Włoski papabile — Kardynał Dionigi Tettamanzi

Kar­dy­nał Dio­ni­gi Tet­ta­man­zi, arcy­bi­skup Medio­la­nu, uro­dził się w Rena­te w pro­win­cji i die­ce­zji medio­lań­skiej, 14 mar­ca 1934 r. W wie­ku 11 lat wstą­pił do semi­na­rium die­ce­zjal­ne­go w Seve­so San Pie­tro, następ­nie do wyż­sze­go semi­na­rium w Vene­go­no Infe­rio­re. Tam otrzy­mał magi­ste­rium a potem licen­cjat z teo­lo­gii (1957 r.)

28 czerw­ca 1957 r. Tet­ta­man­zi zosta­je wyświę­co­ny na kapła­na przez arcy­bi­sku­pa Medio­la­nu, Gio­van­ni Bat­ti­sta Mon­ti­nie­go, póź­niej­sze­go papie­ża Paw­ła VI. Po świę­ce­niach stu­diu­je teo­lo­gię w Rzy­mie, w Papie­skim Semi­na­rium Lom­bardz­kim oraz na Uni­wer­sy­te­cie Gre­go­riań­skim.

Stu­dia wień­czy uzy­ska­niem dok­to­ra­tu z teo­lo­gii bro­niąc pra­cy “Obo­wią­zek apo­stol­stwa swiec­kich”. Powra­ca do swo­jej macie­rzy­stej die­ce­zji jako pro­fe­sor teo­lo­gii w niż­szych semi­na­riach w Masna­go i Seve­so San Pie­tro. Pra­cę te kon­ty­nu­uje do 1966 r.

Następ­nie podej­mu­je się pra­cy w wyż­szym semi­na­rium w Vene­go­no Infe­rio­re, gdzie przez ponad 20 lat wykła­da teo­lo­gię moral­ną sku­pia­jąc się głów­nie na zagad­nie­niach mał­żeń­stwa i poku­ty w aspek­cie dogma­tycz­no-moral­nym. W tym samym cza­sie ks. Dio­ni­gi Tet­ta­man­zi pro­wa­dzi wykła­dy z teo­lo­gii pasto­ral­nej w Medio­la­nie, w Insty­tu­cie Kapłań­skim Marii Nie­po­ka­la­nej, Lom­bardz­kim Regio­nal­nym Insty­tu­cie Dusz­pa­ster­skim, P.I.M.E oraz Flo­renc­kim Insty­tu­cie Teo­lo­gicz­nym.

W swo­ich wykła­dach kon­cen­tru­je się na kwe­stiach fun­da­men­tal­nych teo­lo­gii moral­nej, obok szcze­gó­ło­wych zwią­za­nych głów­nie z mał­żeń­stwem, rodzi­ną, sek­su­al­no­ścią i bio­ety­ką. Znacz­nie rza­dziej poru­sza kwe­stie odno­szą­ce się do sakra­men­to­lo­gii, ekle­zjo­lo­gii i teo­lo­gii pasto­ral­nej.

W 1987 r. ks. Dio­ni­gi Tet­ta­man­zi zosta­je rek­to­rem Papie­skie­go Semi­na­rium Lom­bardz­kie­go w Rzy­mie, w 1989 r. zosta­je powo­ła­ny na sta­no­wi­sko Prze­wod­ni­czą­ce­go Kole­gium dzien­ni­ka epi­sko­pa­tu wło­skie­go „Avve­ni­re”.

1 lute­go 1989 ks. Dio­ni­gi Tet­ta­man­zi zosta­je wybra­ny arcy­bi­sku­pem metro­po­li­tą Anco­na-Osi­mo. Sakrę bisku­pia przyj­mu­je w kate­drze medio­lań­skiej z rąk kard. Car­lo Marii Mar­ti­nie­go. Na cze­le swo­jej archi­die­ce­zji jak i Kon­fe­ren­cji Bisku­pów Mar­che pozo­sta­je przez 1,5 roku. W tym cza­sie bp. Tet­ta­man­zi zosta­je też Prze­wod­ni­czą­cym Komi­sji Epi­sko­pa­tu Włoch (CEI) ds. Rodzi­ny. W 1991 r. nomi­no­wa­ny sekre­ta­rzem gene­ral­nym CEI i w zwiaz­ku z tym rezy­gnu­je z zarzą­dza­nia die­ce­zją Anco­na-Osi­mo.

W 1995 r. Jan Paweł II mia­nu­je bp. Tet­ta­man­zi arcy­bi­sku­pem metro­po­li­tą Genui. Jako arcy­bi­skup Genui peł­ni tak­że obo­wiąz­ki prze­wod­ni­czą­ce­go lokal­nej Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pa­tu. W tym samym roku, na pięć kolej­nych lat, zosta­je wice­prze­wod­ni­czą­cym CEI. W stycz­niu 1998 r. abp Dio­ni­gi Tet­ta­man­zi obej­mu­je sta­no­wi­sko kra­jo­we­go asy­sten­ta kościel­ne­go Sto­wa­rzy­sze­nia Leka­rzy Kato­lic­kich Włoch.

Dio­ni­gi Tet­ta­man­zi uczest­ni­czy jako eks­pert z nomi­na­cji papie­skiej w Syno­dzie Bisku­pów poświe­co­nym rodzi­nie w 1980 r. i świec­kim w 1987 r. oraz jako ojciec syno­dal­ny w nad­zwy­czaj­nych syno­dach poświe­co­nych Euro­pie (w 1991 r i 1999 r.) oraz życiu zakon­ne­mu (1994 r.). Do 1998 r. peł­ni wie­le funk­cji w urzę­dach Sto­li­cy Apo­stol­skiej: kon­sul­to­ra Kon­gre­ga­cji ds. Nauki Wia­ry (od 1989 r.), kon­sul­to­ra Papie­skiej Rady ds. Rodzi­ny (od 1982 r.), kon­sul­to­ra (od 1985 r.) i człon­ka (od 1991 r.) Papie­skiej Komi­sji ds. Dusz­pa­ster­stwa Pra­cow­ni­ków Służ­by Zdro­wia oraz człon­ka Papie­skiej Rady ds. Środ­ków Spo­łecz­ne­go Prze­ka­zu (od 1994 r.).

Kre­owa­ny i ogło­szo­ny kar­dy­na­łem przez papie­ża Jana Paw­ła II na kon­sy­sto­rzu 21 lute­go 1998 r. z tytu­łem św. Ambro­że­go i Karo­la. 11 lip­ca 2002 r. abp Dio­ni­gi Tet­ta­man­zi został wybra­ny arcy­bi­sku­pem Medio­la­nu. Po raz pierw­szy we współ­cze­snej histo­rii papież prze­niósł wło­skie­go kar­dy­na­ła z jed­nej die­ce­zji do dru­giej.

Jako kar­dy­nał abp Dio­ni­gi Tet­ta­man­zi pozo­sta­wał członkiem:-Kongregacji ds Ducho­wień­stwa, ds. Edu­ka­cji Kato­lic­kiej i Koscio­łów wschod­nich, ‑Pre­fek­tu­ry Spraw eko­no­micz­nych Sto­li­cy Apo­stol­skiej-Rady Kar­dy­na­łów ds. pro­ble­mów orga­ni­za­cyj­nych i eko­no­micz­nych Sto­li­cy Apo­stol­skiej- X Rady Zwy­czaj­nej Sekre­ta­ria­tu Gene­ral­ne­go Syno­du Biskupów,-Rady Nad­zwy­czaj­nej ds. Euro­py sekre­ta­ria­tu gene­ral­ne­go syno­du Bisku­pów.

Zob.

kard. Ange­lo Sco­la

kard. Ange­lo Soda­no