Cuda nad papieską urną?

Kato­li­cy wie­rzą, iż nad wybo­rem nowe­go Papie­ża czu­wa łaska Ducha Świę­te­go. Jed­nak spo­sób prze­pro­wa­dze­nia kon­kla­we – wybor­cze­go zgro­ma­dze­nia elek­to­rów nowe­go bisku­pa Rzy­mu, kar­dy­na­łów, — regu­lo­wa­ny jest od wie­ków szcze­gó­ło­wy­mi prze­pi­sa­mi, któ­re mają zapo­biec nad­uży­ciom. Czy taką rolę speł­nia­ją aktu­al­ne prze­pi­sy, wyda­ne przez Jana Paw­ła II w 1996 r, w kon­sty­tu­cji apo­stol­skiej “Uni­ver­si Domi­ni­ci gre­gis”?

W 24 nume­rze angiel­skie­go tygo­dni­ka kato­lic­kie­go “The Tablet”, w maju br., uka­za­ła się recen­zja pew­nej książ­ki o cie­niach i bla­skach histo­rii funk­cjo­no­wa­nia insty­tu­cji kon­kla­we. Recen­zja, jakich wie­le w każ­dym tygo­dni­ku, gdy­by nie oso­ba auto­ra i fakt, iż recen­zja odno­si się nie tyl­ko do książ­ki o histo­rii papie­stwa, ale do cał­kiem współ­cze­sne­go doku­men­tu, do “Uni­ver­si Domi­ni­ci gre­gis”.

Auto­rem jest pro­fe­sor Eamon Duf­fy z Uni­wer­sy­te­tu w Cam­brid­ge, czło­nek Papie­skie­go Komi­te­tu Nauki Histo­rycz­nych oraz prze­wod­ni­czą­cy Bry­tyj­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Teo­lo­gicz­ne­go, jeden z uzna­nych świa­to­wych i kościel­nych auto­ry­te­tów w swo­jej dzie­dzi­nie. Arty­kuł zawie­ra jasną kry­ty­kę papie­skiej Kon­sty­tu­cji okre­śla­ją­cej tryb wybo­ru nowe­go papie­ża. „To jest doku­ment rewo­lu­cyj­ny i według mnie nie­bez­piecz­ny”. Dla prof. Duf­fy naj­więk­sze nie­bez­pie­czeń­stwo aktu­al­ne­go pra­wa wybor­cze­go zawar­te jest w znie­sie­niu wie­ko­we­go wymo­gu, aby Papież wybra­ny został przez więk­szość 2/3 elek­to­rów. W isto­cie nowa legi­sla­ty­wa prze­wi­du­je, iż po 30 nie­sku­tecz­nych pró­bach wybo­ru, wystar­czy zwy­kła więk­szość. „Cho­dzi tu o posta­no­wie­nie nie­roz­sąd­ne i nie­po­trzeb­ne” – pisze prof. Duf­fy.

„Kar­dy­na­ło­wie świę­te­go rzym­skie­go Kościo­ła są oczy­wi­ście poza jakim­kol­wiek podej­rze­niem” – koń­czy prof. Duf­fy – „lecz jeśli przy­jąć hipo­te­tycz­nie, iż zna­la­zła by się wśród nich gru­pa dosta­tecz­nie duża i współ­dzia­ła­ją­ca ze sobą, mogła­by sys­te­ma­tycz­nie unie­moż­li­wiać osią­gnię­cie więk­szo­ści 2/3 przez kolej­nych 30 gło­so­wań dla kan­dy­da­ta im nie­od­po­wia­da­ją­ce­go, i pod­czas 31. pró­by wybrać wła­sne­go czło­wie­ka ze zwy­kła więk­szo­ścią. To jest recep­ta, któ­ra wspie­ra ducha par­tyj­nic­twa a nie szu­ka­nia kon­sen­su, bez pre­ce­den­su w całej histo­rii insty­tu­cji kon­kla­we. Może­my jedy­nie mieć nadzie­ję, że nikt nie pod­po­wie tego kar­dy­na­łom”.

Kole­gium kar­dy­nal­skie liczy obec­nie 167 człon­ków pocho­dzą­cych z całe­go świa­ta. 146 z nich mia­no­wał obec­ny papież. Wybo­ru papie­ża mogą doko­ny­wać jedy­nie ci z nich, któ­rzy nie ukoń­czy­li w momen­cie śmier­ci papie­ża 80 roku życia. Takich kar­dy­na­łów, któ­rzy nie ukoń­czy­li jesz­cze 80 lat życia jest 111. Naj­dłuż­szy „staż” kar­dy­nal­ski posia­da eme­ry­to­wa­ny arcy­bi­skup Wied­nia Franz Koenig, 98 lat, kre­owa­ny kar­dy­na­łem przez papie­ża Jana XXIII 15 grud­nia 1958 r. Pię­ciu kar­dy­na­łów mia­no­wa­nych przez Paw­ła VI posia­da jesz­cze pra­wa wybor­cze: kard. Joseph Rat­zin­ger, 76 lat, Pre­fekt Kon­gre­ga­cji Dokry­ny Wia­ry, kard Alo­ísio Lor­sche­ider, 79 lat, arcy­bi­skup Appa­re­ci­da w Bra­zy­lii, kard. Jaime Sin 75 lat z Fili­pin, arcy­bi­skup Mani­lii oraz bisku­pi eme­ry­ci: kard. Wil­liam Wake­field Baum, 77 lat (USA) i kard. Pio Taofinu’u (Samoa).