dziec­ko Jezu­sa, jak to utrzy­mu­je Brown. Judasz, któ­ry na obra­zie znaj­du­je się po pra­wej stro­nie Chry­stu­sa, po nało­że­niu jego odbi­cia poja­wia się w pustej prze­strze­ni po jego lewej stro­nie (co mało dzi­wi w przy­pad­ku lustrza­ne­go odbi­cia).

Pesci suge­ru­je rów­nież, że po nało­że­niu odbi­cia obra­zu przed Jezu­sem poja­wia się kie­lich, uka­zu­jąc tym samym chwi­lę, kie­dy On pod­czas ostat­niej wie­cze­rzy bło­go­sła­wił chleb i wino. Ory­gi­nal­ny obraz uka­zu­je nato­miast Jezu­sa Chry­stu­sa w chwi­li, kie­dy on prze­po­wia­da, że jeden z obec­nych z Nim apo­sto­łów go zdra­dzi. Tam przy­naj­mniej uwa­ża­no przez wie­ki. Pesci twier­dzi ponad­to, że doko­nał tego odkry­cia przy­pad­kiem, i utrzy­mu­je, że tym razem cho­dzi o fakt i wca­le nie o tanie spe­ku­la­cje.

Pesci jest zapew­ne spe­cem od obrób­ki obra­zów – obra­ca­nia, odwra­ca­nia, wycią­ga­nia wła­ści­wej pale­ty kolo­ry­stycz­nej, odpo­wied­niej jasno­ści, itp. Uda­ło mu się udo­wod­nić, że obraz ma lustrza­ne obli­cze, co też jest coś war­te, choć te odbi­cia wca­le nie są iden­tycz­ne! Infor­ma­tyk nie zna zapew­ne dzieł wybit­ne­go Argen­tyń­czy­ka, dyrek­to­ra Biblio­te­ki Naro­do­wej i pisa­rza (któ­ry otarł się o Nobla), Jor­ge Luis Bor­ge­sa, któ­ry pisał, że „lustra wier­nie podwa­ja­ły pozo­ry”.