Jubileusz kieleckich ewangelików

W dniach 8 – 9 grud­nia br. odby­ły się w Kiel­cach obcho­dy 170 lecia poświę­ce­nia kościo­ła pod wezwa­niem Trój­cy Świę­tej, nale­żą­ce­go do miej­sco­wej para­fii Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko – Augs­bur­skie­go. Ta wspól­no­ta wyzna­nio­wa liczą­ca dzi­siaj zale­d­wie 34 wyznaw­ców, bar­dzo zasłu­ży­ła się mia­stu i regio­no­wi, o czym miesz­kań­cy Kielc nigdy nie powin­ni zapo­mnieć.

Uro­czy­sto­ści roz­po­czę­ły się w sobo­tę o godz. 17, wie­czor­ną pro­jek­cją bio­gra­ficz­ne­go fil­mu Eri­ca Til­la zaty­tu­ło­wa­ne­go “Luter”. Dwu­go­dzin­ny obraz uka­zu­ją­cy losy augu­stiań­skie­go mni­cha, póź­niej­sze­go refor­ma­to­ra, był z pew­no­ścią dla więk­szo­ści obec­nych poru­sza­ją­cy. Nie wszy­scy z oglą­da­ją­cych zda­wa­li sobie spra­wę , w jakich cza­sach naro­dził się lute­ra­nizm, któ­ry dał począ­tek, wiel­kie­mu rucho­wi ogar­nia­ją­ce­mu ówcze­sną Euro­pę.

Dru­gi dzień jubi­le­uszu roz­po­czął się o godzi­nie 10 poran­kiem poetyc­ko-muzycz­nym. Zebra­ni goście mogli usły­szeć pre­lu­dium orga­no­we Wła­dy­sła­wa Żeleń­skie­go i Tok­ka­te cz. 1 Jana Seba­stia­na Bacha w wyko­na­niu Jac­ka Jaroń­skie­go –wie­lo­let­nie­go kie­lec­kie­go orga­ni­sty para­fii ewan­ge­lic­kiej, dwóch utwo­rów autor­stwa słyn­ne­go kom­po­zy­to­ra fil­mo­we­go Ennio Mor­ri­co­ne, a tak­że Córy Syjoń­skiej, któ­re zapre­zen­to­wał kwar­tet smycz­ko­wy uczniów Szko­ły Muzycz­nej im Ludo­mi­ra Różyc­kie­go w Kiel­cach.

Chór mie­sza­ny Para­fii Ewan­ge­lic­ko – Augs­bur­skiej w Kiel­cach i Rado­miu zaśpie­wał we wspa­nia­łej aran­ża­cji w dwóch wej­ściach: Pójdź­my wszy­scy do sta­jen­ki, Radość dziś nasta­ła, Bra­cia patrz­cie jeno i Niech wam Bóg bło­go­sła­wi co dnia. Nato­miast zna­ny kie­lec­ki bard, muzyk, kom­po­zy­tor i aran­żer kul­tu­ry Marek Tercz wraz z mło­dy­mi arty­sta­mi Sce­ny Autor­skiej STUDIO Kie­lec­kie­go Cen­trum Kul­tu­ry: Ilo­ną Soj­dą, Mar­tą Solec­ką, Mag­da­le­ną Jarek i Rado­sła­wem Kupi­sem, prze­niósł obec­nych w świat cudow­nej poezji śpie­wa­nej m.in. Cze­sła­wa Miło­sza przy róż­no­rod­no­ści brzmień i dźwię­ków, w któ­rej nie bra­ko­wa­ło ele­men­tów egzy­sten­cjal­nych czy eku­me­nicz­nych.

Punk­tu­al­nie o godzi­nie 11 zaczę­ło się uro­czy­ste eku­me­nicz­ne nabo­żeń­stwo dzięk­czyn­ne, spo­wied­nio — komu­nij­ne w obrząd­ku ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skim, pro­ce­syj­nym wej­ściem przed­sta­wi­cie­li Rady Para­fial­nej i obec­nych duchow­nych. W litur­gii uczest­ni­czy­li: ks. biskup Mie­czy­sław Cie­ślar – zwierzch­nik die­ce­zji war­szaw­skiej Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko ‑Augs­bur­skie­go w RP, któ­ry wygło­sił do zebra­nych oko­licz­no­ścio­we kaza­nie, ks. Woj­ciech Rud­kow­ski – pro­boszcz radom­sko – kie­lec­kiej para­fii ewan­ge­lic­ko – augs­bur­skiej, Andrzej Jezie­nic­ki – pre­zbi­ter naczel­ny Kościo­ła Chrze­ści­jan Wia­ry Ewan­ge­licz­nej w RP i pastor kie­lec­kie­go zbo­ru tego wyzna­nia, ks. Janusz Daszu­ta – pastor Para­fii Ewan­ge­lic­ko – Meto­dy­stycz­nej w Kiel­cach, ks. Paweł Wal­czyń­ski – pro­boszcz pol­sko­ka­to­lic­kich para­fii w Huci­sku i w Kiel­cach (św. Pio­tra i Paw­ła), dia­kon Kata­rzy­na Rud­kow­ska z radom­sko-kie­lec­kiej para­fii ewan­ge­lic­kiej.

Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki repre­zen­to­wa­li ks. dia­kon Prze­my­sław Filip­kie­wicz z Koła Eku­me­nicz­ne­go Alum­nów kie­lec­kie­go WSD wraz z gru­pą kle­ry­ków, a tak­że s. dr Nata­lia Bia­łek CSFN, naza­re­tan­ka, pra­cow­nik Refe­ra­tu Kate­che­tycz­ne­go kie­lec­kiej Kurii Die­ce­zjal­nej i czło­nek Die­ce­zjal­nej Rady Eku­me­nicz­nej.

Pośród obec­nych na modli­twie zna­leź­li się tak­że dyr. Joan­na Jani­szew­ska – Buja­ła, repre­zen­tu­ją­ca na uro­czy­sto­ściach Woje­wo­dę Świę­to­krzy­ską, Aldo­na Kar­ska – kura­tor die­ce­zji war­szaw­skiej KEA, pro­fe­sor Karol Kar­ski, wybit­ny ewan­ge­lic­ki teo­log i bibli­sta, dr Jan Głów­ka, histo­ryk, dyrek­tor Muzeum Histo­rii Kielc i Jolan­ta Pod­sia­dło dyrek­tor­ka Muzeum Zaba­wy i Zaba­wek, insty­tu­cji sąsia­du­ją­cej z budyn­kiem ewan­ge­lic­kiej świą­ty­ni.

„Chce­my dzię­ko­wać Bogu za jego sło­wo, któ­re było tu opo­wia­da­ne, i za ser­ca, któ­re go tu słu­cha­ły” — powie­dział do uczest­ni­ków nabo­żeń­stwa zwierzch­nik die­ce­zji war­szaw­skiej Kościo­ła ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skie­go bp Mie­czy­sław J.Cieślar.

„Towa­rzy­szy nam dzi­siaj boga­ta reflek­sja świą­tecz­na, jubi­le­uszo­wa. Obcho­dzi­my dzi­siaj rocz­ni­cę poświę­ce­nia tej odno­wio­nej nie­daw­no świą­ty­ni (…) Bóg przy­cho­dzi w naszą ludz­ką rze­czy­wi­stość i ogra­ni­czo­ność, a my daje­my świa­dec­two umi­ło­wa­nia Go, któ­re przed 170 laty zna­la­zło swój mate­rial­ny wyraz w posta­ci tej świą­ty­ni. To tu, ewan­ge­li­cy tej zie­mi, tu miesz­ka­ją­cy, otwie­ra­li swo­je ser­ce dla Ewan­ge­lii, i w odpo­wie­dzi na Boże Sło­wo, kon­kre­ty­zo­wa­li je w prak­ty­ce. Dzi­siaj głę­bo­ko myśli­my, jak to Sło­wo oddzia­ły­wa­ło na nich. Wie­rzy­my, że Bóg posy­ła swo­je sło­wo do całe­go stwo­rze­nia, a jego per­cep­cja ma i swo­je lokal­ne kolo­ry.

Kie­dy kła­dzie­my Biblię na ołta­rzu, to zawsze chce­my trwać przy Nim, przy Chry­stu­sie, zawsze w poko­rze. To poma­ga nam budo­wać pokój i pojed­na­nie, budo­wać nadzie­ję. Tego świa­dec­twem jest wła­śnie ta świą­ty­nia, któ­ra słu­ży też innym wyznaw­com Chry­stu­sa” – mówił biskup.

Hie­rar­cha pod­kre­ślił, że świę­tu­ją­ca jubi­le­usz para­fia ewan­ge­lic­ka pod wezwa­niem Świę­tej Trój­cy jest szcze­gól­nie wdzięcz­na tak­że tym wszyst­kim, któ­rzy przed kil­ko­ma laty wspo­mo­gli ją mate­rial­nie i spra­wi­li, że kościół odzy­skał daw­ną świet­ność, by peł­niej słu­żyć “wspól­no­cie dobra”.

Ksiądz biskup przy­po­mniał też w zwia­sto­wa­nym Sło­wie Bożym, że pierw­szy­mi kie­lec­ki­mi ewan­ge­li­ka­mi byli m.in. pra­cow­ni­cy-spe­cja­li­ści prze­my­słu gór­ni­cze­go i hut­ni­cze­go oraz spro­wa­dze­ni z Nie­miec pro­fe­so­ro­wie zało­żo­nej przez ks. Sta­ni­sła­wa Sta­szi­ca Wyż­szej Szko­ły Aka­de­micz­no- Gór­ni­czej w Kiel­cach. Wte­dy pierw­sze nabo­żeń­stwa, kie­dy nie było jesz­cze kościo­ła odby­wa­ły się w miesz­ka­niach pry­wat­nych, bądź w wyna­ję­tej sali Pała­cu Bisku­pów Kra­kow­skich. Dopie­ro kie­dy w oko­li­cach miej­sco­wo­ści Łopusz­no pod Kiel­ca­mi w latach 20tych XIX wie­ku powsta­ło sze­reg wsi zało­żo­nych przez nie­miec­kich kolo­ni­stów wyzna­nia ewan­ge­lic­kie­go, pomy­śla­no o zało­że­niu w mie­ście Kiel­ce – Para­fii Ewan­ge­lic­kiej.

Po kil­ku latach, dokład­nie 10 mar­ca 1835 roku ówcze­sne wła­dze miej­skie wyda­ły zgo­dę i pozwo­le­nie na budo­wę kościo­ła i domu para­fial­ne­go

Nowa świą­ty­nia sta­nę­ła na dział­ce poda­ro­wa­nej para­fii przez ewan­ge­li­ka Jana Kel­le­ra — naczel­ni­ka miej­sco­wej pocz­ty. W tym cza­sie pra­co­wa­ła już w Kiel­cach wybra­na znacz­nie wcze­śniej Rada para­fial­na, a w mie­ście prze­by­wał duchow­ny zatrud­nio­ny tutaj na sta­łe.

Kościół osta­tecz­nie został poświę­co­ny 3 grud­nia 1837 roku. Kla­sy­cy­stycz­na, jed­no­na­wo­wa świą­ty­nia w 2001 r. docze­ka­ła się grun­tow­nej reno­wa­cji, sfi­nan­so­wa­nej przez pań­stwo. Od tam­te­go cza­su peł­ni rów­nież zaszczyt­ną funk­cję jedy­nej w Pol­sce Eku­me­nicz­nej Świą­ty­ni Poko­ju, słu­żąc innym wyzna­niom chrze­ści­jań­skim mia­sta i regio­nu. Tutaj tak­że odby­wa­ją się przez cały rok licz­ne impre­zy i spo­tka­nia o cha­rak­te­rze kul­tu­ral­nym, modli­tew­nym, kon­cer­ty muzy­ki poważ­nej, spo­tka­nia ewan­ge­li­za­cyj­ne. Moż­na śmia­ło stwier­dzić, że budy­nek kościo­ła ewan­ge­lic­kie­go odżył na dobre, po kil­ku­dzie­się­ciu latach zasto­ju i zapo­mnie­nia, miej­sce do tego rodza­ju dzia­łal­no­ści i przed­się­wzięć jest wręcz zna­ko­mi­te, gdyż świą­ty­nia jest usy­tu­owa­na w samym cen­trum sta­re­go mia­sta.

Obec­nie w Kiel­cach żyje 34 lute­ran. W zeszłym roku byli oni świad­ka­mi dwóch chrztów — wyda­rzeń w tej wspól­no­cie nader rzad­kich — z któ­rych jeden był bez­pre­ce­den­so­wy, bowiem sakra­men­tu udzie­li­li wspól­nie: duchow­ny lute­rań­ski i rzym­sko-kato­lic­ki — poin­for­mo­wał pastor kie­lec­kiej para­fii ks. pro­boszcz Woj­ciech Rud­kow­ski.

Prze­my­sław K. Kasprzyk