Ormiański Kościół Apostolski

W 1909 r. w Ada­na w Cyli­cji Tur­cy zamor­do­wa­li 30 tysię­cy Ormian, a ich mia­sta i wio­ski cał­ko­wi­cie znisz­czy­li. To był jed­nak dopie­ro począ­tek ludo­bój­czej zbrod­ni. Zaczę­ła się I woj­na świa­to­wa i Tur­cy nie musząc już się liczyć z nikim i z niczym zamor­do­wa­li oko­ło 1,5 milio­na chrze­ści­jań­skich Ormian. Wśród zamor­do­wa­nych było oko­ło 4 tysię­cy księ­ży i zakon­ni­ków, któ­rych Tur­cy zabi­ja­li w spo­sób bar­dziej wyszu­ka­ny i okrut­ny. Kato­li­kos Kevork V Sure­nian uszedł z Świę­te­go Etch­mia­dzínu. Inne­mu, któ­re­mu dało się ujść z życiem, był ksiądz Kare­kín Hovse­pian, póź­niej­szy kato­li­kos Wiel­kie­go Domu Cyli­cji. Kto prze­żył, uciekł do sąsied­nich kra­jów lub jesz­cze dalej, dołą­cza­jąc do daw­nych wspól­not ormiań­skich w naj­róż­niej­szych kra­jach Euro­py, Ame­ryk, Austra­lii, itd.

O dra­ma­tycz­nej histo­rii Ormiań­skie­go Kościo­ła Apo­stol­skie­go opo­wia­da nowy tekst ks. Miro­sła­wa Kro­pi­dłow­skie­go na łamach Eku­me­nicz­ne­go Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da.

Ser­decz­nie zapra­sza­my do lek­tu­ry!

Na foto­gra­fii iko­na zału­żo­ne­go dla Ormian św. Grze­ogrza Oświe­ci­cie­la.