Homoseksualizm i herezja Zachodu — ECUSA w Anaheim

Od 8 do 17 lip­ca odby­wa się w Ana­he­im 46. Kon­wen­cja Gene­ral­na Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go USA (ECUSA). Ponow­nie w cen­trum obrad stoi kwe­stia homo­sek­su­ali­zmu. Tak­że i ta kon­wen­cja może oka­zać się prze­ło­mo­wa, a to z dwóch powo­dów: dele­ga­ci obra­du­ją nad przy­ję­ciem uchwa­ły, wpro­wa­dza­ją­cej do litur­gii bło­go­sła­wie­nie mał­żeństw homo­sek­su­al­nych oraz wyco­fa­nie się z rezo­lu­cji B033, wpro­wa­dza­ją­cej mora­to­rium na kon­se­kro­wa­nie homo­sek­su­al­nych bisku­pów.

W pierw­szym dniu obrad do zebra­nych prze­mó­wi­ła pry­mas Kościo­ła, bp Katha­ri­ne Jef­ferts Scho­ri, któ­ra mówi­ła o wyzwa­niach sto­ją­cych przed ECUSA, ale rów­nież o „wiel­kiej here­zji Zacho­du”. Według pry­mas Scho­ri kry­zys, w jakim tkwi ECUSA zwią­za­ny jest wła­śnie z wiel­ką here­zją Zacho­du, gło­szą­cej, że może­my być zba­wie­ni jako jed­nost­ki i że każ­dy może mieć odpo­wied­nią rela­cję z Bogiem. – To indy­wi­du­ali­stycz­ne zawę­że­nie jest for­mą ido­la­trii, gdyż sta­wia mnie i moje sło­wa w miej­scu, któ­re może być zaj­mo­wa­ne tyl­ko przez Boga – w cen­trum egzy­sten­cji, w grun­cie wszel­kie­go bytu – mówi­ła teo­loż­ka.

Kon­wen­cja odby­wa się w bar­dzo trud­nym cza­sie, zale­d­wie kil­ka tygo­dni po powsta­niu Kościo­ła Angli­kań­skie­go Ame­ry­ki Pół­noc­nej (ACNA), utwo­rzo­ne­go z kon­ser­wa­tyw­nych die­ce­zji i para­fii ECUSA oraz Angli­kań­skie­go Kościo­ła Kana­dy. ACNA sta­ra się o uzna­nie go za kolej­ną pro­win­cję Wspól­no­ty Angli­kań­skiej i ma sil­ne popar­cie naj­więk­szych Kościo­łów angli­kań­skich na świe­cie. Nie­któ­re die­ce­zje ECUSA wciąż trwa­ją w spo­rze praw­nym o nie­ru­cho­mo­ści z para­fia­mi, któ­re posta­no­wi­ły przy­łą­czyć się do ACNA w pro­te­ście prze­ciw­ko libe­ral­ne­mu kur­so­wi Kościo­ła epi­sko­pal­ne­go.

Kościół fun­da­men­ta­li­stycz­nej lewi­cy

Gorą­cym punk­tem porząd­ku obrad są wnio­ski o wpro­wa­dze­nie do litur­gii bło­go­sła­wie­nia par homo­sek­su­al­nych, a nawet udzie­la­nie im ślu­bów. Pro­po­zy­cje zmian prze­wi­du­ją zastą­pie­nie w prze­pi­sach praw­nych i litur­gicz­nych słów “męż­czy­zna i kobie­ta” uni­wer­sal­nym ter­mi­nem “dwie oso­by”, a sło­wa “mąż i żona” ter­mi­nem “mał­żon­ko­wie”. Zwo­len­ni­cy zmian argu­men­tu­ją nie tyl­ko zasa­dą rów­no­upraw­nie­nia w Koście­le, ale rów­nież decy­zją sze­ściu sta­nów, któ­re zale­ga­li­zo­wa­ły mał­żeń­stwa jed­no­pł­cio­we (Mas­sa­chu­setts, Maine, Ver­mont, New Hamp­shi­re, Iowa oraz Con­nec­ti­cut). Pro­jekt wspie­ra m.in. die­ce­zja Mas­sa­chu­setts oraz eme­ry­to­wa­ny ordy­na­riusz die­ce­zji Utah, bpO­tis Char­les, któ­ry po przej­ściu na eme­ry­tu­rę w 2003 roku ujaw­nił, że jest gejem, a nie­daw­no poślu­bił swo­je­go dłu­go­let­nie­go part­ne­ra.

Wśród dele­ga­tów poja­wia­ją się rów­nież pro­po­zy­cję roz­wią­zań kom­pro­mi­so­wych na wzór tych, któ­re zasto­so­wał Pre­zbi­te­riań­ski Kościół USA. Każ­da para­fia tego Kościo­ła auto­no­micz­nie decy­du­je, czy chce zatrud­nić księ­dza homo­sek­su­ali­stę czy les­bij­kę. Nie­któ­rzy uczest­ni­czy kon­wen­cji w Ana­he­im doma­ga­ją się głęb­szej pra­cy teo­lo­gicz­nej przed pod­ję­ciem decy­zji – są wśród nich nawet zwo­len­ni­cy bło­go­sła­wie­nia mał­żeństw homo­sek­su­al­nych. – Była­bym zaszczy­co­na, gdy­bym mogła pobło­go­sła­wić taki zwią­zek, jed­nak oba­wiam się, że sta­je­my się Kościo­łem fun­da­men­ta­li­stycz­nej lewi­cy i zanie­dbu­je­my odpo­wied­nią reflek­sję teo­lo­gicz­ną w naszej dro­dze naprzód – powie­dzia­ła ofi­cjal­ne­mu ser­wi­so­wi infor­ma­cyj­ne­mu Kościo­ła ks. kano­nik Kate Moore­he­ad z Kan­sas.

Z kolei ks. Doro­thee Hahn z kon­wo­ka­cji ame­ry­kań­skich Kościo­łów epi­sko­pal­nych w Euro­pie powie­dzia­ła ser­wi­so­wi Epi­sco­pal­Li­fe, że według jej prze­ko­na­nia pra­wa cywil­ne nie są auto­ma­tycz­nie uza­sad­nie­niem do zmian w litur­gii Kościo­ła. – Jestem prze­ciw­na usta­la­niu nowych rytu­ałów do momen­tu, kie­dy doj­dzie­my do poro­zu­mie­nia czy aktyw­ność homo­sek­su­al­na jest grze­chem czy nie. Moje oso­bi­ste prze­ko­na­nia nie mają tu nic do rze­czy bez tej teo­lo­gicz­nej pod­sta­wy – stwier­dzi­ła Hahn.

B033

Jesz­cze więk­sze emo­cje i kon­se­kwen­cje może wywo­łać akcep­ta­cja wnio­sku die­ce­zji Newark, któ­ra pro­po­nu­je wyco­fa­nie się z rezo­lu­cji B033, zgod­nie z któ­rą na bisku­pów nie powin­ny być wybie­ra­ne oso­by, któ­re wzbu­dza­ją kon­tro­wer­sje w szer­szej wspól­no­cie Kościo­ła. Była to kom­pro­mi­so­wa rezo­lu­cja, mają­ca zała­go­dzić kon­flikt w Koście­le, a uchwa­lo­na po tym, jak die­ce­zja New Hamp­shi­re wybra­ła w 2003 roku V. Gene Robin­so­na na swo­je­go bisku­pa. Repre­zen­tan­ci die­ce­zji Newark prze­ko­nu­ją, że rezo­lu­cja i tak mia­ła cha­rak­ter tym­cza­so­wy i w świe­tle ostat­nich wyda­rzeń we Wspól­no­cie Angli­kań­skiej jej obo­wią­zy­wa­nie jest bez­przed­mio­to­we.

War­to dodać, że kil­ka­na­ście dni przed kon­wen­cją w Ana­he­im zakoń­czy­ły się obra­dy komi­sji Angli­kań­skie­go Przy­mie­rza, pod­czas któ­rej pod­trzy­ma­no mora­to­ria zarów­no na bisku­pów-homo­sek­su­ali­stów, jak i na bło­go­sła­wie­nie par homo­sek­su­al­nych. Lide­rzy kon­ser­wa­tyw­ne­go angli­ka­ni­zmu już zagro­zi­li dal­szy­mi kon­se­kwen­cja­mi, jeśli ECUSA doko­na jesz­cze bar­dziej rady­kal­ne­go odej­ścia od zasad moral­nych angli­ka­ni­zmu i wspól­nych usta­leń.

:: Ekumenizm.pl: Powsta­nie ACNA — komen­ta­rze nie­en­tu­zja­stycz­ne