Ekumenizm w nauczaniu papieży po Soborze Watykańskim II

Na ponad 1300 stro­nach udo­ku­men­to­wa­no nie tyl­ko ofi­cjal­ne tek­sty papie­skie w posta­ci ency­klik, adhor­ta­cji apo­stol­skich, ale też prze­mó­wień, listów, kate­chez, homi­lii i innych. Pierw­sza część publi­ka­cja to ana­li­zy eku­me­nicz­nej aktyw­no­ści papie­ży Jana XXIII, Paw­ła VI, Jana Paw­ła II, Bene­dyk­ta XVI i Fran­cisz­ka. Jest nawet krót­ki tekst oma­wia­ją­cy syl­wet­kę papie­ża Jana Paw­ła I (Albi­no Lucia­ni), któ­re­go pon­ty­fi­kat trwał tyl­ko 30 dni – w odnie­sie­niu do tego bisku­pa Rzy­mu zebra­no czte­ry wypo­wie­dzi.

Część doku­men­ta­cyj­na roz­po­czy­na się od ency­kli­ki Jana XXIII Ad Petri Kathe­dram (29.06.1959), a koń­czy na prze­mó­wie­niu Fran­cisz­ka do uczest­ni­ków eku­me­nicz­ne­go sym­po­zjum „Luter 500 lat póź­niej” zor­ga­ni­zo­wa­ne­go przez Papie­ski Komi­tet Nauk Histo­rycz­nych (31.03.2017).

Przed­mo­wę do publi­ka­cji napi­sał m.in. kard. Kurt Koch, prze­wod­ni­czą­cy Papie­skiej Rady ds. Popie­ra­nia Jed­no­ści Chrze­ści­jan – To że eku­me­nizm nale­ży do prio­ry­te­to­wych zadań dusz­pa­ster­skich i że tak go poj­mo­wa­li i nadal poj­mu­ją poso­bo­ro­wi papie­że, sta­je się oczy­wi­ste, jeśli sobie uzmy­sło­wi­my wyzwa­nia, przed któ­ry­mi sta­je dzi­siaj chrze­ści­jań­stwo. Pierw­sze tysiąc­le­cie w dzie­jach Kościo­ła było cza­sem Kościo­ła nie­po­dzie­lo­ne­go, dru­gie tysiąc­le­cie dopro­wa­dzi­ło do głę­bo­kie­go podzia­łu mię­dzy wschod­nim i zachod­nim chrze­ści­jań­stwem, trze­cie zaś tysiąc­le­cie musi pod­jąć zada­nie przy­wró­ce­nia pier­wot­nej jed­no­ści chrze­ści­jań­stwa – napi­sał kar­dy­nał.

Z kolei w Sło­wie wstęp­nym auto­rzy publi­ka­cji zazna­cza­ją, że opra­co­wa­nie uka­zu­je się „w szcze­gól­nym kon­tek­ście histo­rycz­nym i kościel­nym zwią­za­nym z obcho­da­mi 500-lecia Refor­ma­cji. Sta­no­wi więc jubi­le­uszo­wy dar opol­skie­go śro­do­wi­ska aka­de­mic­ko-eku­me­nicz­ne­go.”

---

Gale­ria