Rozwód i komunia św.

Jestem w związ­ku mał­żeń­skim z męż­czy­zną rozwiedzionym,nie bra­li­śmy więc­ślu­bu kościel­ne­go. Nie­ste­ty od dłuż­sze­go cza­su nie ukła­da się nam, roz­wo­dzi­my się, moje pyta­nie brzmi — czy po rowo­dzie nadal nie będę mogła przy­stę­po­wać do Komu­nii­na Mszy świę­tej? Czy po roz­wo­dzie i spo­wie­dzi będę już mogła w peł­ni uczest­ni­czyć we Mszy św?Hania

Zgod­nie z kan. 915 KPK/83, do Komu­nii świę­tej nie nale­ży dopusz­czać eks­ko­mu­ni­ko­wa­nych lub pod­le­ga­ją­cych inter­dyk­to­wi, po wymie­rze­niu lub dekla­ra­cji kary, jak rów­nież innych osób trwa­ją­cych z upo­rem w jaw­nym grze­chu cięż­kim.

Opi­sa­ną przez Panią sytu­ację (zwią­zek cywil­ny z roz­wie­dzio­nym męż­czy­zną), zgod­nie z opi­nią Komi­sji pra­cu­ją­cej nad kan. 915, nale­ży oce­niać jako trwa­nie z upo­rem w jaw­nym grze­chu cięż­kim. W podob­nym duchu wypo­wie­dział się Ojciec Świę­ty w adhor­ta­cji Fami­lia­ris con­sor­tio (FC), gdzie w nr 84 stwier­dzo­no, że “Kościół na nowo potwier­dza swo­ją prak­ty­kę, opar­tą na Piśmie św., nie­do­pusz­cza­nia do Komu­nii eucha­ry­stycz­nej roz­wie­dzio­nych, któ­rzy zawar­li ponow­ny zwią­zek mał­żeń­ski. Nie mogą być dopusz­cze­ni do Komu­nii św. Od chwi­li, gdy ich stan i spo­sób życia obiek­tyw­nie zaprze­cza­ją tej wię­zi miło­ści mię­dzy Chry­stu­sem i Kościo­łem, któ­rą wyra­ża i urze­czy­wist­nia Eucha­ry­stia”. Tak więc “nie moż­na dopusz­czać do komu­nii świę­tej kato­li­ków złą­czo­nych tyl­ko ślu­bem cywil­nym” (FC nr 82).

W moim prze­ko­na­niu po uzy­ska­niu wyro­ku roz­wo­do­we­go, będzie mogła Pani w peł­ni uczest­ni­czyć we Mszy św. Pomi­mo, że roz­wód jest prze­ciw­ny nie­ro­ze­rwal­no­ści mał­żeń­stwa, godząc w jego isto­tę, w Pani przy­pad­ku sta­no­wi on wyj­ście z sytu­acji opi­sa­nej powy­żej jako trwa­nie z upo­rem w jaw­nym grze­chu cięż­kim.

Pra­gnę z całą mocą pod­kre­ślić, że nie ozna­cza to akcep­ta­cji roz­wo­du same­go w sobie. War­to tu jed­nak przy­to­czyć sło­wa Kate­chi­zmu Kościo­ła Kato­lic­kie­go, któ­ry w nr 2383 sta­no­wi, że jeśli roz­wód cywil­ny pozo­sta­je jedy­nym moż­li­wym spo­so­bem zabez­pie­cze­nia pew­nych słusz­nych praw, opie­ki nad dzieć­mi czy obro­ny mająt­ku, może być tole­ro­wa­ny, nie sta­no­wiąc prze­wi­nie­nia moral­ne­go.

W szcze­gó­łach zain­te­re­so­wa­nych odsy­łam do:

E. Szczot, Pra­wo wier­ne­go do Eucha­ry­stii, Lublin 2000.M. Pastusz­ko, Naj­święt­sza Eucha­ry­stia według Kodek­su Pra­wa Kano­nicz­ne­go Jana Paw­ła II, Kiec­le 1997.H. Staw­niak, Trwa­łość i nie­ro­ze­rwal­ność mał­żeń­stwa a ocze­ki­wa­ne posta­wy od osób wystę­pu­ją­cych w spra­wach roz­wo­do­wych, Ius Matri­mo­nia­le 2004, t. 9, s. 25 — 46.

Mar­cin Krze­miń­skimgr lic. pra­wa kano­nicz­ne­go­Adwo­kat przy Sądzie Bisku­pim Die­ce­zji San­do­mier­skiejw spra­wach o stwier­dze­nie nie­waż­no­ści mał­żeń­stwawww.kanonista.com