Leszno: polskokatolicy i ewangelicy razem

9 listo­pa­da br. odby­ło się w Lesz­nie nabo­żeń­stwo eku­me­nicz­ne zor­ga­ni­zo­wa­ne przez dwie para­fie: ewan­ge­lic­ko-augs­bur­ską oraz pol­sko­ka­to­lic­ką.

Choć w wie­lu mia­stach tego typu przed­się­wzię­cia są już prak­tycz­nie codzien­no­ścią, w Lesz­nie o chlub­nych tra­dy­cjach tole­ran­cji są nie­ste­ty wciąż nowo­ścią. Ini­cja­to­rem ostat­nie­go nabo­żeń­stwa byli ewan­ge­li­cy, któ­rzy na począt­ku tego roku zor­ga­ni­zo­wa­li podob­ne, z kato­li­ka­mi wyzna­nia rzym­skie­go.

Nabo­żeń­stwo zosta­ło odpra­wio­ne w kapli­cy para­fii ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skiej przez duchow­nych obu wyznań – ks. Sła­wo­mi­ra Siko­rę z para­fii ewan­ge­lic­kiej i ks. Tade­usza Kra­siej­kę z para­fii kato­lic­kiej. Kaza­nie wygło­sił gość, co ma się stać tra­dy­cją.

W swej wypo­wie­dzi ks. Kra­siej­ko nawią­zał do histo­rii eku­me­ni­zmu w ramach swo­je­go Kościo­ła. Wspo­mniał o nie­for­mal­nym eku­me­nicz­nym spo­tka­niu z lute­ra­na­mi w Erfur­cie w 1860 r. oraz o eku­me­nicz­nej kon­fe­ren­cji z Kościo­ła­mi Angli­kań­skim i Pra­wo­sław­nym w latach 1874–1875 w Bonn.

Ksiądz zwró­cił uwa­gę rów­nież na wła­ści­we rozu­mie­nie ruchu eku­me­nicz­ne­go: „Eku­me­nia to nie nawra­ca­nie na naszą wia­rę, czy wyzna­nie, to nie dąż­ność do pano­wa­nia jed­ne­go Kościo­ła nad dru­gim. Eku­me­nizm to nie jest dopro­wa­dza­nie do jed­no­ści wszyst­kich przez domi­na­cję jed­ne­go. Eku­me­nizm to ruch dążą­cy do peł­ni chrze­ści­jań­stwa w szu­ka­niu jed­no­ści w róż­no­rod­no­ści.”

W koń­co­wej czę­ści kaza­nia pol­sko­ka­to­lic­ki duchow­ny zwró­cił uwa­gę na isto­tę wspól­nej modli­twy do jed­ne­go Boga, któ­ry łączy wszyst­kich chrze­ści­jan.

Dla wier­nych obu para­fii nabo­żeń­stwo było nie­co­dzien­nym prze­ży­ciem, ponie­waż obie para­fie zaczy­na­ją funk­cjo­no­wać na nor­mal­nych zasa­dach po latach trud­no­ści.

Para­fia ewan­ge­lic­ka przez bli­sko 80 lat ist­nia­ła jedy­nie jako filiał para­fii poznań­skiej, któ­rej pro­boszcz przy­jeż­dżał raz w mie­sią­cu by odpra­wić nabo­żeń­stwo. Siłą rze­czy kon­takt żyją­cych w dia­spo­rze ewan­ge­li­ków z dusz­pa­ste­rzem oraz ze sobą nawza­jem był ogra­ni­czo­ny. W 2001 r. filiał w Lesz­nie otrzy­mał swe­go dusz­pa­ste­rza i stał się para­fią samo­dziel­ną.

Poprzed­ni dusz­pa­sterz para­fii pol­sko­ka­to­lic­kiej zagi­nął w nie­wy­ja­śnio­nych oko­licz­no­ściach i przez pra­wie 10 lat wier­ni mie­li kon­takt jedy­nie z duchow­nym przy­jeż­dża­ją­cym spo­za mia­sta. We wrze­śniu tego roku został ordy­no­wa­ny nowy duchow­ny, obec­nie na sta­łe miesz­ka­ją­cy w Lesz­nie.

Jed­na ze star­szych para­fia­nek para­fii pol­sko­ka­to­lic­kiej przy­po­mnia­ła po nabo­żeń­stwie, że w okre­sie mię­dzy­wo­jen­nym, w trud­nych cza­sach wal­ki o byt kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go, lesz­czyń­scy ewan­ge­li­cy udo­stęp­nia­li swo­ją kapli­cę na nabo­żeń­stwa jej Kościo­ła. Tak więc dobre i przy­ja­ciel­skie sto­sun­ki obu wspól­not chrze­ści­jań­skich są wpi­sa­ne w histo­rię mia­sta. Z pew­no­ścią będą one pogłę­bia­ne poprzez wspól­ne przed­się­wzię­cia eku­me­nicz­ne w Lesz­nie.