Eschatologiczna i ekumeniczna nadzieja

Nabo­żeń­stwo odby­ło się 9 grud­nia 2018 r. w rzym­sko­ka­to­lic­kiej archi­ka­te­drze Chry­stu­sa Kró­la w Kato­wi­cach. Eku­me­nicz­nej litur­gii Sło­wa Boże­go prze­wod­ni­czył rzym­sko­ka­to­lic­ki metro­po­li­ta kato­wic­ki abp Wik­tor Skworc, któ­ry przy­wi­tał zgro­ma­dzo­nych. Sło­wa pozdro­wie­nia wygło­sił rów­nież ks. dr Marian Nie­miec, prze­wod­ni­czą­cy Ślą­skie­go Oddzia­łu Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej i biskup die­ce­zji kato­wic­kiej Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go. – Pro­śmy o ducha mądro­ści, roz­wa­gi, poczu­cie odpo­wie­dzial­no­ści i soli­dar­no­ści mię­dzy­ludz­kiej, aby­śmy napraw­dę byli dobry­mi gospo­da­rza­mi naszej Zie­mi – mówił lute­rań­ski duchow­ny.

Tek­sty biblij­ne czy­ta­ne były na prze­mian w języ­ku pol­skim i angiel­skim przez świec­kich i duchow­nych. Ewan­ge­lię w j. pol­skim zaśpie­wał wg tra­dy­cji przy­ję­tej w litur­gii pra­wo­sław­nej ks. mitrat Ser­giusz Dzie­wia­tow­ski. Szcze­gól­ne zna­cze­nie mia­ło czy­ta­nie opi­su stwo­rze­nia, w któ­re wkom­po­no­wa­no frag­men­ty muzycz­ne w wyko­na­niu Chó­ru i Orkie­stry Stu­den­tów Aka­de­mii Muzycz­nej w Kato­wi­cach pod dyr. ks. Bar­to­sza Zyg­mun­ta.

Pierw­sze kaza­nie wygło­sił abp Skworc, któ­ry nawią­zał do pyta­nia Boga skie­ro­wa­ne­go do Ada­ma w raju. Kazno­dzie­ja przy­po­mniał, że pyta­nie „Gdzie jesteś Ada­mie?” doty­czy całej ludz­ko­ści i kwe­stii jej odpo­wie­dzial­no­ści za dar, któ­ry otrzy­ma­ła od Pana:

- Czy Adam o ser­cu zra­nio­nym grze­chem, czę­sto nie­pa­trzą­cy w nie­bo jest jesz­cze zdol­ny do odpo­wie­dzi? Czy Adam ze wzro­kiem utkwio­nym w zie­mię, któ­rą od poko­leń dewa­stu­je i eks­plo­atu­je do gra­nic moż­li­wo­ści jest zdol­ny do odej­ścia od eko­lo­gicz­ne­go grze­chu, do nawró­ce­nia? – pytał hie­rar­cha.

Duchow­ny wska­zał na dra­mat wyni­ka­ją­cy z roz­my­tej odpo­wie­dzial­no­ści obja­wia­ją­cy się w afir­ma­cji kon­sump­cjo­ni­zmu i bra­ku zain­te­re­so­wa­nia stwo­rze­niem.

Wszyst­kim życz­my dobro­by­tu, ale waż­ne jest, żeby­śmy go nie widzie­li wyłącz­nie w kate­go­riach rze­czy mate­rial­nych, wszak ist­nie­je bogac­two war­to­ści ducho­wych, na któ­re zwra­ca uwa­gę chrze­ści­jań­stwo i inne reli­gie– powie­dział abp Skworc.

To nie koniec złych wia­do­mo­ści

Jesz­cze moc­niej w kon­tek­ście eku­me­nicz­nym wybrzmia­ły sło­wa abpa Ander­sa Wej­ry­da, pre­zy­den­ta Świa­to­wej Rady Kościo­łów na Euro­pę i eme­ry­to­wa­ne­go arcy­bi­sku­pa ewan­ge­lic­ko-lute­rań­skie­go Kościo­ła Szwe­cji.

Nie­po­ko­je poli­tycz­ne i stru­mień uchodź­ców wywo­ła­ny w dużym stop­niu przez zmia­ny kli­ma­tycz­ne, dopie­ro się zaczy­na­ją. Nie­ste­ty nadej­dą dni dużo bar­dziej dra­ma­tycz­ne. To nie jest alar­mizm! To jest realizm. Dla wie­lu nad­cho­dzi apo­ka­lip­sa. Teraz, tak jak wte­dy, musi nas łączyć escha­to­lo­gicz­na nadzie­ja!– zazna­czył lute­rań­ski arcy­bi­skup.

Szwedz­ki kazno­dzie­ja przy­po­mniał, że dla wie­lu ‘eku­me­nicz­ny’ ozna­cza miły wobec innych wie­rzą­cych.

Oczy­wi­ście jest to dobra rzecz, ale to tyl­ko drob­na część tego, o co cho­dzi w eku­me­nii. Sło­wo ‘eku­me­nicz­ny’ pocho­dzi od grec­kie­go sło­wa oikós i ozna­cza dom, nasz wspól­ny dom, wią­że się on też z eko­no­mią i eko­lo­gią, stąd nie dzi­wi zatem fakt, że eku­me­nizm tak anga­żo­wał się w budo­wa­nie poko­ju i pojed­na­nia w cią­gu ostat­nie­go stu­le­cia, pod­czas pierw­szej woj­ny świa­to­wej i póź­niej – stwier­dził.

Abp Wej­ryd wska­zał, że dzie­je ludz­ko­ści nazna­czo­ne są ego­izmem i krót­ko­wzrocz­no­ścią, a instru­men­ty finan­so­we prze­sta­ły być narzę­dzia­mi, a prze­obra­zi­ły się w strasz­li­we rzą­dy pie­nią­dza, w któ­rych słu­ga stał się panem, a śro­dek celem samym w sobie. Szwedz­ki duchow­ny przy­po­mniał, że roz­po­czę­ta w latach 60. XX wie­ku współ­pra­ca eku­me­nicz­na mię­dzy Kościo­ła­mi zrze­szo­ny­mi w Świa­to­wej Radzie Kościo­łów a Kościo­łem rzym­sko­ka­to­lic­kim, umoż­li­wi­ła nowe spoj­rze­nie i per­spek­ty­wy nowe­go dzia­ła­nia.

- W tych dniach, kie­dy seku­la­ryzm sta­ra się spy­chać Kościo­ły z powro­tem w prze­strzeń per se „reli­gij­ną”, co praw­do­po­dob­nie nale­ży rozu­mieć jako prze­strzeń czy­sto pry­wat­nej przy­jem­no­ści, waż­ne jest, byśmy pod­trzy­my­wa­li wię­zi mię­dzy tym co pry­wat­ne a tym co wspól­ne, ludz­kie i eko­lo­gicz­ne, Kościo­łem i spo­łe­czeń­stwem, histo­rią, wizja­mi oraz dzi­siej­szą epo­ką. Oto praw­dzi­wy eku­me­nizm!– dodał.

Po prze­ka­za­niu zna­ku poko­ju, uczest­ni­cy wspól­nie zmó­wi­li Modli­twę Pań­ską. Przed bło­go­sła­wień­stwem, któ­re­go udzie­lił abp Wik­tor Skworc, sło­wa podzię­ko­wa­nia za wspól­ną modli­twę, pozdro­wie­nia i krót­ką reflek­sję prze­ka­zał bp Jerzy Samiec, pre­zes Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej i zwierzch­nik Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go w Pol­sce.

Eku­me­nicz­ne pozdro­wie­nia i piel­grzym­ka

Bp Samiec pod­kre­ślił, że eku­me­nia z natu­ry rze­czy doty­czy całej zie­mi, podzia­łów mię­dzy ludź­mi i róż­nych inte­re­sów. Istot­ne jest jed­nak, aby podej­mo­wać odpo­wie­dzial­ność nie tyl­ko za Kościo­ły, samych sie­bie, ale i za całe stwo­rze­nie, gdyż w ten spo­sób moż­na zmie­rzyć się ze skut­ka­mi i podej­mo­wać dzia­ła­nia na rzecz wszyst­kich.

W litur­gii eku­me­nicz­nej udział wzię­li świec­cy i duchow­ni repre­zen­tu­ją­cy róż­ne tra­dy­cje. Oprócz wspo­mnia­nych osób, obec­ni byli m.in. bp Inge­borg Midt­tøm­me z die­ce­zji Møre lute­rań­skie­go Kościo­ła Nor­we­gii, zwierzch­ni­cy Kościo­łów Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej: bp M. Karol Babi z Kościo­ła Sta­ro­ka­to­lic­kie­go Maria­wi­tów i ks. super­in­ten­dent Andrzej Malic­ki z Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Meto­dy­stycz­ne­go.

Nie zabra­kło rów­nież kil­ku­na­stu uczest­ni­ków 3. Eku­me­nicz­nej Piel­grzym­ki dla Spra­wie­dli­wo­ści Kli­ma­tycz­nej, któ­ra z Bonn dotar­ła do Kato­wic. Eku­me­nicz­ni pąt­ni­cy wyko­na­li po nabo­żeń­stwie krót­ką pieśń na zakoń­cze­nie swo­jej dro­gi, któ­ra mia­ła zwró­cić uwa­gę na wyzwa­nia zwią­za­ne ze spra­wie­dli­wo­ścią eko­lo­gicz­ną.

---

Gale­ria