Dar Pisma

“Dar Pisma” — tak zaty­tu­ło­wa­ny jest doku­ment, opu­bli­ko­wa­ny przez kato­lic­kich bisku­pów Wiel­kiej Bry­ta­nii. Jego auto­ry­ta­tyw­ny cha­rak­ter doty­czy lite­ral­ne­go odczy­ta­nia wybra­nych frag­men­tów Biblii, i zwra­ca się prze­ciw poglą­dom nie­któ­rych chrze­ści­jan ewan­ge­li­kal­nych na kwe­stię stwo­rze­nia i koń­ca świa­ta.

“Nie powin­ni­śmy spo­dzie­wać się że znaj­dzie­my w Piśmie w peł­ni nauko­wą dokład­ność, lub też histo­rycz­ną pre­cy­zję” — piszą bry­tyj­scy bisku­pi. Tym­cza­sem nie­któ­rzy chrze­ści­ja­nie chcą dosłow­nie trak­to­wa­ną biblij­ną opo­wieść o stwo­rze­niu uczy­nić nauko­wą teo­rią, wykła­da­ną w szko­łach na rów­ni z teo­rią ewo­lu­cji Dar­wi­na. Wie­rzą oni, że tzw. teo­ria inte­li­gent­ne­go pro­jek­tu (intel­li­gent design) może być trak­to­wa­na na rów­ni z inny­mi nauko­wy­mi hipo­te­za­mi. Odno­sząc się do tych postu­la­tów bisku­pi bry­tyj­scy jed­no­znacz­nie negu­ją histo­rycz­ność pierw­szych jede­na­stu roz­dzia­łów Księ­gi Rodza­ju. Moż­na się tu doszu­kać zawo­alo­wa­nej kry­ty­ki tez nie­daw­ne­go arty­ku­łu kard. Scho­en­bor­na w “New York Times” (pisa­li­śmy o tej publi­ka­cji na naszych stro­nach).

“Dar Pisma” porów­nu­je wspo­mnia­ne frag­men­ty z wcze­sny­mi mita­mi o stwo­rze­niu, pocho­dzą­cy­mi z innych kul­tur — szcze­gól­nie z obsza­ru sta­ro­żyt­ne­go wscho­du. W kon­klu­zji auto­rzy doku­men­tu stwier­dza­ją, że biblij­ne prze­ka­zy o stwo­rze­niu nio­są prze­sła­nie o cha­rak­te­rze reli­gij­nym a nie histo­rycz­nym. Pismo jest nie­omyl­ne w kwe­stii ludz­kie­go zba­wie­nia, w pozo­sta­łych spra­wach nie może być trak­to­wa­ne jak osta­tecz­na wyrocz­nia. Prócz tego bisku­pi powo­łu­jąc się na usta­le­nia bibli­stów zwra­ca­ją uwa­gę, że Biblia zawie­ra nie tyl­ko boski, ale też i ludz­ki pier­wia­stek. Na podob­nej zasa­dzie hie­rar­cho­wie odrzu­ca­ją inter­pre­ta­cje Księ­gi Obja­wie­nia (Apo­ka­lip­sy), doszu­ku­ją­ce się w jej tre­ści zapo­wie­dzi współ­cze­snych wyda­rzeń. Język tej księ­gi jest wyso­ce sym­bo­licz­ny, i tak też — sym­bo­licz­nie — powi­nien być trak­to­wa­ny. “Nie powin­ni­śmy spo­dzie­wać się odkry­cia w tej księ­dze szcze­gó­łów doty­czą­cych koń­ca świa­ta, lub też licz­by zba­wio­nych czy cza­su nadej­ścia koń­ca” — piszą bisku­pi.

“Dar Pisma” odrzu­ca chrze­ści­jań­ski fun­da­men­ta­lizm, któ­re­go waż­ną cechą jest skłon­ność do dosłow­ne­go odczy­ty­wa­nia Biblii. “Taka posta­wa (fun­da­men­ta­li­stycz­na) sta­je się nie­bez­piecz­na gdy np. jeden naród lub gru­pa dostrze­ga w Biblii uza­sad­nie­nie dla swo­jej domi­na­cji, a nawet uwa­ża że Biblia zezwa­la im na uży­wa­nie prze­mo­cy prze­ciw­ko innym gru­pom lub naro­dom” — stwier­dza doku­ment.

Doku­ment “Dar Pisma” został opra­co­wa­ny w ramach obcho­dów 40-lecia przy­ję­cia przez Sobór Waty­kań­ski II Kon­sty­tu­cji Dogma­tycz­nej o Obja­wie­niu Bożym “Dei Ver­bum”. Trak­tu­je ona m. in. o źró­dłach i mediach Obja­wie­nia, i w ślad za tym o miej­scu Pisma w życiu Kościo­ła.