Flaga Watykanu — krótka historia

Na łamach “L´Osservatore Roma­no” uka­zał się arty­kuł, doty­czą­cy fla­gi Waty­ka­nu. Tekst Clau­dio Cere­sa zaczy­na się od histo­rii zaję­cia Rzy­mu w lutym 1808 roku przez fran­cu­skie woj­ska napo­le­oń­skie.

Dowód­cą wojsk był gene­rał Miol­lis, któ­ry zawie­sił na murach obwiesz­cze­nie, iż woj­ska Pań­stwa Kościel­ne­go zosta­ją włą­czo­ne do sił zbroj­nych cesar­stwa, a opor­ni zosta­ną aresz­to­wa­ni i ska­za­ni na zsył­kę. Prze­ciw­ko decy­zji zbun­to­wa­ła się jedy­nie mała gru­pa ofi­ce­rów wier­nych papie­żo­wi Piu­so­wi VII, któ­rych Fran­cu­zi uwię­zi­li w miej­sco­wo­ści Man­to­va. Fran­cu­zi chcie­li wyeks­po­no­wać wcie­le­nie papie­skich oddzia­łów, dla­te­go też zade­cy­do­wa­no iż nowi człon­ko­wie cesar­skiej armii będą mie­li na kape­lu­szach żół­to-czer­wo­ną ozna­kę.

Tym­cza­sem nie­po­kor­ny wobec Napo­le­ona Pius VII wysto­so­wał 13 mar­ca 1808 roku ener­gicz­ny pro­test, naka­zu­jąc wier­nym mu gru­pom, aby zastą­pi­li żół­to-czer­wo­ny znak rzym­skim kolo­rem bia­ło-żół­tym. Jak napi­sał żyją­cy w tam­tych cza­sach opat Luca Anto­nio Benedt­tal­la, papie­żo­wi pod­po­rząd­ko­wa­li się Szwaj­ca­rzy i straż szla­chec­ka. 16 mar­ca 1808 roku Pius VII powia­do­mił na piśmie o swo­im naka­zie Kor­pus Dyplo­ma­tycz­ny w Rzy­mie i wła­śnie ten doku­ment uzna­je się za akt naro­dzin kolo­rów fla­gi pań­stwa waty­kań­skie­go.

Cere­sa przy­po­mi­na rów­nież, że wybór kolo­rów bia­łe­go i żół­te­go nie był przy­pad­ko­wy, ale cho­dzi­ło o sta­rą tra­dy­cję, według któ­rej zło­to i sre­bro sym­bo­li­zu­ją klu­cze Kró­le­stwa, któ­re zosta­ły powie­rzo­ne Pio­tro­wi, a w sta­ro­żyt­no­ści były prze­ka­zy­wa­ne papie­żo­wi w bazy­li­ce late­rań­skiej w dniu obej­mo­wa­nia przez nie­go rzym­skiej sie­dzi­by.

Kon­flikt mię­dzy papie­żem a Napo­le­onem trwał dalej, aż ten dru­gi naka­zał, aby wszy­scy nosi­li zna­ki w kolo­rach Fran­cji lub Włoch. 17 maja 1809 roku Napo­le­on ogło­sił przy­łą­cze­nie Rzy­mu i Pań­stwa Kościel­ne­go do Fran­cji, na co Pius VII odpo­wie­dział eks­ko­mu­ni­ką wszyst­kich, któ­rzy prze­śla­do­wa­li Kościół. W nocy z 5 na 6 lip­ca 1809 roku papież został aresz­to­wa­ny i zesła­ny do Gre­no­ble, Savo­ny i Fon­ta­ine­ble­au, aby powró­cić do Rzy­mu dopie­ro w 1814 roku. Nie zapo­mniał jed­nak o wyda­rze­niach z 1808 roku i woj­ska rzym­skie ponow­nie zaczę­ły uży­wać bia­ło-żół­tych barw jako zna­ku lojal­no­ści wobec papie­ża. W XIX wie­ku poszcze­gól­ne przed­sta­wi­ciel­stwa Waty­ka­nu zaczę­ły już ofi­cjal­nie uży­wać bia­ło-żół­tej fla­gi.