Jan Paweł II winny upadkowi wiary — Benedykt XVI heretykiem i modernistą

W nie­zwy­kle bru­tal­nych sło­wach wyso­ki ran­gą przed­sta­wi­ciel Brac­twa Kapłań­skie­go Św. Piu­sa X skry­ty­ko­wał Jana Paw­ła II oraz Bene­dyk­ta XVI. Biskup Ber­nard Tis­sier de Mal­le­ra­is stwier­dził, że Jan Paweł II nie zro­bił nic, aby odro­dzi­ła się wia­ra, a Bene­dyk­ta nazwał moder­ni­stą i here­ty­kiem. – Rzym cier­pi na zatwar­dzia­łość ser­ca i śle­po­tę ducha. Ser­ce Kościo­ła znaj­du­je się w brac­twie – dodał lefe­bry­sta.

Tak ostre­go i kon­fron­ta­cyj­ne­go tonu wobec Rzy­mu nie było chy­ba nigdy ze stro­ny Brac­twa, któ­re odci­na­ło się zazwy­czaj od agre­syw­nej reto­ry­ki sede­wa­kan­ty­stów, według któ­rych tron papie­ski jest pusty po śmier­ci Piu­sa XII. De Mal­le­ra­is odrzu­cił jakie­kol­wiek pojed­na­nie z „oblę­żo­nym Rzy­mem”.

Na łamach maga­zy­nu brac­twa ‘Fide­li­ter’ biskup de Mal­le­ra­is prze­ko­nu­je, że wiel­kie odej­ście od wia­ry postę­pu­je, a mło­dzież pra­wie cał­ko­wi­cie odda­ła się roz­pu­ście i kon­sump­cjo­ni­zmo­wi. – Pano­wa­nie Jezu­sa Chry­stu­sa zosta­ło unie­moż­li­wio­ne przez pro­kla­ma­cję wol­no­ści reli­gij­nej i praw czło­wie­ka – mówił. Jed­no­cze­śnie zazna­czył, że tyl­ko w brac­twie odna­leźć moż­na nie­sfał­szo­wa­ne sakra­men­ty, gdyż wszę­dzie indziej panu­je zamęt pełen kom­pro­mi­sów z powo­du libe­ra­li­zmu i sła­bo­ści ducha. – Kościół Sobo­ru Waty­kań­skie­go II jest Kościo­łem para­lel­nym, a jego duchem jest brak jakiej­kol­wiek reli­gii – dodał.

“Bene­dykt XVI to here­tyk”

Biskup nie omiesz­kał skry­ty­ko­wać człon­ków Brac­twa Piu­sa X, któ­rzy otwar­ci są na kom­pro­mis z Rzy­mem, zarzu­ca­jąc im brak wier­no­ści. – Wie­lu rezy­gnu­je z powo­du bra­ku prze­ko­nań i poszu­ku­ją kom­pro­mi­sów. Tęsk­nią za przed­wcze­snym koń­cem wal­ki. Dali się uwieść uśmie­chom pra­ła­tów rzym­skiej Kurii.

Hie­rar­cha brac­twa nazwał papie­ża Bene­dyk­ta XVI moder­ni­stą i here­ty­kiem, stwier­dza­jąc, że cała jego teo­lo­gia jest moder­ni­stycz­na i jesz­cze jako nauczy­ciel aka­de­mic­ki gło­sił here­zje.

Wywiad z bisku­pem został rów­nież opu­bli­ko­wa­ny na ofi­cjal­nych stro­nach brac­twa (tutaj w wer­sji nie­miec­kiej).

Ber­nard Tis­sier de Mal­le­ra­is uro­dził się we Fran­cji. Na począt­ku stu­dio­wał bio­lo­gię, a następ­nie wstą­pił fo semi­na­rium duchow­ne­go Piu­sa X we Fry­bur­gu. W 1975 roku został wyświę­co­ny na kapła­na przez abpa Mar­ce­la Lefe­bvre. Był rek­to­rem semi­na­rium w Ecône. W 1988 roku wraz z trze­ma inny­mi duchow­ny­mi został kon­se­kro­wa­ny na bisku­pa bez zgo­dy papie­ża Jana Paw­ła II, a tym samym eks­ko­mu­ni­ko­wa­ny. Do 1996 roku był sekre­ta­rzem gene­ral­nym brac­twa. Jest auto­rem bio­gra­fii abp. Lefe­bvre.

Od kil­ku lat, szcze­gól­nie zaś od począt­ku pon­ty­fi­ka­tu Bene­dyk­ta XVI, do mediów prze­do­sta­ją się plot­ki o rychłym pojed­na­niu brac­twa z Rzy­mem, jed­nak za każ­dym razem przed­sta­wi­cie­le lefe­bry­stów demen­tu­ją donie­sie­nia o powro­cie lefe­bry­stów na łono Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go. Trud­no oce­nić, czy sta­no­wi­sko czo­ło­wych lefe­bry­stów ule­ga zaostrze­niu ze wzglę­du na czę­ste w ostat­nich latach pojed­na­nia nie­któ­rych wspól­not tra­dy­cjo­na­li­stycz­nych z Rzy­mem, czy też z powo­du wewnętrz­nych kon­flik­tów w Brac­twie. Dla wie­lu lefe­bry­stów ogło­sze­nie przez papie­ża Bene­dyk­ta motu pro­prio, doty­czą­ce­go indul­tu gene­ral­ne­go dla mszy try­denc­kiej było waż­nym impul­sem do opusz­cze­nia sze­re­gów brac­twa.