Zmarł biskup Ignacy Jeż

W Rzy­mie zmarł nagle eme­ry­to­wa­ny biskup kosza­liń­sko-koło­brze­ski Igna­cy Jeż. Hie­rar­cha zmarł w karet­ce w dro­dze do kli­ni­ki Gemel­li. Rano jesz­cze był na śnia­da­niu. Duchow­ny brał udział w piel­grzym­ce archi­die­ce­zji kato­wic­kiej z oka­zji zakoń­cze­nia Roku św. Jac­ka.

93-let­ni Igna­cy Jeż uro­dził się w Rado­my­ślu Wiel­kim w die­ce­zji tar­now­skiej (31.07.1914 r). Jego ojciec prze­niósł się potem do Kato­wic, aby po odzy­ska­niu przez Pol­skę nie­pod­le­gło­ści orga­ni­zo­wać na Ślą­sku sądow­nic­two. Rodzi­na Jeżów miesz­ka­ła naj­pierw w Kato­wi­cach na ul. Gli­wic­kiej, póź­niej na ul. Kościusz­ki.

Po ukoń­cze­niu liceum im. Mic­kie­wi­cza Igna­cy wstą­pił do ślą­skie­go semi­na­rium duchow­ne­go w Kra­ko­wie. Świę­ce­nia kapłań­skie przy­jął z rąk bp. Sta­ni­sła­wa Adam­skie­go 20 czerw­ca 1937 r. Jego pierw­szą pla­ców­ką była para­fia w ówcze­snych Haj­du­kach Wiel­kich, obec­nie — Cho­rzo­wie Bato­rym.

W sierp­niu 1942 r. ks. Igna­cy Jeż został aresz­to­wa­ny przez gesta­po i oskar­żo­ny o zor­ga­ni­zo­wa­nie “mani­fe­sta­cji” o cha­rak­te­rze anty­pań­stwo­wym. Uzna­no, że odpra­wie­nie mszy św. za pokój duszy ks. Józe­fa Czem­pie­la, zmar­łe­go śmier­cią męczeń­ską w obo­zie kon­cen­tra­cyj­nym w Dachau, sta­no­wi­ło dzia­ła­nie prze­ciw­ko oku­pan­to­wi. Wywie­zio­no go do obo­zu kon­cen­tra­cyj­ne­go w Dachau, gdzie prze­by­wał do koń­ca woj­ny.

Doświad­cze­nia z okre­su obo­zo­we­go bp Jeż zebrał w książ­ce pt. “Bło­go­sław­cie Pana świa­tło i ciem­no­ści”. Tuż po woj­nie był kape­la­nem obo­zu repa­tria­cyj­ne­go w Göp­pin­gen koło Stut­t­gar­tu. Po powro­cie do Pol­ski w 1946 r. pra­co­wał w para­fiach w Radli­nie i Bogu­ci­cach, był kate­che­tą, a następ­nie dyrek­to­rem Gim­na­zjum Kato­lic­kie­go św. Jac­ka w Kato­wi­cach, a po jego prze­mia­no­wa­niu na Niż­sze Semi­na­rium Duchow­ne objął sta­no­wi­sko rek­to­ra.

W 1960 r. papież Jan XXIII mia­no­wał go pomoc­ni­czym bisku­pem w Gorzo­wie Wiel­ko­pol­skim. Był tam współ­pra­cow­ni­kiem inne­go Ślą­za­ka, bp. Wil­hel­ma Plu­ty. W tym cza­sie uczest­ni­czył też w Sobo­rze Waty­kań­skim II. W 1972 r. został pierw­szym ordy­na­riu­szem die­ce­zji kosza­liń­sko-koło­brze­skiej. W 1992 r. został prze­nie­sio­ny w stan spo­czyn­ku.

Bp Igna­cy był lau­re­atem wie­lu nagród i odzna­czeń. “Peł­na szu­fla­da” — mówił żar­to­bli­wie bp Jeż. Min. dwu­krot­nie został nagro­dzo­ny tytu­łem Czło­wie­ka Roku na Pomo­rzu Środ­ko­wym, a w 2001 r. Kapi­tu­ła Tytu­łu uzna­ła Bisku­pa Senio­ra za Czło­wie­ka Stu­le­cia. W 2002 r. Kapi­tu­ła Nagro­dy im. Wło­dzi­mie­rza Pie­trza­ka przy­zna­ła Senio­ro­wi Epi­sko­pa­tu Pol­ski nagro­dę spe­cjal­ną „za owoc­ną posłu­gę kapłań­ską i bisku­pią, zwłasz­cza na zie­miach zachod­nich i pół­noc­nych, oraz za oku­pio­ne cier­pie­niem świa­dec­two wia­ry i życia”. W czerw­cu 2005 r. bp Jeż otrzy­mał z rąk amba­sa­do­ra Nie­miec w Pol­sce dr. Rein­har­da Schwep­pe­go Wiel­ki Krzyż Zasłu­gi za wie­lo­let­nią dzia­łal­ność na rzecz pol­sko-nie­miec­kie­go pojed­na­nia. Został odzna­czo­ny przez pre­zy­den­ta Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej Lecha Kaczyń­skie­go, Krzy­żem Wiel­kim Orde­ru Odro­dze­nia Pol­ski, za wybit­ne zasłu­gi na rzecz prze­mian demo­kra­tycz­nych w Pol­sce, za zaan­ga­żo­wa­nie w nie­sie­niu pomo­cy ludziom potrze­bu­ją­cym, za dzia­łal­ność na rzecz współ­pra­cy pol­sko-nie­miec­kiej.

20 czerw­ca 2007 Biskup Jeż obcho­dził 70-lecie świę­ceń kapłań­skich. Był naj­star­szym pol­skim bisku­pem.