U adwentystów — o wolności religijnej

Adwen­ty­ści Dnia Siód­me­go są prze­ko­na­ni, iż wol­ność reli­gij­na jest pod­sta­wo­wym pra­wem czło­wie­ka. Przed­sta­wia­nie w fał­szy­wym świe­tle albo ośmie­sza­nie innych wyznań czy reli­gii jest nie­do­pusz­czal­ne – powie­dział pastor Miro­sław Hara­sim (na zdj.) w cza­sie XV Spo­tka­nia Eku­me­nicz­ne­go w Sano­ku. W ramach Tygo­dnia Powszech­nej Modli­twy o Jed­ność Chrze­ści­jan (18–25 stycz­nia), w Sano­ku roz­po­czę­ło się XV Spo­tka­nie Eku­me­nicz­ne. W cią­gu kil­ku dni chrze­ści­ja­nie z czte­rech Kościo­łów, któ­rych wspól­no­ty znaj­du­ją się na tere­nie mia­sta, będą spo­ty­kać się i odwie­dzać w swo­ich świą­ty­niach.

Pierw­sze spo­tka­nie odby­ło się 21 stycz­nia w zbo­rze Kościo­ła Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go. „Nasza wspól­no­ta w Sano­ku jest nie­wiel­ka, nale­ży do niej pra­wie 20 osób. Na jej cze­le stoi star­szy zbo­ru, funk­cję tę peł­ni brat Jacek Mate­ra — powie­dział pastor Miro­sław Hara­sim, gospo­darz uro­czy­sto­ści. — Cie­szę się z tego, że tego­rocz­ne Spo­tka­nie Eku­me­nicz­ne roz­po­czy­na­my w naszym Koście­le. Wła­śnie dzi­siaj, 21 stycz­nia, Kościół adwen­ty­stycz­ny obcho­dzi Mię­dzy­na­ro­do­wy Dzień Wol­no­ści Reli­gij­nej”.

Na pro­gram spo­tka­nia zło­ży­ło się śpie­wa­nie pie­śni, czy­ta­nie sło­wa Boże­go, homi­lia oraz modli­twa wier­nych w inten­cji pojed­na­nia mię­dzy chrze­ści­ja­na­mi. Nabo­żeń­stwo zakoń­czy­ło się wspól­nym odmó­wie­niem modli­twy „Ojcze nasz”, odczy­ta­niem biblij­ne­go bło­go­sła­wień­stwa i cichą, indy­wi­du­al­ną modli­twą.

W cza­sie homi­lii, któ­rej tytuł brzmiał „Wol­ność reli­gij­na w dia­lo­gu chrze­ści­jań­skim”, pastor Hara­sim powie­dział, że zga­dza się z twier­dze­niem Alek­san­dra Bruck­ne­ra, histo­ry­ka kul­tu­ry, iż wyda­rze­niem, któ­re roz­sła­wi­ło Pol­skę w całym świe­cie, było nie tyle zwy­cię­stwo pod Grun­wal­dem, ale uchwa­lo­na w roku 1573 Kon­fe­de­ra­cja War­szaw­ska.

Był to poli­tycz­ny akt tole­ran­cji reli­gij­nej, uchwa­lo­ny przez Sejm w War­sza­wie, pozwa­la­ją­cy wybie­rać dowol­ne wyzna­nie oraz dopusz­cza­ją­cy ist­nie­nie prze­róż­nych odła­mów chrze­ści­jań­stwa. Usta­wa ta spra­wi­ła, że XVI-wiecz­na Rzecz­po­spo­li­ta zyska­ła w Euro­pie mia­no kra­ju tole­ran­cji reli­gij­nej i w znacz­nym stop­niu przy­czy­ni­ła się do roz­wo­ju kul­tu­ry pol­skie­go odro­dze­nia.

„Bóg stwo­rzył nas jako isto­ty wol­ne. Sza­cu­nek, otwar­tość na sie­bie i chęć wza­jem­ne­go pozna­nia, są to war­to­ści biblij­ne – pod­kre­ślił pastor. – Przy­kła­dem dia­lo­gu jest dzia­łal­ność św. Paw­ła Apo­sto­ła, któ­ry w cza­sie poby­tu w Ate­nach zazna­jo­mił się z wie­rze­nia­mi lokal­nej spo­łecz­no­ści, oso­bi­ście poznał miesz­kań­ców mia­sta, pochwa­lił ich za poboż­ność i rozu­mie­nie idei Boga, jaki na ów czas mie­li Gre­cy. Zasa­dą dia­lo­gu ma być sza­cu­nek, wska­za­nie ist­nie­ją­cych podo­bieństw, ale też nie moż­na uni­kać poru­sza­nia tych zagad­nień, któ­re dzie­lą. Nie wol­no wywyż­szać się, ponie­waż pro­wa­dzi to do agre­sji słow­nej czy fizycz­nej, cze­go przy­kła­dy mie­li­śmy nie raz w histo­rii”.

To Chry­stus powo­łał nas do wol­no­ści, On ma być dla nas wzo­rem życia. Wol­ność zakła­da służ­bę miło­ści, i to nie tyl­ko miło­wa­nie bliź­nie­go, ale tak­że nie­przy­ja­ciół. Nie wol­no pano­wać nad dru­gim czło­wie­kiem, narzu­cać mu swo­ich poglą­dów, pod­kre­ślił gospo­darz spo­tka­nia. Przy­to­czył on tak­że zda­nie, któ­re 10 czerw­ca 1987 roku wypo­wie­dział papież Jan Paweł II na kra­kow­skich Bło­niach: „Boże, broń nas przed nie­na­wi­ścią iuprze­dze­niem wobec ludzi innych prze­ko­nań”.

Spo­tka­nie zgro­ma­dzi­ło kil­ku­dzie­się­ciu chrze­ści­jan z czte­rech Kościo­łów, na cze­le z paste­rza­mi: ks. Ryszar­dem Rawic­kim (Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki), ks. Janem Anto­no­wi­czem (Kościół pra­wo­sław­ny), o. Sta­ni­sła­wem Gli­stą OFM­Conv (Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki).

Kościół Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go, zwa­ny też Kościo­łem adwen­ty­stycz­nym, nale­ży do pro­te­stanc­kich wspól­not reli­gij­nych, a dok­try­nal­nie repre­zen­tu­je teo­lo­gię biblij­ną, mają­cą za jedy­ną pod­sta­wę wia­ry Pismo Świę­te. Histo­rycz­nie KADS powstał w roku 1844 w USA. Do Pol­ski idee adwen­ty­stycz­ne dotar­ły pod koniec XIX wie­ku, pierw­szy ośro­dek adwen­ty­zmu powstał w Żar­nów­ku na Woły­niu (1888), dru­gi w Pozna­niu (1895), trze­ci w Biel­sku-Bia­łej (1903).

Pod­sta­wo­wą jed­nost­ką orga­ni­za­cyj­ną jest zbór, czy­li kościół lokal­ny, zrze­sza­ją­cy wier­nych dane­go tere­nu. Naj­wyż­szą wła­dzą zbo­ru jest zebra­nie zbo­ro­we, zaś jego orga­nem wyko­naw­czym i zarzą­dza­ją­cym — rada zbo­ru. Reli­gij­nym przy­wód­cą zbo­ru jest duchow­ny — pastor. Lokal­ne zbo­ry łączą się w die­ce­zje, któ­re two­rzą unię, czy­li Kościół kra­jo­wy. Unie wcho­dzą w skład ogól­no­świa­to­we­go KADS.

Adwen­ty­ści wie­rzą, w jed­no­ści z całym Kościo­łem chrze­ści­jań­skim, w Jedy­ne­go Boga w Trój­cy Osób: w Boga Ojca jako Stwór­cę wszech­rze­czy, Jezu­sa Chry­stu­sa jako Syna Boże­go i Zbaw­cę oraz Ducha Świę­te­go jako Odno­wi­cie­la. Wszyst­kie praw­dy wary opie­ra­ją jedy­nie na auto­ry­te­cie Pisma świę­te­go. Wier­ni pod­kre­śla­ją „adwen­tyzm”, czy­li wia­rę w powtór­ne i chwa­leb­ne przyj­ście Chry­stu­sa przy koń­cu cza­sów oraz zwią­za­ną z tym chrze­ści­jań­ską nadzie­ję i ocze­ki­wa­nie. Spo­tka­nia modli­tew­ne odby­wa­ją się w sobo­ty. Cha­rak­te­ry­stycz­ną cechą adwen­ty­stów jest tro­ska o zdro­wie fizycz­ne i sto­so­wa­nie zasad zdro­we­go try­bu życia, a tak­że nie­uży­wa­nie alko­ho­lu, tyto­niu, nar­ko­ty­ków oraz sto­so­wa­nie die­ty. W Pol­sce Kościół ten wyda­je mie­sięcz­ni­ki „Zna­ki Cza­su” i „Głos Adwen­tu” oraz książ­ki o tema­ty­ce spo­łecz­no-reli­gij­nej i zdro­wot­nej.

Według danych Głów­ne­go Urzę­du Sta­ty­stycz­ne­go z 2004 r., KADS liczy ok. 10 tys. wyznaw­ców. Naj­więk­szą wspól­no­tą chrze­ści­jań­ską jest Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki (35 mln), następ­nie Pol­ski Auto­ke­fa­licz­ny Kościół Pra­wo­sław­ny (ok. 510 tys.), Kościół Grec­ko­ka­to­lic­ki (120 tys.), Kościół Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­ski w RP (ok. 80 tys.), Kościół Sta­ro­ka­to­lic­ki Maria­wi­tów (24 tys.), Kościół Pol­sko­ka­to­lic­ki w RP (22 tys.), Kościół Zie­lo­no­świąt­ko­wy (20 tys.), Kościół Ewan­ge­lic­ko-Meto­dy­stycz­ny (ok. 5 tys.), Kościół Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ny w RP (ok. 4 tys.). Około125 tys. wyznaw­ców liczą­Świad­ko­wie Jeho­wy, jed­nakz powo­du odrzu­ce­nia pod­sta­wo­wej dok­try­ny chrze­ści­jań­skie­jo Trój­cy Świę­tej, nie są oni chrze­ści­ja­na­mi.