Ekumenizm w Polsce

6 lat Ekumenicznej Światyni w Kielcach


8 wrze­śnia br. mija szó­sta rocz­ni­ca od zakoń­cze­nia remon­tu, poświę­ce­nia i otwar­cia Eku­me­nicz­nej Świą­ty­ni Poko­ju przy uli­cy Sien­kie­wi­cza w Kiel­cach. Było to waż­ne wyda­rze­nie eku­me­nicz­ne, istot­ne nie tyl­ko dla sto­li­cy woje­wódz­twa świę­to­krzy­skie­go, ale tak­że wyraź­ne prze­sła­nie i zachę­ta do pro­wa­dze­nia dal­szych prak­tycz­nych dzia­łań mię­dzy­kon­fe­syj­nych w ska­li całe­go kra­ju. Pierw­szą w Pol­sce Eku­me­nicz­ną Świą­ty­nię Poko­ju noszą­ca imię Trój­cy Świe­tej, otwar­to we wrze­śniu 2001 w cen­trum Kielc z ini­cja­ty­wy ówcze­sne­go woje­wo­dy […]


8 wrze­śnia br. mija szó­sta rocz­ni­ca od zakoń­cze­nia remon­tu, poświę­ce­nia i otwar­cia Eku­me­nicz­nej Świą­ty­ni Poko­ju przy uli­cy Sien­kie­wi­cza w Kiel­cach. Było to waż­ne wyda­rze­nie eku­me­nicz­ne, istot­ne nie tyl­ko dla sto­li­cy woje­wódz­twa świę­to­krzy­skie­go, ale tak­że wyraź­ne prze­sła­nie i zachę­ta do pro­wa­dze­nia dal­szych prak­tycz­nych dzia­łań mię­dzy­kon­fe­syj­nych w ska­li całe­go kra­ju.

Pierw­szą w Pol­sce Eku­me­nicz­ną Świą­ty­nię Poko­ju noszą­ca imię Trój­cy Świe­tej, otwar­to we wrze­śniu 2001 w cen­trum Kielc z ini­cja­ty­wy ówcze­sne­go woje­wo­dy świę­to­krzy­skie­go Woj­cie­cha Lubaw­skie­go. W jed­no­na­wo­wej świą­ty­ni, na ciem­no­zie­lo­nej ścia­nie ołta­rzo­wej znaj­du­je sie duży zło­co­ny krzyż jero­zo­lim­ski, sym­bol pierw­sze­go – nie­po­dzie­lo­ne­go Kościo­ła Chry­stu­so­we­go. Kościół zapro­jek­to­wa­ny przez ewan­ge­li­ka inż. Karo­la Mey­ze­ra, został zbu­dow­na­ny na pla­nie pro­sto­ką­ta, w sty­lu kla­sy­cy­stycz­nym w 1837 roku, sta­ra­niem ewan­ge­lic­kiej gmi­ny wyzna­nio­wej z sie­dzi­bą w Kiel­cach, licza­cej wte­dy ponad 600 osób. Przez bli­sko czter­dzie­ści lat do cza­su powsta­nia Świa­ty­ni Eku­me­nicz­nej przy głów­nym dep­ta­ku mia­sta, budy­nek był użyt­ko­wa­ny głów­nie przez para­fię Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go, wów­czas kościół był pod wezwa­niem św. Apo­sto­łów Pio­tra i Paw­ła. Z róż­nych powo­dów nie zdo­ła­no poro­zu­mieć się, aby nisz­cze­ją­cą świą­ty­nię wyre­mon­to­wać.

Dopie­ro w 2001 roku ówcze­sny woje­wo­da świę­to­krzy­ski (obec­nie urzę­du­ją­cy pre­zy­dent Kielc), dostrze­ga­jąc potrze­bę remon­tu obiek­tu sakral­ne­go, mają­ce­go słu­żyć wszyst­kim lokal­nym wspól­no­tom chrze­ści­jan­skim, zarzą­dził pra­ce remon­to­we i wyasy­gno­wał na odno­wę kościo­ła kwo­tę ponad 300 tysię­cy zło­tych. Wszel­kie pra­ce remon­to­wo-kon­ser­wa­tor­skie trwa­ły od 23 maja do sierp­nia 2001 roku i pole­ga­ły głów­nie na wymia­nie znisz­czo­ne­go pokry­cia dacho­we­go, a tak­że tyn­ków zewnętrz­nych. Doko­na­no remon­tu wieź­by dacho­wej, zało­żo­no suche tyn­ki na stro­pie i wypel­nio­nio tyn­ki zewnętrz­ne. Poma­lo­wa­no sto­lar­kę, okna, drzwi i ele­wa­cję zewnetrz­ną. Wymie­nio­nio sta­rą insta­la­cję elek­trycz­ną, a wnę­trze świą­ty­ni przy­sto­so­wa­no do celów eku­me­nicz­nych­Po grun­tow­nym remon­cie budy­nek słu­ży obec­nie Kościo­ło­wi Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­mu (gdyż zawsze był kościo­łem para­fial­nym lute­ra­nów), Kościo­ło­wi Chrze­ści­jan Wia­ry Ewan­ge­licz­nej i Kościo­ło­wi Pol­sk­ka­to­lic­kie­mu. Głów­ne nabo­żeń­stwa tych wyznań odpra­wia­ne są w nie­dzie­lę, o róż­nych porach, w sys­te­mie dwu lub trzy tygo­dnio­wym. Para­fia ewan­ge­lic­ka zre­zy­gno­wa­ła z godzi­ny 15 nabo­żeństw, kie­dy modlo­no się w urzą­dzo­nej kapli­cy para­fial­nej w domu pastor­skim, powra­ca­jąc do przed­wo­jen­nej godzi­ny spra­wo­wa­nia litur­gii o godz. 10.

W mię­dzy­wy­zna­nio­wych uro­czy­sto­ściach poświe­ce­nia i nabo­żeń­stwie Sło­wa Boże­go Świa­ty­ni Eku­me­nicz­nej wzię­li udział: po raz piew­szy, biskup ordy­na­riusz rzym­sko­ka­to­lic­kiej die­ce­zji kie­lec­kiej Kazi­mierz Ryczan, b. pre­zes Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej biskup Jan Sza­rek, biskup die­ce­zji war­szaw­skiej Mie­czy­sław J. Cie­ślar z Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go, biskup ordy­na­riusz pol­sko­ka­to­lic­kiej die­ce­zji czę­sto­chow­skiej Jerzy Szot­mil­ler, eme­ry­to­wa­ny zwierzch­nik Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­we­ane­go biskup Zdzi­sław Tran­da, ks. Janusz Daszu­ta z kie­lec­kiej para­fii ewan­ge­lic­ko-meto­dy­stycz­nej, ks. pro­to­je­rej Wła­dy­sław Tyszuk, pro­boszcz pra­wo­sław­nej para­fii p. w. św. Miło­ła­ja w Kiel­cach, repre­zen­tu­ją­cy arcy­bi­sku­pa Szy­mo­na – pra­wo­sław­ne­go wła­dy­kę die­ce­zji łódz­ko-poznań­skiej. W modli­twie uczest­ni­czy­li tak­że duchow­ni z Kościo­łow: adwen­ty­stów dnia siód­me­go, chrze­ści­jan wia­ry ewan­ge­licz­nej, chrze­ści­jan bap­ty­stów, ewan­ge­licz­nych chrze­ści­jan. Rów­nież kle­ry­cy kie­lec­kie­go WSD, kapła­ni rzym­sko­ka­to­lic­cy z róż­nych para­fii regio­nu. Przy­by­li samo­rzą­dow­cy, par­la­men­ta­rzy­ści Zie­mi świe­to­krzy­skiej, wła­dze Kielc i woje­wódz­twa, a tak­że kiel­cza­nie róż­nych wyznań.

Nie­obec­ny na uro­czy­sto­sciach b. pre­mier Jerzy Buzek przy­po­mniał w liście skie­ro­wa­nym do uczest­ni­ków sło­wa papie­ża Jana Paw­ła II ze Sko­czo­wa: „ Kościół czu­je się dzi­siaj przy­na­glo­ny przez swo­je­go Mistrza do przy­ło­że­nia wysił­ku eku­me­nicz­ne­go”. Zda­niem pre­mie­ra jak napi­sał tam­ta „uro­czy­stośc sta­ła się świa­dec­twem wspól­ne­go wszyst­kim Pola­kom i chrze­ści­ja­nom róznych wyznań pra­gnie­nia, aby poszu­ki­wać dróg jed­no­ści, zgod­nie z wolą Zba­wi­cie­la, aby wszy­scy sta­no­wi­li jed­no”.

Pod­czas wspól­nej modli­twy śpie­wa­no psal­my, odmó­wio­no Nicej­sko­kon­stan­ty­no­po­li­tań­skie Wyzna­nie Wia­ry. Na znak poko­ju w trak­cie Ojcze Nasz wszy­scy zgro­ma­dze­ni w świa­ty­ni poda­li sobie ręce. Wspo­mi­na­no też wie­lo­krot­nie wiel­kie­go nie­obec­ne­go tam­te­go dnia, zmar­łe­go bisku­pa pomoc­ni­cze­go die­ce­zji kie­lec­kiej Mie­czy­sła­wa Jawor­skie­go, nie­od­ża­ło­wa­ne­go orę­dow­ni­ka pojed­na­nia chrze­ści­jan, wspie­ra­ją­ce­go lokal­ne dzia­ła­nia na rzecz jed­no­ści. Swo­je inten­cje pod­czas modli­twy przed­sta­wi­li repre­zen­tan­ci pocze­gól­nych Kościo­low chrze­ści­jan­skich. Dzie­ko­wa­no Panu za odno­wio­ną świa­ty­nię, pole­ca­no jej ini­cja­to­rów, pomy­sło­daw­ców i wyko­naw­ców, modlo­no sie za Ojczy­znę, mło­dzież, nauczy­cie­li i kate­che­tów. Bp Ryczan modlił się „za nasz kie­lec­ki dom, aby każ­dy był w nim bra­tem, tak­że nie­wie­rzą­cy, bo wszy­scy jeste­śmy dzieć­mi wspól­ne­go Ojca”. Pole­ca­no Bogu Zie­mię Świę­to­krzy­ską, miej­sce szcze­gól­ne, gdzie znaj­du­ją się gro­by boha­te­rów.

W kaza­niu biskup senior Jan Sza­rek mówił: „Sądzę, że wszyst­kie Kościo­ły chrze­ści­jań­skie juz dosta­tecz­nie pozna­ły, że dla zacho­wa­nia wia­ry­god­no­ści nie mogą zre­zy­gno­wać z zaan­ga­zo­wa­nia się w ruchu eku­me­nicz­nym. Kościo­ły są juz świa­do­me tego, że ich podział jest skan­da­lem, zgor­sze­niem dla świa­ta oraz prze­szko­dą na dro­dze do pojed­na­nia. Jeże­li my chrze­ści­ja­nie, chce­my mieć jakąś rolę do speł­nie­nia w XXI wie­ku w spo­łe­czeń­stwie doby seku­la­ry­za­cji oraz zabie­rac głos w spra­wach istot­nych dla egzy­sten­cji czlo­wie­ka, to powin­ni­śmy to czy­nić razem, skła­da­jąc chrze­ści­jań­skie świa­dec­two wia­ry opar­tej na Sło­wie Bożym. (…) Niech nasze wspól­ne świa­dec­two oraz ta świą­ty­nia eku­me­nicz­na, tutaj w Kiel­cach zachę­ci nas do dzia­ła­nia i zaan­ga­żo­wa­nia na rzecz ruchu eku­em­nicz­ne­go, niech ona sta­nie sie zna­kiem nadziei na dro­dze pojed­na­nia.”

Opra­wę litur­gicz­na pod­czas uro­czy­sto­ści popro­wa­dził chór para­fii ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skiej pod wezwa­niem Zba­wi­cie­la w Biel­sku – Bia­łej, któ­ry wyko­nał m. in. „Gau­de Mater Polo­nia” Win­cen­te­go z Kielc, „Boże, Coś Pol­skę”, „Cze­go chcesz od nas Panie” do słów Jana Kocha­now­skie­go. Na orga­nach grał wie­lo­let­ni orga­ni­sta kie­lec­kiej para­fii ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skiej, Jacek Jaroń­ski.

Koń­co­we­go blo­go­sła­wień­stwa udzie­li­li osob­no bp Jan Sza­rek i bp Kazi­mierz Ryczan. Nastep­nie wszy­scy poda­li sobie ręce na znak poko­ju i zaśpie­wa­li pieśń “Pod Twą obro­nę, Ojcze na nie­bie”.

Ekumenizm.pl działa dzięki swoim Czytelnikom!
Portal ekumenizm.pl działa na zasadzie charytatywnej pracy naszej redakcji. Zachęcamy do wsparcia poprzez darowizny i Patronite.