Przedświąteczna refleksja

To była szcze­gól­na noc. Żad­na inna wcze­śniej, ani nigdy póź­niej nie była taka sama. I taką wła­śnie mia­ła być. Zapo­wia­da­li ją pro­ro­cy Sta­re­go Testa­men­tu, ocze­ki­wa­li jej wszy­scy ludzie dobrej woli. Pier­wot­nie nic nie zapo­wia­da­ło, że będzie to jakaś nad­zwy­czaj­na noc. Ot, dwój­ka wędrow­ców z Naza­re­tu w trak­cie podró­ży odby­wa­nej w celu speł­nie­nia oby­wa­tel­skie­go obo­wiąz­ku mia­ła pro­ble­my ze zna­le­zie­niem noc­le­gu.…Któż nie zna tej biblij­nej praw­dy? Na ile jed­nak współ­cze­sny czło­wiek zgłę­bia jej sens i wagę? Ilu spo­śród nas, tak bar­dzo zaję­tych przy­go­to­wa­niem świąt zasta­na­wia się nad tym, co w zasa­dzie zamie­rza świę­to­wać? Na ile tra­dy­cje, cho­ciaż w więk­szo­ści bar­dzo pięk­ne i wzru­sza­ją­ce, nie wypar­ły praw­dzi­we­go zna­cze­nia Pamiąt­ki Naro­dze­nia Pań­skie­go?

Cóż takie­go się sta­ło ponad 2000 lat temu? Uro­dził się Czło­wiek. Praw­dzi­wy Bóg i Praw­dzi­wy Czło­wiek zara­zem – Jezus Chry­stus, Syn Boży, Zba­wi­ciel. Będzie żył, pra­co­wał, nauczał, uzdra­wiał cho­rych i wskrze­szał umar­łych. W koń­cu umrze na krzy­żu za grze­chy wszyst­kich ludzi… A trze­cie­go dnia od zło­że­nia Go w gro­bie Zmar­twych­wsta­nie. Czy od tego momen­tu jaka­kol­wiek inna wia­do­mość, niż ta, iż doko­na­ło się dzie­ło Zba­wie­nia może być waż­niej­sza?

Czy jed­nak bie­ga­jąc i szu­ka­jąc pre­zen­tów dla naszych bli­skich pamię­ta­my o tych fak­tach? Czy nie zapę­dzi­li­śmy się za bar­dzo? Czy świę­ta mają pole­gać tyl­ko na wspól­nych posił­kach i oglą­da­niu tele­wi­zji? War­to się cza­sem zatrzy­mać i zasta­no­wić nad tajem­ni­cą nocy sprzed dwóch tysiąc­le­ci. Cho­ciaż­by wte­dy, gdy śpie­wa­my pięk­ną kolę­dę zaczy­na­ją­cą się od słów „Bóg się rodzi…”. Zasta­nów­my się nad wagą tych słów…