Rastafariański synod

Tysią­ce wydre­do­wa­nych rasta­fa­rian przy­by­ło do sto­li­cy Jamaj­ki — King­ston, by obra­do­wać nad przy­szło­ścią swo­jej reli­gii, w tym nad repa­tria­cją, jak naj­więk­szej ilo­ści wie­rzą­cych do Afry­ki oraz nad prze­zwy­cię­ża­niem nie­rów­no­ści spo­łecz­nych.

Rasta­fa­ria­nie z Kara­ibów, Sta­nów Zjed­no­czo­nych, Euro­py i Afry­ki przy­by­li na trwa­ją­ce przez week­end spo­tka­nie, by w ojczyź­nie swo­jej reli­gii a tak­że muzy­ki reag­ge — zasta­na­wiać się nad przy­szło­ścią.

Rasta­fa­ria­nizm naro­dził się na Jamaj­ce w latach 30-tych ubie­głe­go wie­ku. Jego wyznaw­cy prak­ty­ku­ją jed­ność z natu­rą, jedzą tyl­ko natu­ral­ne jedze­nie oraz zakrę­ca­ją wło­sy w dre­dy. Na świe­cie jest obec­nie ponad 700 tysię­cy rasta­fa­rian. Nale­żą oni do roz­ma­itych sekt i grup, któ­re sprze­cza­ją się o szcze­gó­ły dok­try­ny.

Jak pod­kre­śla prof. Rex Net­tle­ford — wykła­dow­ca nauk spo­łecz­nych z Uni­ver­si­ty of the West Indies w cen­trum rasta­fa­ria­ni­zmu leży nauka o wol­no­ści. — Wszę­dzie na świe­cie nasz ruch zna­czy wol­ność - tłu­ma­czy.

- Rasta­fa­ria­nizm ludzie koja­rzą głów­nie z gan­dzią, ale to trze­ba zmie­nić. Chce­my nauczyć ludzi, że jeste­śmy za poko­jem, wspól­no­tą i rodzi­ną - doda­je Make­da Han­nah.

Wie­lu rasta­fa­rian chce tak­że ukró­cić komer­cyj­ne wyko­rzy­sty­wa­nie ich wia­ry.