Sadzawka Siloah odkryta?

W czerw­cu zeszłe­go roku robot­ni­cy pra­cu­ją­cy na tere­nie sta­re­go mia­sta w Jero­zo­li­mie natknę­li się na kamien­ne stop­nie. Pra­ce arche­olo­gicz­ne ujaw­ni­ły, że pro­wa­dzą one do sta­ro­żyt­nej sadzaw­ki. W miej­scu tym zna­le­zio­no wie­le szcząt­ków cera­mi­ki, pocho­dzą­cej z I w. n. e. Według naukow­ców wie­le wska­zu­je na to, że w ten spo­sób odsło­nię­to ruiny praw­dzi­wej sadzaw­ki Silo­ah z cza­sów Chry­stu­sa, gdzie – wedle Ewan­ge­lii św. Jana (roz­dział 9) — Jezus uzdro­wił ślep­ca od uro­dze­nia. W ostat­nich dniach opu­bli­ko­wa­no pierw­sze pod­su­mo­wa­nie trwa­ją­cych ponad rok prac arche­olo­gicz­nych.Nowo odkry­ta sadzaw­ka jest znacz­nie więk­sza od tej, któ­ra do tej pory była uwa­ża­na za Silo­ah. Do źró­dła pro­wa­dzi­ły trzy rzę­dy kamien­nych scho­dów. Praw­do­po­dob­nie zosta­ła znisz­czo­na przez rzym­skie woj­ska pod wodzą Tytu­sa w roku 70 n. e.Jeśli teza o biblij­no­ści nowo­od­kry­tej sadzaw­ki potwier­dzi się, będzie to kolej­ny dowód na histo­rycz­ność czwar­tej Ewan­ge­lii. Już wcze­śniej bada­nia arche­olo­gicz­ne potwier­dzi­ły wie­le szcze­gó­łów topo­gra­ficz­nych, zawar­tych w tym dzie­le. Tym samym pod­wa­żo­no pogląd, któ­re­go naj­słyn­niej­szym zwo­len­ni­kiem był Rudolf Bult­mann, iż Ewan­ge­lia Jana jest zbio­rem mitów, nie­zwią­za­nych z histo­rycz­ny­mi realia­mi.