Sisu wesimchu besimchat Tora, untu kawod la-Tora

Tań­ce, śpiew, pro­ce­sje, pole­wa­nie wodą — towa­rzy­szy­ły tydzień temu­świę­tu Sim­chat Tora — Rado­ści Tory. Z tej oka­zji wczo­raj rów­nież świę­to­wa­li wspól­nie żydzi i chrze­ści­ja­nie w War­sza­wie.

Sim­chat Tora — świę­to, któ­re roz­po­czy­na nowy rok litur­gicz­ny. W tym dniu wyj­mo­wa­ne są wszyst­kie zwo­je Tory, aby przez kolej­ny rok od nowa czy­tać Pię­ciok­siąg.

Pol­ska Rada Chrze­ści­jan i Żydów corocz­nie orga­ni­zu­je wspól­ne spo­tka­nie z oka­zji tego świę­ta. Tak było i w tym roku. Spe­cja­nie z Izra­ela przy­le­cia­ła Towa Ben Zwi, aby móc zaśpie­wać Panu kil­ka psal­mów w języ­ku hebraj­skim. Następ­nie prze­czy­ta­no cytat z Księ­gi Powtó­rzo­ne­go Pra­wa (4,1–14) po hebraj­sku, ukra­iń­sku, rosyj­sku i po pol­sku — aby wszy­scy uczest­ni­cy spo­tka­nia mogli zro­zu­mieć to czy­ta­nie. Po komen­ta­rzach Pio­tra Kowa­li­ka i o. Toma­sza Dostat­nie­go OP, wysłu­cha­li­śmy świa­dectw Mar­ka Gór­skie­go (pre­ze­sa Pax Chri­sti), oraz s. Anny Bodziń­skiej NDS (Notre Dame De Sion). Jej świa­dec­two nie­wąt­pli­wie musia­ło poru­szyć wszyst­kich zgro­ma­dzo­nych: opo­wia­da­ła o swo­jej miło­ści do Naro­du Wybra­ne­go, o tym jak ta miłość skie­ro­wa­ła ją do fran­cu­skie­go zako­nu, o tym jak w wyni­ku tej miło­ści nawią­za­ła mnó­stwo­cen­nych zna­jo­mo­ści, oraz roz­po­czę­ła w Jero­zo­li­mie stu­dia.

Na koniec tra­dy­cyj­nie była aga­pa (spo­tka­nie przy ciast­ku i her­ba­cie). Miłym zasko­cze­niem dla mnie był fakt, że oso­by duchow­ne bez pro­ble­mu roz­ma­wia­ły ze świec­ki­mi — co nie­ste­ty nale­ży do rzad­ko­ści na aga­pach eku­me­nicz­nych i mię­dzy­re­li­gij­nych w moim mie­ście — Kra­ko­wie (gdzie ducho­wień­stwo naj­czę­ściej odda­la się do osob­ne­go poko­ju).