XIV. Niedziela po Trójcy Świętej — “Wiara twoja uzdrowiła cię”

“A w dro­dze do Jero­zo­li­my prze­cho­dził mię­dzy Sama­rią i Gali­leą. Gdy wszedł do pew­nej wio­ski, wyszło naprze­ciw nie­go dzie­się­ciu trę­do­wa­tych mężów, któ­rzy sta­nę­li z dale­ka. I pod­nie­śli swój głos, mówiąc: Jezu­sie, Mistrzu! Zmi­łuj się nad nami. A gdy ich ujrzał, rzekł do nich: Idź­cie, ukaż­cie się kapła­nom. A gdy szli, zosta­li oczysz­cze­ni. Jeden zaś z nich, widząc, że został uzdro­wio­ny, wró­cił, dono­śnym gło­sem chwa­ląc Boga. I padł na twarz do nóg jego, dzię­ku­jąc mu, a był to Sama­ry­ta­nin. A Jezus ode­zwał się i rzekł: Czyż nie dzie­się­ciu zosta­ło oczysz­czo­nych? A gdzie jest dzie­wię­ciu? Czyż nikt się nie zna­lazł, któ­ry by wró­cił i oddał chwa­łę Bogu, tyl­ko ten cudzo­zie­miec? I rzekł mu: Wstań, idź! Wia­ra two­ja uzdro­wi­ła cię.” (Łk 17,11–19)

Czło­wiek, któ­re zetknął się z Chry­stu­sem został uzdro­wio­ny. Dzi­siaj każ­dy, kto spo­tka na swo­jej dro­dze Ewan­ge­lię ma szan­sę na zba­wie­nie duszy. Jeśli czy­jeś ser­ce jest otwar­te na Sło­wo Boże, wte­dy na pew­no dostę­pu­je zba­wie­nia. Owe skie­ro­wa­nie się na Chry­stu­sa jest tym samym, czym pad­nię­cie Sama­ry­ta­ni­na do stóp Jezu­sa. To for­ma oka­za­nia wdzięcz­no­ści Panu za jego miło­sier­dzie, za każ­do­ra­zo­we lecze­nie naszej duszy.

„Wstań, idź! Wia­ra two­ja uzdro­wi­ła cię” – Chry­stus pozwa­la nam iść dro­gą cał­ko­wi­cie bez­piecz­ną. Potrze­by naszej duszy, nasze­go wnę­trza, zosta­ły zaspo­ko­jo­ne. Tak samo jest z ludz­kim zba­wie­niem. Jeste­śmy zba­wie­ni “łaską przez wia­rę” (Efez. 2,8), a nasze zba­wie­nie jest pew­ne. Jeśli jed­nak nie ma w nas szcze­re­go i peł­ne­go wyzna­nia, zabrak­nie też rado­ści z boże­go miło­sier­dzia.

Posta­wę wobec Boga przyj­mu­je­my w nas samych, w naszym wnę­trzu, lecz widocz­ne świa­dec­two nasze­go życia uspra­wie­dli­wia nas przed ludź­mi.

“Pan pod­trzy­mu­je wszyst­kich upa­da­ją­cych i pod­no­si wszyst­kich zgnę­bio­nych. Speł­nia życze­nie tych, któ­rzy się go boją, a woła­nie ich sły­szy i wyba­wia ich”. (Ps. 145,14.19) Amen.