Przewodnik po islamie

Islam nie daje o sobie zapo­mnieć. Co jakiś czas media dono­szą o kolej­nym zama­chu czy zabój­stwie, któ­re­go doko­na­li muzuł­ma­nie w imię swo­jej reli­gii. I wte­dy nie­mal każ­dy zada­je sobie pyta­nie, cóż to za reli­gia, że pozwa­la na takie rze­czy.

Odpo­wie­dzią na te pyta­nia, tym bar­dziej rze­czo­wą, że napi­sa­ną przez wyznaw­cę isla­mu jest książ­ka Sey­y­eda Hos­se­ina Nasra “Isto­ta isla­mu” wyda­na wła­śnie przez Insty­tut Wydaw­ni­czy PAX. Autor tej książ­ki (był wykła­dow­cą isla­mu m.in. na Harvar­dzie i Mas­sa­chu­setts Insti­tu­te of Tech­no­lo­gy, a obec­nie wykła­da na Uni­wer­sy­te­cie Jerze­go Waszyng­to­na) ma świa­do­mość, że taki jest wła­śnie kon­tekst, w jakim naj­czę­ściej mówi się o isla­mie. I pró­bu­je go zmie­nić, prze­ko­nu­jąc ludzi Zacho­du, że reli­gia ta nie wzy­wa do okru­cień­stwa, nie nama­wia do zabi­ja­nia i nie­wie­le ma wspól­ne­go z wła­sną kary­ka­tu­rą, jaką zazwy­czaj pre­zen­tu­ją zachod­ni fun­da­men­ta­li­ści islam­scy i media.

W kolej­nych roz­dzia­łach Nasr przed­sta­wia fun­da­men­ty isla­mu, poka­zu­je, jak kształ­to­wał się on pod­czas wie­ków, a tak­że jak wyglą­da współ­cze­śnie. Książ­ka jest lek­ko i sym­pa­tycz­nie napi­sa­na, a żeby uła­twić zro­zu­mie­nie pew­nych kwe­stii ludziom Zacho­du peł­na jest odnie­sień do chrze­ści­jań­stwa (o dzi­wo autor nie tyl­ko je zna, ale tak­że rozu­mie). Wyja­śnio­na zosta­je choć­by fun­da­men­tal­na róż­ni­ca antro­po­lo­gicz­na, czy­li brak w isla­mie kon­cep­cji grze­chu pier­wo­rod­ne­go czy czło­wie­ka, jako obra­zu i podo­bień­stwa Boże­go.

Nie ma przy tym, co ukry­wać, że zada­nie tej książ­ki jest jed­no­znacz­nie apo­lo­ge­tycz­ne. Nasr chce nie tyl­ko poka­zać, czym jest islam, ale rów­nież prze­ko­nać do nie­go ludzi Zacho­du. I to nie tyl­ko po to, by patrzy­li oni z więk­szą sym­pa­tią na swo­ich sąsia­dów, ale może rów­nież po to, by przy­ję­li islam, któ­ry ma prze­cież — tak jak chrze­ści­jań­stwo — tak­że wymiar misyj­ny, i któ­re­go celem jest osta­tecz­ne pozy­ska­nie wszyst­kich ludzi na całej zie­mi.

Mimo to książ­ka ta powin­na stać się lek­tu­rą obo­wiąz­ko­wą każ­de­go, kto chce zro­zu­mieć, czym jest islam. A przy­naj­mniej zoba­czyć, jakie jest samo­roz­u­mie­nie samych muzuł­ma­nów (a przy­naj­mniej ich otwar­tej na dia­log czę­ści).

Na temat tej książ­ki będę roz­ma­wiać z tłu­macz­ką książ­ki prof. Kata­rzy­ną Pach­niak (Kate­dra Ara­bi­sty­ki i Isla­mi­sty­ki, Wydział Orien­ta­li­stycz­ny Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go) pod­czas spo­tka­nia, któ­re odbę­dzie się w księ­gar­ni Matras przy uli­cy Mazo­wiec­kiej 2/4 w War­sza­wie, już jutro (w ponie­dzia­łek) o godz. 16.30.