Benedykt XV — papież pokoju

W cza­sie I woj­ny świa­to­wej, po śmier­ci Piu­sa X, kon­kla­we wybra­ło na tron papie­ski Gia­co­mo del­la Chie­sa, któ­ry przy­jął imię Bene­dyk­ta XV. Jego pon­ty­fi­kat był moc­no obli­go­wa­ny woj­ną i jej skut­ka­mi.

W Sto­li­cy Apo­stol­skiej Bene­dykt XV otwo­rzył biu­ro, któ­re mia­ło uła­twiać kon­takt jeń­ców wojen­nych z ich rodzi­na­mi. Cała jego służ­ba w okre­sie zawie­ru­chy wojen­nej upły­wa­ła pod zna­kiem wzy­wa­nia do poko­ju. Bene­dykt XVI nie dzia­łał jedy­nie sło­wem – orga­ni­zo­wał pomoc sani­tar­ną i żyw­no­ścio­wą dla jeń­ców i lud­no­ści kra­jów wal­czą­cych ze sobą. Naka­zał odpra­wić w inten­cji poko­ju w kościo­łach spe­cjal­ne nabo­żeń­stwa do Ser­ca Pana Jezu­sa.

W roku 1914 w ency­kli­ce Ad beatis­si­mi Apo­sto­lo­rum Prin­ci­pis cathe­dram ape­lo­wał do panu­ją­cych na świ­cie o pokój. Swo­je woła­nie powtó­rzył tak­że w roku 1917, kie­dy to doma­gał się uwzględ­nie­nia postu­la­tów Ormian i Pola­ków, któ­rzy wal­czy­li o nie­pod­le­głość.

Za pon­ty­fi­ka­tu Bene­dyk­ta XV powo­ła­no do życia nowy Kodeks Pra­wa Kano­nicz­ne­go. Został on pro­mul­go­wa­ny przez papie­ża 27 maja 1917 r. a wszedł w życie 19 maja 1918 r. Papież zniósł tak­że Kon­gre­ga­cję Indek­su. Wpro­wa­dził pre­fa­cję za zmar­łych i przy­wi­lej odpra­wia­nia trzech Mszy św. w Dzień Zadusz­ny.

Za pon­ty­fi­ka­tu Bene­dyk­ta XV utwo­rzo­no w lip­cu 1918 r. Uni­wer­sy­tet Lubel­ski — póź­niej­szy Kato­lic­ki Uni­wer­sy­tet Lubel­ski (KUL).

Bene­dykt XV przy­wią­zy­wał ogrom­ną wagę do roz­wa­ża­nia Pisma Świę­te­go, cze­mu dał wyraz w ency­kli­ce Spi­ri­tus Parac­li­tus. Za swo­je­go pon­ty­fi­ka­tu powo­łał do ist­nie­nia Kon­gre­ga­cję Kościo­łów Wschod­nich a tak­że Insty­tut Orien­ta­li­stycz­ny w Rzy­mie.

Bene­dykt XV zmarł na gry­pę 22 stycz­nia 1922 roku w Rzy­mie.